Ο φίλος μου ο Glen, όταν συζητούμε μεταξύ άλλων για περιπτώσεις μουσικών όπως ο Neil Young ή οι Stones, κάνει μιαν εύστοχη παρομοίωση. Μιλά για αυτούς σαν τα οικεία επιστολικά γράμματα κάποιου θείου, τα γράμματα που ξέρεις πως θα έρθουν, τα χειρόγραφα με τα γνωστά λόγια και αστεία, τον πατροπαράδοτο τρόπο υπενθύμισης της μακρινής ύπαρξης, μα τελικά και του υπαρκτού υπεραστικού δεσμού.
Εφέτος η χρονιά ξεκίνησε με μια αδιάσπαστη ενιαία 48λεπτη επανεξιστόρηση 13 δευτεροκλασάτων κομματιών του Neil Young, μια αισθαντική, αποκαλυπτική, απογυμνωμένη και λιτή αποτύπωση στο Before And After. Τούτη τη φορά, το Ragged Glory του 1990 επανέρχεται με υποσημείωση εκ των στίχων στις τιτλοφορίες (εκτός του "Farmer John"), δυναμικό και ζωντανό από μια περσινή πριβέ live performance στο Rivoli του Τορόντο (για τα γενέθλια του δισεκατομμυριούχου Dani Reiss της Canada Goose), με τον τίτλο στο εξώφυλλο να γράφει Neil & The Horse, και το απέθαντο εκλεκτικό rock & roll χτυποκάρδι να πάλλεται χωρίς σταματημό. Το νέο γράμμα του θείου είναι σαλιωμένο, σφραγισμένο και επιδομένο στα γραμματοκιβώτια, εδώ και μερικές εβδομάδες.
Τώρα, έχουμε να πράξουμε τα εξής τινά. Είτε θα το προσπεράσουμε απρόθυμα, αφήνοντας το κλειστό με τα παρακείμενα διαφημιστικά φυλλάδια, είτε θα το ανοίξουμε για μια φευγαλέα ανάγνωση. Στη δεύτερη περίπτωση, οι Neil Young, Ralph Molina, Billy Talbot, Nils Lofgren και Micah Nelson, θα αλλάξουν με ορμή τα πρέκια ως αιώνιοι νεανίες, με το Neil να έχει θαυμαστά βρει τρόπο να παίζει δίχως να πονά, με το Neil να έχει φωνή ακούραστη, με την μπάντα να κινείται ακατάβλητη, θορυβώδη, ισοβίως υπεράνω του επαρκούς. Περιτεύει ο όποιος υπερθεματισμός αναφορικά με τη στόφα για τούτη την αγέλη, όποιος νιώθει κι ένιωθε την ψυχή του Neil, καταλαβαίνει.
Προφανώς και θα μπορούσαμε να κάνουμε την εξωμουσική συζήτηση για το πως ηχογραφήθηκε το νέο Ragged Glory, όμως αν δεν είχαμε την πληροφορία, είναι τέτοια η αβίαστη χαλαρότητα, ασυνάρτητη τελικώς του όποιου πακτωλού χρημάτων, που αποδεικνύεται δευτερευούσης σημασίας. Για μιαν ώρα και ένα δεκάλεπτο, η μπάντα παίζει με τη φλόγα που θα έκαιγε και στο έσχατο καταγώγι. Κοντολογίς, η συγκυρία των γενεθλίων ενός δισεκατομμυριούχου μας έδωσε την ευκαιρία να βρεθούμε σε ένα πολύ καλό live του Neil Young και των Crazy Horse, έστω κι εξ΄αποστάσεως, χωρίς να σπαταλήσουμε μια περιουσία, και μας ξαναέσπρωξε στην επανακρόαση του ορίτζιναλ Ragged Glory. Επαινετό κατ’ ελάχιστον, άσε που καμιά βιάση στην προτεραιοποιήση της ακρόασης του F##in’ Up δε συντρέχει. Τούτες οι επιστολές αργούν να επιστραφούν ως ανεπίδοτες. Ανά πάσα στιγμή, αποζημιώνει και αποκαθιστά την τάξη το άνοιγμα του αναμενόμενου γράμματος του θείου, καθώς χαμογελάς ακέραιος και ήσυχος με τη διαπίστωση πως όλα είναι στη θέση τους.
Παρότι δε συνηθίζω να μαζεύομαι τόσο νωρίς, τα πολλά λόγια είναι φτώχια. "Broken Circle, Over and Over Again My Love…"
