Έχουν φιλοξενήσει το παγκοσμίως πρώτο εξώφυλλο των post jazz wonderkids Maruja, κι έχουν προτείνει στο Αθηναϊκό κοινό τον Eddie Dark πριν η δημοφιλία του αποκτήσει μέγεθος αίρεσης. Στις σελίδες του έχουν βρεθεί μερικά από τα σημαντικότερα εναλλακτικά ονόματα, σε ένα αξιοσημείωτο εύρος μουσικών ειδών. Κι όλα αυτά, επιμένοντας στο έντυπο και στην ουσία της DIY φιλοσοφίας. Το Lung Fanzine, το μοναδικό μουσικό εκδοτικό εγχείρημα της πόλης, διοργανώνει για ακόμη μία χρονιά το φεστιβάλ του, κι αυτή τη φορά είναι διήμερο.
Την Παρασκευή 11 και το Σάββατο 12 Απριλίου, συντάκτες και φίλοι του Lung δίνουν ραντεβού στην Αρχιτεκτονική, με ένα lineup που αξίζει την προσοχή μας : Victory Collapse, Bokomolech, Lost Bodies, The Noise Figures, Messier 13, Βlack Knot, Disco Triste, Diesel Cindy και Head on συναντιούνται σε μία διοργάνωση που εκκινεί από και απευθύνεται σε ανθρώπους που αγαπούν τη μουσική χωρίς φίλτρα - όχι ως φόντο, αλλά ως τρόπο να παραμένουν σε επαφή με τον εαυτό τους.
Με αφορμή το διήμερο Lung Festival, αλλά και την κυκλοφορία του 24ου τεύχους, ζητήσαμε από τον Βασίλη Μπέκα, ένα από τα ιδρυτικά μέλη και υπεύθυνο για το γραφιστικό και αισθητικό μέρος του Lung, να απαντήσει στις ερωτήσεις μας και να αναστοχαστεί για το παρόν και το μέλλον των μουσικών fanzine στην Ελλάδα.
Μολονότι μπαίνω στον πειρασμό να ρωτήσω «πως ξεκίνησαν όλα», σκέφτομαι επίσης πως, αν αναλογιστούμε την συνέχεια και τη συνέπεια αυτής της DIY έκδοσης, σίγουρα πίσω της κρύβεται μια θαραλλέα και παράτολμη ιδέα. Γιατί, όμως, στην δίνη της ψηφιακής εποχής, επιλέξατε το Lung Fanzine να κυκλοφορεί αμιγώς ως έντυπο, και μάλιστα υψηλής ποιότητας;
Οι λόγοι είναι αρκετοί αλλά ο σημαντικότερος είναι πως το να διαβάζεις κάτι στο διαδίκτυο σε σχέση με κάτι που είναι σε χαρτί είναι μια τελείως διαφορετική εμπειρία. Όσ@ προλάβαμε την εποχή που κανόνας ήταν το δεύτερο το ξέρουμε πολύ καλά. Είναι η φύση του εντύπου τέτοια, που ουσιαστικά απομονώνει το αναγνώστη, σε αντίθεση με τον διαδικτυακό κόσμο όπου τα distractions είναι άπειρα και μετριάζουν το ενδιαφέρον, που προσωπικά θεωρώ ότι υπερτερεί ως εμπειρία. Προφανώς η τεράστια δύναμη του διαδικτύου είναι η ταχύτατη μετάδοση της πληροφορίας αλλά και ο όγκος των δεδομένων που μπορεί να αντλήσει ο αναγνώστης, όμως στη μέχρι τώρα πορεία μας, ούτε το πρώτο μας δυσκόλεψε καθώς στην σχεδόν δίμηνη περιοδικότητα μας καταφέρνουμε να είμαστε αρκετά μέσα στην επικαιρότητα, αλλά ούτε και το δεύτερο. Το Lung είναι τόσο πυκνογραμμένο και με πάρα πολλά θέματα κάθε φορά, που ακόμα και ο πλέον σχολαστικός αναγνώστης δυσκολεύεται να το προλάβει. Βέβαια, μιας και μιλάμε για μουσική, για τέχνη γενικότερα, ο χρόνος που αφιερώνεις δεν είναι ποτέ επιζήμιος αλλά αντίθετα κάτι που σε ανταμείβει. Οπότε στην πραγματικότητα δεν θα έπρεπε να έχουμε κανένα λόγο να βιαζόμαστε στην ενασχόληση μας με αυτή, κάθε άλλο. Έχουμε εξάλλου πολλά πράγματα που μας «τρέχουν» καθημερινά. Τώρα για το πως ξεκίνησαν όλα, είναι μια ιστορία διαδικτύου, καθώς η πρώτη επικοινωνία έγινε μέσω μιας απλής δημοσίευσης στο facebook γύρω από το πόσο δύσκολο θα ήταν ένα τέτοιο εγχείρημα.
