Ας παραδεχτούμε ότι οι ώρες μέσα στην καραντίνα περνάνε βασανιστικά αν δεν έχεις μουσική. Όσο κι αν έχουμε μιζεριάσει, το πνεύμα των μουσικόφιλων δε σταματάει ποτέ να πεινάει για βαλμένες νότες στην σειρά κι εδώ στην Επιτροπή έχουμε αποφασίσει να σας τροφοδοτούμε με περιπτωσάρες κάθε είδους, χωρίς στεγανά στο τι θα πρέπει σώνει και καλά να σας αρέσει. Δεν μας ενδιαφέρει καθόλου, βασικά. Μερικές φορές δε γουστάρεις να ακούς κάτι συγκεκριμένο, ριφάκια, ρυθμουλάκια, ρεφρενάκια. Θες να βάλεις απλά κάτι να παίζει να περνάει η ώρα, όσο εσύ φτιάχνεις τα νύχια σου ή καθαρίζεις φασολάκια. Να ακούς κάτι απροσδιόριστο, πλήρως ελεύθερο στο πώς συντονίζεται με τον χώρο και τον ακροατή. Αυτή είναι η μουσική που κάποιοι χαρακτηρίζουν ως πειραματική, άλλοι τη λένε drone, κάποιοι πιο παλιά την έλεγαν ambient, εμείς ίσως να την αποκαλούμε χιουμοριστικά ως απορροφητήρα, δεν έχει σημασία καμιά. Το split των Ghone/Low Texture, με τίτλο Sea of Sand είναι μια αξιολογότατη πρόσφατη εγχώρια κυκλοφορία που μας άρεσε πολύ και γι' αυτό προσκαλέσαμε τον Βασίλη Γκογκίδη, μπάσο των δεύτερων του split, να μας τα κάνει λιανά για την κασετούλα και την Submersion Records που τρέχει επίσης. Πάμε.
Καλησπέρα Βασίλη, σε καλωσορίζω στον Θάλαμο Επικοινωνίας και ξεκινάω αμέσως τις ερωτήσεις μου, γιατί αν κρίνω από το ύφος των Low Texture, θα σου πάρει καμιά βδομάδα για να μου απαντήσεις...Αλήθεια, πώς έχει προκύψει να παίζετε ατέρμονες εισαγωγές για πραγματικά τραγούδια...; Αγαπητέ Επίτροπε, σε ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση στον Θάλαμο, ωραία διακόσμηση. Πολύ ενδιαφέρουσα η πρώτη σου ερώτηση, έκανες δυνατό μπάσιμο και μου δίνεις την ευκαιρία να μιλήσω για δύο βασικά στοιχεία της φιλοσοφίας των Low Texture. 1) Χαλαρά και φραπεδιά, σε λέω αφού. Με 3 μουσικούς από τη Θεσσαλονίκη, τι περίμενες δηλαδή; Να έχουμε και άγχος για το πότε θα απαντάμε στις ερωτήσεις σου; 2) ΓΙΟΛΟ.
Δε θέλω να σε στεναχωρήσω, αλλά το 1 και το 2 μοιάζουν λίγο. Πες μας λίγο για το πως προέκυψαν οι Low Texture, όσο πιο σοβαρά μπορείς να απαντήσεις. Αυτό το συγκρότημα είναι η φυσική συνέχεια μιας συνεργασίας που έχουμε αναπτύξει μεταξύ μας τα τελευταία χρόνια η οποία έγινε και φιλία. Όταν κάναμε την πρώτη μας πρόβα κάναμε και την πρώτη μας ηχογράφηση χωρίς να έχουμε κανένα συγκεκριμένο πλάνο πέρα από το ότι θέλουμε να παίξουμε αργή μουσική, αλλά με μια αυτοσχεδιαστική προσέγγιση. Μπήκαμε στο στούντιο χωρίς demo, σημειώσεις ή σχέδια και ό,τι ακούς προέκυψε εκείνη τη στιγμή, με κάποια ελάχιστα overdub. Το όλο ύφος μας προέκυψε από τις συνεργασίες που έχουμε κάνει ανά τα χρόνια μεταξύ μας και στους Six Steps Above The Earth και στους Dandelion Fields, σχήματα τα οποία γενικά παίζουν minimal μουσική. Εγώ ήμουν και full time μέλος των Six Steps για ένα διάστημα, στο οποίο είχαμε γράψει και μουσική με το Σάκη και παίξαμε και κάποια live. Επίσης με την Χρύσα είχαμε συνεργαστεί στο παρελθόν και καταλαβαίνεις ότι το να φτιάξουμε μια μπάντα οι 3 μας και να τζαμάρουμε βγήκε αρκετά αβίαστα (credits στο Σάκη και στη Χρύσα για την ιδέα). Δεν υπήρχε πλάνο να παίζουμε ατέρμονες εισαγωγές για πραγματικά τραγούδια αλλά αυτό μας βγήκε εκείνη τη στιγμή και αυτό κάναμε, δηλαδή ΓΙΟΛΟ.
