Το πώς καταφέραμε και τα εκατοστίσαμε τα Παρατηρητήρια, ένας Θεός το γνωρίζει. Αναλογίζομαι τις θυσίες που έχουν συμβεί ώστε να δημιουργηθεί μια συνεπέστατη στήλη και τρομάζω στην ιδέα να συνεχίσει αυτή η φασούλα για άλλα 100 επεισόδια. Η λέξη "συνέπεια" είναι μια δύσκολη λέξη, που πολλοί στις μέρες μας υποβιβάζουν ή πλήρως αγνοούν. Ακόμα και όταν οι καταστάσεις ή αξεπέραστα προβλήματα δημιουργούν εμπόδια στην "συνέπεια", έρχεται μια άλλη λέξη για να την αντικαταστήσει. Λέγεται φιλότιμο και αυτή η λέξη είναι μόνο ελληνική. Προφανώς και σας δουλεύω τόση ώρα που διαβάζετε τζάμπα την αυτοικανοποίηση μου. Το 100ο Παρατηρητήριο είναι απλά ένας ωραίος αριθμός, με 3 ψηφία αντί για 2, ώστε να κάνουμε ένα επετειακό τεύχος για να δώσουμε feedback σε παλιούς και νέους αναγνώστες. Πέρα από κάποιες σκόρπιες ψηφιακές μνήμες που θα ανασύρουμε, θα πρέπει να γίνει ειδική μνεία στον Θάλαμο Επικοινωνίας, ο οποίος φιλοξένησε υπέροχους τύπους, που αγαπήσαμε μέσα από την μουσική τους. Ας τους ξαναθυμηθούμε: Great Black Shark, Church of Man, Freefall, White Tower, Calyces, Mammock, Sacred Outcry, System Decay, Agodea, Minerva Superduty, Low Texture, Rapture, ΛΔΛΜ, Silent Winter, Khirki, Warrior Path, Λάμδα, Agnes Vein, Black Soul Horde, Mystras, Naxatras.
Η επιλογή των αποσπασμάτων ίσως μπορούν να εξηγήσουν τι ακριβώς παίζει εδώ μέσα, ίσως αντιληφθείτε κάπως καθυστερημένα τι μλκιες διαβάζετε τόσο καιρό. Σίγουρα δεν περιλαμβάνουν όλα αυτά που έχουμε αναφέρει για τις 1000αδες προτάσεις μας για νέα, φρέσκια μουσική. Ο καθένας ψωνίζει από το Παρατηρητήριο ό,τι του κάνει, έχει πραμμάτειες για όλους. Σημασία έχει ότι παραμένετε εδώ και σας ευχαριστούμε για αυτό.
"...αυτό είναι το προσωπικό μου Παρατηρητήριο, αυτό που κόπηκε από το υπόλοιπο όνομα της γνωστής σελίδας, θα το βρείτε εδώ. Ο χώρος πολύτιμος και το φέησμπουκ δεν μου τον προσφέρει με τόση άπλα (κάποιες λίγες φορές) ώστε να εκφραστώ. Λογικά θα τα πάμε καλά και ίσως ανοίξουν νέοι δρόμοι και δίαυλοι σωτηρίας για εσάς, μέσα από αυτή την προσπάθεια εκ μέρους μου. Εσείς απλά αράξτε και διαβάστε κωλόγιδα. Όλα έτοιμα θα σας τα έχω..."
"...η γνώμη της Επιτροπής για αυτή την στροφή της αγοράς στα live streaming live concerts, δεν μπορεί παρά να είναι υπέρ του καλλιτέχνη, υπέρ της ελεύθερης αγοράς και υπέρ κάθε μορφής υγιούς επιχειρηματικότητας. Εάν υπάρχει κοινό που διασκεδάζει βλέποντας συναυλίες από το κινητό, καλώς θα αγκαλιάσει αυτή την προσπάθεια. Πάντως, για να λέμε και ολόκληρη την αλήθεια, τα τελευταία χρόνια, σε όσα live έχω παραβρεθεί, είναι πάρα πολλά τα κωλόγιδα που τραβάνε βίντεο και ουσιαστικά βλέπουν την συναυλία μέσα από την οθόνη. Millennials. Τι να πει κανείς;"
"...πάρτε παράδειγμα τον Μπίλαρο τον Angelreaper από το Κερατσίνι. Εδώ και 20 χρόνια σε κάθε θρας συναυλία σπρώχνει-αγκαλιάζει-κουτουλάει τους γύρω του κάνοντας moshing (εάν δεν ξέρετε τι είναι το moshing κυρία Μενδώνη μου, είναι σαν να χορεύουν ταυτόχρονα ζεϊμπέκικο πολλοί μεθυσμένοι σε μικρό χώρο), κάθε 5 λεπτά ανεβαίνει στην σκηνή για stagediving (αυτό το ξέρεις, πονηρούλα), ενώ οι από κάτω γευόμαστε τα υγρά της πλάτης και των μασχαλών του ενώ τα υποδήματα του περνάνε ξυστά πάνω από το κεφάλι μας. Αυτό το γραφικό παλικαράκι από τα λίγα, πλέον στις 15 Ιουλίου θα πρέπει να είναι ο ζεν μάστερ. Και θα είναι κυρία Μενδώνη μου. Γιατί πάνω από όλα είναι η προσωπική μας ασφάλεια και η ατομική υπευθυνότητα. Το ακούς μλκ Μπιλ; Ενάμιση μέτρο μακριά μου θα είσαι γμμν. Κούρασες αρρωστάκι."