Το εξώφυλλο του πρώτου τεύχους
Είστε, μάλιστα, το μόνο μουσικό fanzine που κυκλοφορεί το συγκεκριμένο διάστημα. Τι έχει αλλάξει από παλιότερες, ένδοξες εποχές του μουσικού (DIY αλλά και mainstream) τύπου στην Ελλάδα; Παρατηρείτε πιο συγκεκριμένες αλλαγές τα τελευταία 7 χρόνια, από το πρώτο τεύχος του Lung έως σήμερα;
Δυστυχώς παρόλη την αρχική αισιοδοξία μας πως θα μπορούσαμε να συμπαρασύρουμε κάποι@ να ξεκινήσουν παρόμοιες προσπάθειες δεν έχει συμβεί κάτι τέτοιο τα τελευταία χρόνια. DIY εγχειρήματα γενικότερα υπάρχουν (δεν θα πεθάνει ποτέ το DIY) αλλά σίγουρα όχι κάτι που να λειτουργεί όπως το Lung και να έχει παρόμοιους στόχους. Η μάλλον μοναδική περίπτωση κάποιου μουσικού εντύπου τα τελευταία χρόνια αφορούσε τον mainstream μουσικό τύπο και ήταν αυτή του Rolling Stone, του οποίου το εγχείρημα δε μπόρεσε να καθιερωθεί και αποδείχτηκε ιδιαίτερα βραχύβιο. Για να είμαστε απόλυτα ειλικρινείς πολύ θα θέλαμε να υπάρχει ένα mainstream έντυπο, ώστε να είναι και ξεκάθαρο το τι είμαστε και τι πρεσβεύουμε, αλλά επίσης και για να υπάρχει ακόμα περισσότερο μια ροπή προς την ανάγνωση ενός εντύπου, που στην εποχή μας έχει σχεδόν χαθεί. Ολόκληρη η εποχή που ζούμε είναι εντελώς διαφορετική από τις εποχές που υπήρχαν τα μουσικά έντυπα και ο κόσμος ενημερωνόταν από αυτά. Είναι απολύτως λογικό να μην υπάρχουν έντυπα, πόσο μάλλον όταν μιλάμε για μουσικά. Ανέκαθεν τα έντυπα στηρίζονταν στην διαφήμιση. Όταν αυτή μετακόμισε στην ευκολία του διαδικτύου ουσιαστικά κατεδάφισε το έντυπο. Σήμερα για να υπάρξει ένα έντυπο ή θα πρέπει να είναι σχεδόν φυλλάδιο διαφημίσεων, να κυνηγάει τους σύγχρονους, μεγάλους έμπορους πολιτισμού της χώρας αλλά και να «χαρίζεται» δηλαδή να είναι free press ή απλά να προσπαθήσει να επιβιώσει από τις ίδιες του τις πωλήσεις, απεμπολίζοντας εντελώς το περιθώριο κερδοφορίας – κάτι που ας μη γελιόμαστε δεν είναι καθόλου πιθανό να συμβεί στην εποχή μας από κάποιον που θα το δει σαν επιχείρηση. Βέβαια το Lung κάνει ακριβώς το αντίθετο πράγμα. Καταφέρνει να επιβιώνει, με το κάθε τεύχος του να εξασφαλίζει το κάθε επόμενο, να μην «κυνηγάει» τη διαφήμιση και ουσιαστικά να πετάει έξω από οποιαδήποτε κουβέντα το κομμάτι του κέρδους και της συναλλαγής. Άλλωστε ακόμα και η τιμή του (που για όποιον καταλαβαίνει ελάχιστα γύρω από την τυπογραφία και τις σύγχρονες εκτυπώσεις είναι σχεδόν τιμή κόστους) έχει σαφέστατα σκοπό να είναι ιδιαίτερα προσιτό, χωρίς ωστόσο να κάνει εκπτώσεις στην ποιότητα εκτύπωσης του ή του περιεχομένου του αλλά και να κρατά με κάθε θυσία την ανεξαρτησία του. Τα παραπάνω δεν είναι ηρωισμοί ή κάτι τέτοιο. Είναι το modus vivendi του Lung. Είναι αυτό που μας έφερε ως εδώ.
