Σκεφτόμουν όλα αυτά που συζητάμε για τη λάθος μετάδοση πληροφορίας στις μέρες μας... Ένα μουσικός βάζει κάτω ιδέες, αφορμές και γράφει έναν δίσκο. Είναι σαφές πως έχει κάτι στο μυαλό του. Και μέσω μιας διαδικασίας φτάνει τελικά στα αυτιά των ακροατών που θα κληθούν να μεταφράσουν όπως θέλουν το εν λόγω έργο. Άλλες φορές υπέρ τους και άλλες κατά. Η όλη διαδικασία θα επαναληφθεί ξανά και ξανά προκαλώντας κύκλους και παρεξηγήσεις που μάλλον δημιουργικές τις λες.
Προσπαθώντας να εξηγήσω πώς ο Κώστας Βλάχας λειτούργησε στο πρώτο του προσωπικό άλμπουμ με τίτλο Wavecrashers, θα αποτύχω αλλά και αυτό απο μόνο του δεν έχει πολλή σημασία. Και αυτό διότι σίγουρα δεν θα πετύχω το γιατί μπήκε στην διαδικασία να τελειώσει έναν ambient δίσκο με άπειρα ποπ κομματάκια που κάθονται στον πάτο του ποτηριού σαν καλό κατακάθι που θες κουταλακι του γλυκού να μαζέψεις στο τέλος. Σίγουρα θα με απασχολήσει αν αυτός ο δίσκος έχει concept αφού τα tracks μεταξύ τους δεν έχουν φοβερές ομοιότητες, πιό πολύ σαν ιδέες μοιάζουν που δεν τελειώνουν ποτέ, με αποτέλεσμα το 'Wavecrushers' να μην είναι ακόμα ένας βαρετός ambient δίσκος από έναν electronica pop rock μουσικό όπως ο Βλάχας που αποτελεί ενεργό μέλος των ΜΕΝΤΑ ως και τις μέρες μας. (Το υπονοούμενο πάει στο ambient album του Lou Reed, τσιμουδιά!)
Σπηλιά του Νταβέλη, το στούντιο του Βούδρη, ένα tape recorder και μόνο αναλογικά όργανα χρησιμοποιήθηκαν εδώ. Μα μήτε και πολλές νότες με κάποιες ευχάριστες εκπλήξεις εγχόρδων. Διακρίνω πως η πρώτη πλευρά είναι πιο φωτεινή σε σχέση με τις συναισθηματικές βουτιές της δεύτερης που δεν μπορείς να αγνοήσεις.
Όσο και αυστηρός να ήθελα να είμαι, αγαπώ τους ambient δίσκους και ποτέ δεν θα μπορούσα να αγνοήσω κάποιον με τον τίτλο «Κυματοθραύστης» γιατί μου θυμίζει πρωτ' απ' όλα τη ζωή μου και την ασφάλεια της κανονικότητας που αποζητώ πίσω από μανιασμένα κύματα, κρυμμένος πίσω από τους κυματοθραύστες. Μπορεί και ο ίδιος ο μουσικός να σκέφτηκε έτσι, μπορεί και όχι -και έτσι οι παρεξηγήσεις ξεκινούν ξανά.
Άλλη μια significant κυκλοφορία της Same Difference Music, αδερφάκι της Inner Ear με καλά φροντισμένο χρωματιστό βινύλιο, όμορφο brutal artwork και packaging και tote bag που πρέπει να φροντίσετε να προμηθευτείτε κάπως. Το 2025 δείχνει να ξεκινά με ενδιαφέρον.