"...η πρώτο-ροκ μουσική έκανε πολλούς κύκλους - περίπου σαν το δαχτυλίδι του Φρόντο. Πέρασε από πολλά δάχτυλα και ευτυχώς το βρήκε ένας τυπάκος, ο οποίος, σαν άλλο χόμπιτ, δεν γέμιζε το μάτι κανενός. Ήταν και μαύρος. Κάπου εκεί το κέφι, ο χορός, τα κρουστά, ο ρυθμός τους και κυρίως η απανθρωπιά που γνώρισαν και γνωρίζουν οι άνθρωποι με σκούρο χρώμα δέρματος, ενώθηκαν με τις τεχνικές, τις τεχνοτροπίες, τις γνώσεις και το marketing των λευκών, σαν το χέμο με το γάλα. Και προέκυψε μια από τις πιο όμορφες μουσικές..."
"...εάν υπάρχει υπεύθυνος για την ηγεμονία των κιθαριστών στην παγκόσμια ομοσπονδία καλλιτεχνών (ΟΛΟΓΡΑΦΩΣ: ψώνιων), ο Τζίμαρος ο Χέντριξ βαράει χαλαρή πρωτιά. Με μόνο τρία studio δισκάκια σε δύο χρόνια και έναν πρώιμο θάνατο, μόλις στα 27 του χρόνια, έγραψε ιστορία στο πως μπορείς να συνθέτεις ιστορικά τραγούδια, να παίζεις κιθάρα με έναν ολότελα δικό σου, θεότρελο τρόπο και ταυτόχρονα, να είσαι φουλ μαστουρωμένος."
"Έχουν γράψει πολλά εκπληκτικά τραγούδια οι Ζέππελιν, ίσως το πιο γνωστό είναι το «χόλα λότα λόβα», ένας ύμνος στο σεξ και ίσως η πιο cringe αποτύπωση οργασμού στην μουσική που όλοι αγαπάμε. Όλοι στο κρεβάτι μας προσπαθούμε να περάσουμε καλά, δεν μας φταίνε σε τίποτα οι γείτονες, έτσι δεν είναι; Τέλος πάντων, όταν ξεπεράστηκε αυτή η νεανική τρέλα που διέθετε το γκρουπ με τον Mr Crowly και το αχαλίνωτο σεξ, από ένα σημείο και μετά σοβαρεύτηκε και άρχισε να γράφει κομμάτια με θεματολογία Lord of the Rings. Γράφω αυτές τις γραμμές, κλαίγοντας από τα γέλια ρε μλκς. Δεν με λυπάστε..."
"...μια άλλη εξέλιξη που συγκλόνισε την ελληνική μουσική σκηνή είναι προφανώς η ενδελεχής ανάλυση της φασούλας του κορωνοϊού από τον τραγουδιστή, συνθέτη, απόφοιτο της ακαδημίας του Fame Story, Γρηγόρη Πετράκο. Ποιοι είμαστε εμείς να αμφισβητήσουμε την έρευνα που με τόσο κόπο έκανε (λογικά μέσω παγκόσμιου ιστού Google) ο Γρηγόρης; H ακαδημία αυτή, πάντως, έχει βγάλει μεγάλες προσωπικότητες και επιστήμονες, μια βουλευτή (Ραλλία Χρηστίδου), τη μούσα του Σαββόπουλου (Καλομοίρα), ένα αιώνιο meme material (Άσπα Τσίνα). Κρίμα που έχει κλείσει το περιοδικό Δίφωνο και δεν μπορούν να εκδώσουν επιστημονικές μελέτες. Σε κάθε περίπτωση, εμείς θα είμαστε πάντα με τον Νίκο τον Μίχα, είναι και πτυχιούχος ιατρικής, όλο και κάτι παραπάνω θα ξέρει..."