Εικοσιτέσερα τεύχη μετά, αν θα μπορούσατε να «σφυγμομετρήσετε» το αναγνωστικό κοινό, τι θα λέγατε για αυτό;
Σίγουρα δε μπορούμε να ξέρουμε με βεβαιότητα το ποι@ είναι αυτ@ που μας διαβάζουν. Κάθε τεύχος του Lung εφόσον αποτελεί ένα υλικό, κάτι χειροπιαστό, μπορεί και ταξιδεύει. Βρίσκεται σε βιβλιοθήκες (μεγάλο παράσημο αυτό για μας), αλλάζει χέρια, διαβάζεται και ξαναδιαβάζεται. Αυτό όμως που σίγουρα έχουμε καταλάβει από το feedback που έχουμε είναι πως ένα μεγάλο ποσοστό αυτών των ανθρώπων, μοιράζεται την ίδια αγάπη και το ίδιο πάθος για τη μουσική με οσ@ αποτελούμε την συντακτική ομάδα του Lung.
Μιχάλης Κουρής, Βασίλης Μπέκας και Γιώργος Περιστεριώτης, με την Θέκλα Τσελεπή και το 23ο τεύχος με εξώφυλλο τους Chain Cult.
Πώς επιλέγεται συνήθως η ύλη κάθε τεύχους, και που κινούνται τα τεύχη μουσικά / αισθητικά;
Κάθε μέλος της συντακτικής φέρνει τις ιδέες του. Δεν υπάρχει ανάθεση κειμένων ούτε μια αρχισυνταξία που κατευθύνει την ύλη παρά μόνο την οργανώνει. Είμαστε fanzine και αυτό σημαίνει πως γράφουμε κυρίως αυτά που αγαπάμε. Δεν κάνουμε δισκοκριτική που να θεωρούμε ότι εμπεριέχει αυθεντία, παρόλο που έχουμε στις τάξεις της συντακτικής μας ομάδας ανθρώπους που έχουν υπηρετήσει για χρόνια τη μουσικογραφία. Μουσικά το κάθε τεύχος του Lung, στις σχεδόν 110 σελίδες του, μπορεί να έχει κείμενα για post-punk, indie, folk, jazz, jazz rock, ambient, ηλεκτρονική, ακραία πειραματική αλλά ακόμα και κομμάτια του σκληρότερου ήχου. Αποτελείται κυρίως από επίκαιρα θέματα και συνεντεύξεις αλλά πολύ σημαντικό κομμάτι του αποτελούν και τα αφιερώματα και οι αναδρομές του. Για το Lung είναι πολύ σημαντικό να μπορούμε κάθε φορά να ενώνουμε το σήμερα με το χθες μιας και τίποτα δεν είναι αποκομμένο. Έτσι για παράδειγμα στο τρέχον τεύχος μπορεί να γράφουμε για τα 60 χρόνια του A Love Supreme του John Coltrane και την Spiritual Jazz, να έχουμε αφιέρωμα στην Ouga Booga Recordings, εταιρεία-αναφορά στον σύγχρονο εγχώριο heavy rock ήχο, να γράφουμε για την πορεία του Burial αλλά να μπορεί να διαβάσει κανείς και για τo περιπετειώδες πειραματικό rock των Moin ή τις εντελώς αλλόκοσμες ambient, drone folk ατμόσφαιρες της Ethel Cain.
Οι συνεντεύξεις με διεθνούς εμβέλειας αλλά και εγχώριους καλλιτέχνες είναι συχνές στις σελίδες σας. Μοιραστείτε μαζί μας μερικές στιγμές που θα θεωρούσατε ιδιαίτερα σημαντικές.