Πολύ ωραίος τρόπος να περνάς τον χρόνο σου. Δεν κρίνουμε κανέναν. Πάντως, κατά την ακρόαση των 2 συνθέσεων του split με έναν περίεργο τρόπο καταφέρατε και δεν με κάνατε να αναφωνήσω σε κανένα σημείο «Καλά, πότε τελειώνει αυτή η μλκια;», κάτι το οποίο δυστυχώς κάνω πολύ συχνά. Σε αυτό βοήθησε πολύ και η προσθήκη των φωνητικών που έχουν μια σχετική εξέλιξη στα κομμάτια. Συνήθως σε αυτά τα κράουτροκ, τα πειραματικά, οι τραγουδιάρηδες δε συμμετέχουν, σοβαροί άνθρωποι γαρ. Εσείς πώς και το τολμήσατε; Καταρχάς, χαιρόμαστε πολύ που δεν είπες «Καλά, πότε τελειώνει αυτή η μαλακία;» και κυρίως χαιρόμαστε που δεν το είπαμε ούτε εμείς, γιατί καμιά φορά ακούς την μουσική που έγραψες μετά από λίγο καιρό και βαράς facepalm που αφήνει κοκκινίλα. Έχεις δίκιο ότι συχνά αυτά τα μουσικά είδη δεν έχουν φωνητικά και έχουμε βγάλει κυκλοφορίες χωρίς φωνητικά, ειδικά οι Six Steps. Εμένα μου αρέσουν πολύ τα γυναικεία φωνητικά σε πιο πειραματικά-ατμοσφαιρικά είδη μουσικής. Είμαι τεράστιος φαν για παράδειγμα της Ειρήνης των Allochiria (shoutout σε Κατερέλο, σκληρός καριόλης, δεν μπλέκεις), της Τάνιας των Universe 217 και έγινα τεράστιος φαν και της Χρύσας από την πρώτη φορά που την άκουσα στους National Pornographic. Η Ειρήνη μου έχει κάνει την χάρη και έχει τραγουδήσει και στις 2 κυκλοφορίες που έχω κάνει σαν Dandelion Fields, η Χρύσα στην δεύτερη Dandelion αλλά και σε έναν δίσκο Six Steps Above The Earth στον οποίο συμμετείχα και εγώ. Η Χρύσα έχει φωνάρα, μπορεί να πει πάρα πολλά είδη μουσικής αλλά είναι και φανταστική μουσικός, δηλαδή ξέρει να βάλει τα κατάλληλα φωνητικά σε κάθε κομμάτι, δεν είναι μουσικός που παίζει ένα πράγμα και τέλος. Και γενικά ρε παιδί μου ΓΙΟΛΟ όπως είπα και πριν.
Πιστεύω ότι αν λέγατε την μπάντα YOLO θα νόμιζε ο κόσμος ότι παίζατε ska και πιθανότατα γι’ αυτό δεν το προχωρήσατε. Δυστυχώς για μας, υπάρχει ήδη μπάντα Yolo και παίζει διασκευές σε γάμους στη Ρουμανία. Ξέρεις, αυτή η φάση που στην αρχή παίζουν μερικά κομμάτια στα αγγλικά και μετά σε κοπανάνε στα ρουμάνικα νταούλια μέχρι να σβήσει η ψυχή σου, το ίδιο που γίνεται και στους ελληνικούς γάμους όταν δεν παίζουν από την αρχή κλαρίνα, δηλαδή.