"Υπάρχουν αρκετά είδη οπαδών των Μέηντεν και δεν βάζουμε καν μέσα σε αυτούς, τα ψύχραιμα παιδιά που γουστάρουν τους καλούς δίσκους των Βρετανών και αδιαφορούν για κάθε άλλη δημοσιοϋπαλληλική μλκια που μας έχουν πλασάρει κατά καιρούς. Σίγουρα οι αγαπημένοι μας εξ’αυτών είναι οι Μονομέηντεν, τους οποίους και παρατηρούμε επιστημονικά, ως ένα αλλόκοτο είδος μουσικόφιλων που με αργούς ρυθμούς οδεύει προς την εξαφάνισή του. Ο μονομεηντενισμός έχει τις καταβολές του στις μονοθεϊστικές θρησκείες και έτσι όπως πχ. ο Ιουδαϊσμός δέχεται ότι υπάρχει μόνο ένας Θεός, έτσι και οι Μονομεηντενάδες δέχονται ότι υπάρχει μόνο μια μπάντα."
"...είναι δύσκολο να αποδεχθείς την αλήθεια αν αγαπάς κάτι. Είναι σχεδόν ακατόρθωτο να βγάλεις τα ρούχα σου, να ανοίξεις τα χέρια, να κάνεις δύο βήματα μπροστά και να πέσεις στο παγωμένο ποτάμι αλήθειας που σου προσφέρει η Επιτροπή Σωτηρίας. Αυτοί που το τόλμησαν, πλέον βαδίζουν τον δρόμο της αρετής. Οι υπόλοιποι στοιβάζονται στις όχθες του ποταμού και δοκιμάζουν με το δάκτυλο το νερό. Πήδα μέσα ρε μλκ, τι φοβάσαι…; Η καρδιά σου μπορεί στα πρώτα λεπτά να είναι έτοιμη να σπάσει, όμως, αργότερα, αντιλαμβάνεσαι ότι κάθε κύτταρο του εγκεφάλου σου έχει καταστραφχαχαχα, μα τι λέω, έχει αναζωογονηθεί."
"Ο Γέρος του Μοριά, η σημαντικότερη μορφή του αγώνα της Επανάστασης, ρωμαλέος με την αγγλική περικεφαλαία του και τις στρατιωτικές του ικανότητες, ήταν για πολλά πολλά χρόνια ο άνθρωπος που σκεφτόμασταν με τις ώρες, αφού κοσμούσε με την παρουσία του, το πιο όμορφο πράγμα που πέρασε από αυτόν τον μάταιο κόσμο, το πεντοχίλιαρο. Ο Κολοκοτρώνης ως σεβάσμιος χατζημεταλλάς, σίγουρα θα άκουγε Black Sabbath με όλους τους τραγουδιστές (ακόμα και με Ian Gillan), δεν έκανε διακρίσεις, για αυτό και τον γούσταραν Έλληνες, Άγγλοι, Ρώσοι. Εντάξει, οι Τούρκοι δεν τον συμπαθούσαν αρκετά, αλλά δεν μπορούμε να αρέσουμε σε όλους."
