Το πρώτο προσωπικό άλμπουμ της frontwoman των Portishead είναι ένας ζωγραφικός πίνακας με διαστάσεις 10 τραγουδιών και 45 λεπτών.

Indie rock κουαρτέτο από το Leeds ντεμπουτάρει με προαποφασισμένο hype – τίποτα που δεν ξέρετε, τίποτα που δεν έχετε ξανακούσει – προκαλώντας δύο αναίσθητα χασμουρητά.

Στα μόλις 27 λεπτά διάρκειάς του, ο τέταρτος δίσκος της Καλιφορνέζας μουσικού κερνά L.A. νοσταλγία, αντανακλώντας καθαρά το παλιό Hollywood.

Για τον Ζώη Χαλκιόπουλο, αυτός είναι ο δίσκος της χρονιάς.

To Ragged Glory του 1990 ερμηνεύεται ζωντανά στο πάρτυ γενεθλίων ενός δισεκατομμυριούχου και από την ηχογράφηση προκύπτει ένα live album-φωτιά.

Η αγέραστη φωνή του Vedder συγκινεί ακόμη, τα δίχως σπίθα όμως tracks του Dark Matter δεν πλησιάζουν ούτε κατά διάνοια τις συνθέσεις των πρώτων κυκλοφοριών της μπάντας από το Seattle.

Ο φερόμενος ως «ανανεωτής της jazz» είναι σαφέστατα εδώ για να μείνει, μα ίσως έφτασε η στιγμή να παραδεχτούμε πως δεν κουβαλά μαζί του κάτι απαραίτητα ρηξικέλευθο ή μαξιμαλιστικό.

Το drag queen project του Patrick Flegel είναι ένας αληθινά indie θρίαμβος -κι ας μην κυκλοφορεί στις streaming πλατφόρμες.

Μία ντουζίνα χρόνια αργότερα, το electro funky power pop σχήμα της Beth Ditto ενεργοποιείται με τον Rick Rubin στην παραγωγή για ένα έκτο album ενδυνάμωσης.

Α αθηναϊκή μπάντα αποτίει φόρο τιμής στο grunge μέσα από ένα άλμπουμ που πραγματεύεται τη σύγχυση στην οποία οδηγούν το άτομο οι ανολοκλήρωτες ανθρώπινες σχέσεις.

Ελληνόφωνο mini super group στο ντεμπούτο του προσαρμόζει αφομοιωμένη power pop και ακούσματα από μυθικό post punk παρελθόν σε δεμένη pop πρόταση που γλυτώνει οριακά την μέγγενη της νοσταλγικής βύθισης.

Ο Θανάσης Μήνας γράφει για την ανθολογία που κυκλοφορεί στο πλαίσιο της φετινής Record Store Day, με διασκευές σε κομμάτια του Lou Reed από Keith Richards, Joan Jett, Rufus Wainwright, Lucinda Williams, Maxim Ludwig & Angel Olsen, The Afghan Whigs κ.α.

Εναλλακτική muzak κανείς; Από τον ήχο του Bakersfield ως τον Paul Mauriat, μία αγουροξυπνημένη γκρούβα δρόμος φλεξάρουν οι τεξανοί Khruangbin στο πέμπτο album τους.

Έκτο album για τον εσαεί «πρίγκιπα της pop» που στα 43 του έχει βολευτεί στην στόχευση του εφηβικού ακροατηρίου του αλλά τάχα μου στοχάζεται κιόλας «τα πάντα που νόμιζε ότι ήταν».

Ο Shabaka Hutchings των Sons of Kemet και Comet Is Coming απαρνείται το σαξόφωνο και, σε συνεργασία με εξέχοντα πρόσωπα της πειραματικής και jazz σκηνής, στρέφεται στο φλάουτο. Όπως πρότινος και ο André 3000 δηλαδή, αλλά πιο επιτήδεια από εκείνον.

Ένα από τα πλέον εξέχοντα άλμπουμ στην λίστα των κυκλοφοριών των Vampire Weekend, όπως και στη δισκογραφική σοδειά του 2024.

Τέσσερις στις πέντε συνθέσεις εν δυνάμει θα αγκαλιαστούν από τους εγχώριους ραδιοφωνικούς σταθμούς. Αυτό όμως δεν σημαίνει πως εδώ έχουμε έναν δίσκο αντάξιο της Black Keys διαδρομής.

O Kieran Hebden, με το δωδέκατο studio album του, κλέβει για άλλη μια φορά την καρδιά όσων τον ακολουθούν από τα πρώτα του βήματα, ενώ ταυτόχρονα γίνεται όλο και πιο δημοφιλής στα νεαρά κοινά.

Ποπ Όνειρο Θερινής Νυκτός. Του Θανάση Μήνα.

Ό,τι καλύτερο έχει κυκλοφορήσει η εμβληματική shoegaze μπάντα μετά την επανένωση των μελών της.