Δεν βλέπω κάτι κακό σε όλο αυτό. Κρίμα που χάσατε το copyright. Τι άλλα κανονικά είδη, όχι αυτά που μοιάζουν με ανοικτούς απορροφητήρες, σου αρέσουν να ακούς και πιστεύεις ότι στο μέλλον μπορούν να ενταχθούν στην μουσική σου; Κοίτα, στις κυκλοφορίες των Dandelion Fields έχω εντάξει αρκετές μουσικές που μου αρέσουν, έχω ένα 12λεπτο ambient κομμάτι, κάποια πιο ακουστικά που είναι εμπνευσμένα από τις ακουστικές κυκλοφορίες των Steve Von Till και Scott Kelly των Neurosis, κομμάτια που είναι εμπνευσμένα από τη minimal σκηνή της Ελλάδας σε στυλ Figurant, Esoteric Sob. Στους Vygotsky Circle είχαμε παίξει και πράγματα σε στυλ Om και ψιλοχαοτικό post rock. Για να καταλάβεις, είμαι ο τύπος που πάει στην ταβέρνα και θέλει να δοκιμάσει 652 μεζεδάκια αντί να πάρει μια τεράστια μπριζόλα για να νιώσει ότι έπιασαν τόπο τα λεφτά του. Μου αρέσει η ποικιλία και δυσκολεύομαι να καταλήξω σε ένα πολύ συγκεκριμένο στυλ μουσικής. Στοχεύω πιο πολύ στο συναίσθημα που σου αφήνει η μουσική παρά στο στυλ. Αυτά που θα ήθελα να κάνω στο μέλλον είναι μια ambient κυκλοφορία μόνο με μπάσο και πλήκτρα, μία κυκλοφορία μαζί με τον Σάκη με 2 minimal ηλεκτρικές κιθάρες (κάναμε ένα νέο κομμάτι Dandelion Fields έτσι και μου άρεσε πολύ) και μια ακουστική κυκλοφορία που να έχει μέσα κάποια παραδοσιακά όργανα μαζί με τον συνεργάτη και φίλο Θάνο Μπίκο από τα Illusions Studios. Mια τελευταία ιδέα που υπάρχει είναι ανατολίτικες μελωδίες με διάφορους περίεργους ρυθμούς και εφέ σε συνεργασία με τον εξαίρετο ντράμερ Γιώργο Μπαλτά και τον Κώστα Κωφίνα από τα Blueberry Studios. Όπως βλέπεις, δεν υπάρχει έλλειψη ιδεών, μάλλον το αντίθετο. Συνήθως καταλήγω να τα χώνω όλα αυτά σε μια κυκλοφορία και το ένα κομμάτι να είναι έτσι και το άλλο γιουβέτσι.
Παρότι ανέφερες πολλά και με μπέρδεψες κρατάμε κυρίως τα φαγητά. Δεν ξέρουμε αν σκίζεις ως μουσικός, αλλά είσαι σίγουρα καλοφαγάς και καλοπερασάκιας. Κι αυτό μετράει στην σύγχρονη μουσική πραγματικότητα. Να περνάς καλά. Τελευταία ερώτηση για την επίσκεψη σου. Ξέρω ότι πέρα από τις μουσικές σου αναζητήσεις και τα κοψίδια, διατηρείς και μια εταιρεία που φιλοξενεί όλες αυτή την περίεργη μουσική, τη Submersion Records, η οποία έχει κυκλοφορήσει αρκετές κασέτες από πέρυσι μέχρι φέτος. Γνωρίζουμε πόσο φετιχιστές ακούνε πειραματική μουσική; Σκέφτεστε στο μέλλον να κυκλοφορήσετε κάποιον δίσκο σε floppy disk; Μετά από κάποιους πρόχειρους υπολογισμούς, ανακάλυψα πως θα μπορούσαμε να χωρέσουμε περίπου 2,8 λεπτά μουσικής σε ένα floppy disc, οπότε, ναι, ψήνομαι. Προς το παρόν, προσπαθούμε να συγκεντρωθούμε στην ανεύρεση μουσικών για τις κυκλοφορίες μας, για να είμαι ειλικρινής. Σκανάρουμε τα ίντερνετς για τις κυκλοφορίες της επόμενης σεζόν, μιας και έχουμε γεμίσει το πρόγραμμα των κυκλοφοριών μέχρι τον Μάιο. Μετά θα πάμε για μπάνια.
Επιτέλους, ένας αισιόδοξος άνθρωπος. Προχωράμε. Από τον Σεπτέμβριο θα δούμε αν θα βγάλουμε κάποιο άλλο format πέραν της κασέτας. Είμαστε φρέσκοι ακόμη και προσπαθούμε να βρούμε τα πατήματά μας και την καλύτερη προσέγγιση του όλου κεφαλαίου «δισκογραφική». Βασικός στόχος είναι να παρουσιάζουμε κυκλοφορίες οι οποίες αξίζουν της προσοχής περισσότερων ανθρώπων και γατιών, γιατί έχουμε και γατο-φανκλάμπ. Ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση, τις πολύ ωραίες ερωτήσεις και να τα πούμε σε καμιά ταβέρνα όταν ξανανοίξουν, να κεράσουμε ούζο και μεζέ.
