Ο Θανάσης Μήνας γράφει για τo tribute των Waterboys στον μεγάλο ριζοσπάστη και περιθωριακό του αμερικανικού κινηματογράφου.

Folk από τον Ωκεανό, country από το Νάσβιλ. Ο Θανάσης Μήνας γράφει για το «χαμένο» album OceansideCountryside του Neil Young που ηχογραφήθηκε το 1977 και κυκλοφορεί για πρώτη φορά.

Στο πέμπτο άλμπουμ της η Στέλλα Χρονοπούλου προκρίνει την bossa και την ρετρό nouvelle vague της διαχρονικής pop.

Με οδηγό μια «φωτεινή art rock εντεχνίλα» οι BC,NR μας παρουσιάζουν άλλο ένα δείγμα από «Τα Προσεχώς», που θέλγει μα ταυτόχρονα φλυαρεί.

Ένας δημιουργικός αυτοσχεδιασμός, με μουσικούς που απάρτιζαν την backing μπάντα της περιοδείας της, οδηγήσε σε ένα άλμπουμ-αποτέλεσμα συλλογικής προσπάθειας, που δικαιώνει την καλλιτεχνική αυτή απόφαση απόλυτα.

Αχνιστό ψωμάκι για τους soul θιασώτες, μα και μουσική έκπληξη για indie αγόρια και κορίτσια.

Ένας δίσκος αυθεντικός και καλοστεκούμενος, που θα ικανοποιήσει τους fans και θα τονώσει μια δισκογραφία η οποία είχε χάσει το momentum της.

Ένα γεμάτο αρετές γκρουπ, μία απαραίτητη και σκληροπυρηνική προσθήκη στον αναβιωτικό shoegaze ήχο.

Στο έβδομο άλμπουμ του, ο έμπειρος σαξοφωνίστας παραδίδει επτά συνθέσεις με χαρακτήρα, μεστές και με σαφή υπογραφή από τις πρώτες νότες.

Η Καναδή τραγουδοποιός Tamara Lindeman, που εξελίσσεται εντυπωσιακά από δίσκο σε δίσκο, εδώ δένει το αέρινο φαλτσέτο της με φλάουτο, πιάνο, σαξοφωνο και synths.

Συστήνω: από δω ο Στέφανος Μανούσης, από δω ο Ernest Greene (δηλαδή ο Washed Out) και από δω ο Sigmund Freud. Συζητήστε.

Όπου ο pop star σκοτώνει τον pop star αλλά η pop μπορεί να σωθεί.

Οι Καναδοί έπαιξαν όχι απλώς safe, αλλά συντηρητικά.

Το ντεμπούτο της μεγαλωμένης στο Hackney Τζαμαϊκανής είναι μια κλειστή και αργόσυρτη μισάωρη rap νουβέλα που μαρτυρά προσωπικότητα και ενδείκνυται για πολλαπλές ακροάσεις.

Ακόμα ένα highlight στη δισκογραφία των βετεράνων της post-rock από τη Γλασκώβη.

Ο Κώστας Βλάχας των ΜΕΝΤΑ κυκλοφορεί έναν ambient δίσκο γεμάτο ιδέες που αλληλοεπηρεάζονται και αλληλοσυμπληρώνονται, χωρίς να μοιάζουν μεταξύ τους.

Tο Brat μόλις βρήκε τον σοφιστικέ ανταγωνιστή του.

O Αμερικανός τρομπετίστας Ambrose Akinmusire ανατρέχει στον Julius Eastman ως όχημα και φτιάχνει έναν δίσκο απαλλαγμένο από τις επιταγές των genres.

H jazz συναντά τη hip hop και το spoken word, σε ένα τέλειο παράδειγμα άλμπουμ που εκτιμάται καλύτερα με ακουστικά στα αυτιά.

Ο άνθρωπος που έκανε την "musica urbana" παγκόσμιο φαινόμενο γίνεται «πρέσβης» του Πουέρτο Ρίκο και παραδίδει ένα έργο ζωής, συνδυάζοντας την τέχνη με τον ακτιβισμό.