Ο πρώτος Θάλαμος Επικοινωνίας του 2021 είναι εδώ για να φιλοξενήσει καλλιτέχνες που θα μας απασχολήσουν την χρονιά αυτή. Τον χορό των εξομολογήσεων ανοίγουν οι Minerva Superduty, οι οποίοι κυκλοφόρησαν το νέο τους άλμπουμ, με τίτλο In Public και παρότι πήγα σε αρκετά από τα πολυκαταστήματα της γνωστής αλυσίδας, δεν το βρήκα το βινύλιο. Τελικά το προμηθεύτηκα από το ίδιο το γκρουπ. Ο Σπύρος Μο μας αναλύει το σκεπτικό τους και άλλα πολλά.
Καλώς ήλθατε στον Θάλαμο Επικοινωνίας και ξεκινάμε με κάτι που θέλω αρκετά χρόνια να σας ρωτήσω και ίσως τώρα είναι η ευκαιρία: Γιατί Minerva Superduty και όχι Sloggy Superduty ή έστω από την λαϊκή ρε παιδί μου στο κάτω κάτω; Το σκεφτήκαμε πολύ σοβαρά και διαλέξαμε παραδοσιακό Μινέρβα σώβρακο με την μπλε κ κόκκινη ρίγα, που αποτελεί και σύμβολο της παιδικής μας ηλικίας. Εκείνη η στιγμή της απόφασης δεν ήταν η στιγμή που θα κάναμε την επανάσταση μας.
Έχουν πολύ καλή εφαρμογή είναι αλήθεια και είναι και ελληνικό προϊόν, οπότε σας καταλαβαίνω. Κάτι για επανάσταση λέτε. Για ποια από όλες τις επαναστάσεις μιλάτε, μήπως και βγάλουμε κανένα λαβράκι; Και δεν είναι μόνο θέμα εφαρμογής. Το σώβρακο Μινέρβα εσωκλείει μια σημειολογική βαρύτητα για την Ελλάδα της μεταπολίτευσης και τον Νεοέλληνα που δεν μπορεί να συγκριθεί με κάτι τόσο επιφανειακό και κενό νοήματος όπως ένα σώβρακο Sloggy. Για την επανάσταση τώρα. Λοιπόν, άκου: ξεκινήσαμε να παίζουμε μουσική το 2011 και είχαμε κάποιες συνθέσεις χωρίς φωνητικά, οπότε είπαμε να κάνουμε και κάποια live και χαιρόμασταν και όλα καλά, οπότε μετά από ένα από αυτά τα live έρχεται ένας πολύ φίλος μας και μας λέει «Μπράβο, ωραία κομμάτια, τσιτωμένο stoner κάπως». Μετά από αυτό, κάναμε δύο μέρες να μιλήσουμε μεταξύ μας. Όταν ξαναβρεθήκαμε, είχαμε αποφασίσει ταυτόχρονα ο καθένας για τον εαυτό του να μην τα ξαναπαίξουμε. Το stoner ήταν κάτι με το οποίο δε θέλαμε να έχουμε σχέση μάλλον. Πετάξαμε τα κομμάτια (και μιλάμε για ένα άλμπουμ, ας πούμε) και ξεκινήσαμε να δουλεύουμε πάνω σε ιδέες που τελικά κατέληξαν να είναι το πρώτο EP. Αυτή ήταν για εμάς η καθοριστική στιγμή, η επανάστασή μας.