"«Η αισθητική της Eurovision είναι σκουπίδια». Συμφωνώ τρελέ μου αλλά και εγώ όταν βγαίνω να πάρω μπύρες στο περίπτερο με κόκκινο φανελάκι, πράσινη φωσφοριζέ βερμούδα και μπλε παντόφλα, ε δεν με λες και Giorgio Armani. Οπότε ας μην είμαστε βιαστικοί. Προφανώς και υπάρχουν υπερβολές, προφανώς και υπάρχει ένας αχταρμάς από κακογουστιά και κιτς ΟΜΩΣ υπάρχουν πάλι αυτές οι 3-4 παρουσίες που θα φωτίσουν τον ουρανό και θα τον κάνουν πιο γαλανό, που θα σε κάνουν να πεις «Μπράβο ρε μλκ δεν θέλω να βάλω τα δάχτυλα μέσα στα μάτια μου». "
"...λογικά είστε εδώ για να διαβάσετε λίγα λόγια από εμένα για το νέο άλμπουμ των Μέηντεν. Κάπου εδώ θα μπορούσα να προχωρήσω σε μια πολύ βαθιά, πολυεπίπεδη ανάλυση που πιθανότατα κανείς δεν θα καταλάβει, ίσως ούτε το ίδιο το έργο να αντέξει την κριτική που θα του κάνω. Δεν το θέλω αυτό. Γι’ αυτό θα προχωρήσω στην παράθεση των θετικών επιπτώσεων που έχει το Senjutsu στην πεζή καθημερινότητα μου. Αρχικά να πω ότι λαμβάνω δεκάδες μηνύματα από χτζμτλδες που με ρωτούν επίμονα: «πονάς Επίτροπε;;». Δεν πονάω πουθενά αυτόν τον καιρό, μετά τις 10 φυσιοθεραπείες που ολοκλήρωσα μέσα στο καλοκαίρι και αυτή η ερώτηση με κάνει να νιώθω πραγματικά καλά. Ειλικρινά ρε μλκες δεν πονάω. Μάλιστα δεν πονάω επιπλέον γιατί κατάφερα και βρήκα τρία έως τέσσερα (το πολύ) τραγουδάκια από το Σεντζούτσου που θα με κάνουν να τον ξανακούσω τον δίσκο και μετά από 10 χρόνια αν ζούμε."
"Δεν ξέρω πότε ακριβώς ήρθε σε πρώτη επαφή ο Έλληνας με το μεξικάνικο. Λογικά κάποιος μεγάλος πολιτικός ή εφοπλιστής θα μας έφερε το γουακαμόλε, όπως ο Καποδίστριας μας έφερε τις πατάτες τηγανητές ή κάτι τέτοιο -δεν θυμάμαι, ήμουν μικρός. Για να απολαύσετε ένα όμορφο μεξικάνικο γεύμα θα χρειαστείτε ένα ώριμο αβοκάντο. Για να καταλάβετε τί εννοούμε ως ώριμο εννοούμε περίπου τον δίσκο που βγάζουν συνήθως οι μπάντες όταν δεν έχουν ιδέες και επειδή κάτι ευγενικό πρέπει να γράψουν οι μουσικογραφιάδες, το αναφέρουν ως “το πιο ώριμο album τους”
"Αγαπημένα μας πρόβατα, λοιπόν εμείς εδώ στην Επιτροπή δυστυχώς δεν έχουμε κανένα δίπλωμα ή τίτλο σπουδών ή έστω μια βεβαίωση σεμιναρίου ομοιοπαθητικής σχετικά με τον ιατρικό ή παραϊατρικό κλάδο. Συνεπώς όλα αυτά τα m-Rna, οι ανοσίες αγέλης, οι παρενέργειες, οι δραστικές ουσίες και όλα αυτά τα ακαταλαβίστικα για εμάς, είναι αντικείμενα άλλων ανθρώπων που ασχολούνται μια ζωή με αυτά. Θα πήγαινες ποτέ σε παθολόγο να του σκάσεις 50ρικο στο μέτωπο για να πάρεις γνώμη αν οι Black Sabbath παίζουν τζαζ…; Όχι βέβαια. Για αυτά τα θέματα έρχεστε σε εμάς... "
"...δεν χρειάζεται να γραφτεί κάτι παραπάνω από εμένα για να αντιληφθεί κάποιος ότι η ζωή δεν μπορεί να μπαίνει στο ζύγι με τα powerplays. Ποτέ και σε καμιά περίπτωση. Ούτε πριν, ούτε μετά. Ούτε μεν, ούτε αλλά. Όποιος ηδονίζεται με την θέαση πλάνων από καταστροφές και θανάτους οποιουδήποτε άμαχου πληθυσμού, ας αποχωρήσει άμεσα από αυτό το κείμενο και ας αναζητήσει κάπου αλλού την χαρά της ζωής. Άλλωστε ακούει μουσική από κοινωνική αντανάκλαση και όχι από πραγματική ανάγκη. Η ψυχή του τρέφεται από σκατά και όχι από την τέχνη."
Κάπου εδώ τελειώνει το 100ο Παρατηρητήριο με ήχους και λέξεις που με συντρόφευσαν για πάρα πολύ καιρό. Θα πρέπει ξανά να ευχαριστήσω την Ελένη Τζαννάτου για την πρόσκληση στο Avopolis, την Τάνια Σκραπαλιώρη για τη στενή συνεργασία μας τον τελευταίο χρόνο και τον Τάσο Βογιατζή για όλα τα υπόλοιπα.