Όταν θα φτιάξουμε το ντοκιμαντέρ Greek Rock Revolution 2 - The Sequel θα σας έχουμε υπόψη μας. Εκείνο το ντεμπούτο του 2014 έσκασε στην σιγαλιά της ανύπαρκτης hardcore ελληνικής σκηνής. Όσοι ψάχναμε την ελληνική έκδοση των Converge, των Burst, των High On Fire, των Isis, σας βρήκαμε με χίλια ζόρια. Ποντάρω ότι δε σας βρήκαν πολλοί ή για να το πούμε ευγενικά, όσοι σας άξιζαν. Ποιος φταίει ρε μλκς; Εσείς; Τα κλγδ; Η άδικη κενωνία; Το σύστημα; Στην Καλαμάτα και στους Γαργαλιάνους μας ήξεραν όλοι πάντως. Πέρα από αυτό, νομίζω ότι πολλοί μας έμαθαν με το πρώτο άλμπουμ και σκέψου ότι δεν ήμασταν καν Αθήνα να μπορούμε εύκολα να κάνουμε εμφανίσεις, ούτε είχαμε εικόνα της «hardcore ελληνικής σκηνής» που αναφέρεις. Παρόλα αυτά, προσπαθήσαμε και καταφέραμε σε ένα βαθμό να κινήσουμε τα πράγματα στην Καλαμάτα. Τώρα αν θα μπορούσαν να είχαν ακούσει περισσότεροι τον πρώτο δίσκο, πιθανότατα θα μπορούσαν αν ήμασταν στην πρωτεύουσα. Σε κάθε περίπτωση πάντως, τέτοιου τύπου νέα ταξιδεύουν από στόμα σε στόμα και νομίζω ότι το πρώτο μας άλμπουμ ταξίδεψε αρκετά. Τελικά και φίλους στην Αθήνα κάναμε και live κανονίσαμε και όλα έγιναν. Δηλαδή δώσαμε και 250 κόπιες, τι άλλο να ζητήσεις με αυτά που παίζουμε;
Χαίρομαι με τη χαρά σας. Θα μου πεις, από την Καλαμάτα είστε. Δεν έχουμε απαιτήσεις. Στο δεύτερο άλμπουμ βάλατε φωνητικά, μπορώ να πω ότι ξεπουληθήκατε in a way, αν κ αγαπάμε τον Παπαγεωργίου και τους Ruined Families. Μπορώ να πω πλέον ότι το Gorod Zero είναι ένα φουλ μεταβατικό άλμπουμ, που έστρωσε το στυλ σας για να το πετύχετε διάνα με το In Public. Ίσως απλά γράφω βλακείες για να γεμίσω κείμενο και να το παίξω «γνώστης», ίσως έχω απόλυτο δίκιο. Εσύ θα μου πεις. Βρε αγόρι μου, πάψε να είσαι πρωτοδισκάκιας. Θα στο χαλάσω τώρα, αλλά ξεκινήσαμε instrumental επειδή κανένας μας δε μπορούσε να τραγουδήσει. Επίσης σκέψου ότι γράψαμε το Gorod Zero με σκοπό να είναι κ αυτό instrumental. Στο τέλος αποφασίσαμε ότι θα ταίριαζαν φωνητικά, ε και τα βάλαμε, τόσο απλά. Ανέκαθεν αφήναμε τη μουσική να μας κατευθύνει και στην άκρη του μυαλού μας θέλαμε να εξελισσόμαστε, να προχωράμε, οπότε θα μπορούσαμε να πούμε πως κάθε κυκλοφορία μας είναι μεταβατική, μιας και αποτυπώνει μια περίοδο της ζωής της μπάντας. Δεν «κυνηγήσαμε» κάποιο συγκεκριμένο στυλ, ούτε θα μπορούσαμε να βγάλουμε Χ άλμπουμ στα οποία να παίζουμε ακριβώς τα ίδια πράγματα, για να “ικανοποιήσουμε” κάποιους άλλους. Κάθε φορά γράφουμε αυτά που μας αρέσει να παίζουμε κι αυτό αλλάζει κάθε φορά μαζί με εμάς.
Τρομερά intellectual απάντηση, έχω τσουτσουριάσει σύγκορμος. Πάντως πρέπει να έχετε βίδα με τo we don't give a funky attitude, αφού κυκλοφορήσατε το In Public στα τέλη της χρονιάς. Καμία πιθανότητα να μπείτε σε λίστες, αν και μπήκατε. Και γενικά, βλέπω να παίζει δυνατά ο δίσκος σε ιστότοπους κοινωνικής δικτύωσης. Ο στόχος είναι σε μια post covid Ελλάδα, οι Minerva Superduty να τα γαμήσουν όλα σε ιδρωμένα live; Προσοχή στα ανοιχτά παράθυρα, μην κάθεσαι σε κανένα ρεύμα και αρπάξεις καμιά ψύξη. Ο κύριος λόγος για τον οποίο κυκλοφορήσαμε το άλμπουμ 20 Δεκέμβρη ήταν πως περιμέναμε να πάρουμε στα χέρια μας το βινύλιο, δεν θέλαμε μόνο το digital release. Υπάρχει θετική ανταπόκριση εντός και εκτός της χώρας, άνθρωποι ενδιαφέρονται για εμάς και αυτό μας δίνει ευχαρίστηση και όρεξη για τη συνέχεια. Ο στόχος είναι να περάσουμε αλώβητοι αυτήν την κατάσταση, σωματικά, πνευματικά και ηθικά. Πρώτα απ’ όλα υγεία, λοιπόν και θα ξαναϊδρώσουμε όλοι μαζί στα αγαπημένα μας κατουρλάδικα.
Μας έχουν λείψει είναι η αλήθεια οι γμμν βρωμότοποι. Θέλω να σταθώ στο τραγούδι σας «Κατήφορο»ς κι αν και είμαι αρκετά boomer ώστε να το συνδέσω με την περίφημη ελληνική ταινία Ο Κατηφορος με τον Κούρκουλο και τη Λάσκαρη, δε θα το κάνω. Αν και μόλις το έκανα. Μουσικά, το αγαπημένο μου κομμάτι του δίσκου. Και οι στίχοι τέρμα πολιτικοί. Σας έφαγαν το μπιφτέκι σας και είστε λίγο τσαντισμένοι, ε; Ναι, είμαστε τσαντισμένοι. Ζούμε σε μια εποχή φοβερών ανισοτήτων, καταστολής και απανθρωπιάς. Ο Κατήφορος είναι αυτός στον οποίο κατρακυλά μια κοινωνία, που βρίσκεται σε προχωρημένη αποσύνθεση, αποχαυνωμένη εδώ και δεκαετίες από άρτο και θεάματα, γεμάτη ρατσισμό, φοβίες και μίσος για τους άλλους, αδύναμη να σκεφτεί χωρίς υποβολέα, λίγες στιγμές πριν σκάσει με πάταγο και βυθιστεί στον βούρκο. Οι στίχοι του δίσκου περιγράφουν αυτήν ακριβώς τη στιγμή. Μόνο όταν αποδεχτούμε μια κατάσταση μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε, και δυστυχώς τα αντανακλαστικά της κοινωνίας βρίσκονται σε sleep mode.
Τα είπες όλα, όπως θα τα έλεγα και εγώ. Δεν έχω να προσθέσω κάτι. Όμως επειδή δεν μπορούμε να κλείσουμε αυτή την ωραία κουβέντα με απαισιοδοξία και μιζέρια, θέλουμε να μας πεις, ποιος προβλέπεις ότι θα είναι ο νικητής του φετινού Survivor; Μπορεί να φτάσει μέχρι το τέλος ο Τριαντάφυλλος; Survivor μέχρι "Eye of The Tiger", μετά χάλασαν. Όσον αφορά το ομώνυμο “reality”, νομίζουμε περισσότερες πιθανότητες έχει το….διαπλεκόμενο παλτό-βύσμα, ειδικά μετά τις αποκαλύψεις γνωστής σελίδας FB-tribute στον πρώην παίχτη και αγαπημένο μάνατζερ ράγμπυ, αποκαλύψεις που δε θα ακούσετε σε κανένα κανάλι. Τσεκ εδώ with your own responsibility.
Κρίμα που δεν έχει ασχοληθεί ακόμα το Greek Hoaxes που συνήθως προστατεύει τίμιους σελέμπριτιζ από ανυπόστατες συκοφαντχαχαχαχα. Το In Public είναι εκεί έξω και σκοτώνει. Εμείς κάναμε το χρέος μας στην τέχνη και την κοινωνική συνείδηση, ελπίζουμε τα κλγδ να σταθούν αντάξια και να σας γνωρίσουν. Ευχαριστούμε πάρα πολύ για την ευκαιρία που μας δόθηκε να εκθέσουμε την κοσμοθεωρία μας, καλή συνέχεια, υπομονή, οχιμονομεηντεν και ραντεβού στις συναυλίες.