Αν και φαντάζομαι πως για κάθε συντάκτ@ τα highlights ας πούμε αυτής της 7χρονης μέχρι τώρα πορείας είναι διαφορετικά, προσωπικά θα ξεχώριζα τα παρακάτω. Το τεύχος #13 το οποίο ήταν ολόκληρο αφιερωμένο στα ανεξάρτητα 90s, με το Gummo στο ένα εξώφυλλο και μια εκπληκτική φωτογραφία του Άρη Μεσήνη από από το ρωσο-ουκρανικό μέτωπο, συνοδευόμενη φυσικά από ένα αντιπολεμικό μήνυμα. Στο ίδιο τεύχος μάλιστα καταφέραμε να εξασφαλίσουμε άδειες για μια εκπληκτική CD συλλογή με σχήματα όπως οι Slint, Godspeed You! Black Emperor, Afghan Whigs, Built To Spill, Blonde Redhead, Mogwai, Shellac, Closer, Last Drive, Girls Against Boys, Jesus Lizard και αρκετά ακόμα, αλλά και μεταξύ αυτών του τεράστιου Mark Lanegan λίγο πριν αυτός «φύγει». Σημαντικά για μας, με άλλο τρόπο μάλλον, είναι και τα εξώφυλλα στη Βρετανή Little Simz κάτι που πιστεύω δύσκολα θα έβλεπε κανείς σε εγχώριο έντυπο, το πρώτο ever εξώφυλλο σε οποιαδήποτε γωνιά του κόσμου των ανερχόμενων Maruja, το εξώφυλλο μας στον μεγάλο Steve Albini στο τεύχος που περιείχε ένα σχεδόν 40σέλιδο αφιέρωμα σε αυτόν όπως και το πρόσφατο εξώφυλλο μας με τους Chain Cult, μπάντα γέννημα θρέμμα του εγχώριου underground. Από συνεντεύξεις είναι πολλές οι σημαντικές φυσικά αλλά και εκεί θα ξεχώριζα σίγουρα αυτή του Μιχάλη Κουρή με τους Low, αυτή της Εύης Παπαγιάννη με τους πολύ αγαπημένους Have A Nice Life, αυτή της Χριστίνας Δραγγανά με τη Λένα Πλάτωνος ή αυτή της Χριστιάνας Στυλιανού με τον Matt Elliot.
Το εξώφυλλο με τους Maruja
Βέβαια αν και δεν είναι συγκεκριμένες στιγμές, αλλά ένα σταθερό ραντεβού σε κάθε τεύχος, είναι πολύ σημαντικές για μας όλες οι CD συλλογές που έχουμε βγάλει ως Lung και υπερευχαριστούμε όλα τα σχήματα, είτε εγχώρια είτε διεθνή, που μας έχουν εμπιστευτεί τη δουλειά τους. Αντίστοιχα, θα ήθελα να αναφερθώ και στα εξώφυλλα αυτών των συλλογών τα οποία έχουν «ντύσει» με έργα τους εικαστικοί, γραφίστ@ και φωτογράφοι. Τους ευχαριστούμε πολύ όλ@. Αν και δε μπορώ να αναφερθώ σε όλους θα ήθελα ξεχωρίσω τις φορές που βρέθηκαν στα εξώφυλλα μας πολύ σημαντικοί καλλιτέχνες όπως ο Γιώργος Ρόρρης ή ο Στέφανος Ρόκος, αλλά και φυσικά να μην ξεχάσω να αναφερθώ στον Δανιήλ Γουδέλη, έργα του οποίου αποτελούν τόσο το τελευταίο εξώφυλλο του Lung όσο και η αφίσα του φετινού μας φεστιβάλ.
Ο Harry Wilkinson των Maruja, μετά το πρώτο τους live στην Αθήνα το Φλεβάρη του 2024, με το τεύχος του ανά χείρας
Η συντακτική σας ομάδα είναι πολυπληθέστατη, και αποτελείται από ανθρώπους διαφορετικών καταβολών - επαγγελματίες, ερασιτέχνες, δημοσιογράφους, djs, μουσικούς, εκδότες, ανθρώπους που έχουν γράψει χιλιόμετρα με τον δικό τους τρόπους αλλά και άτομα νεαρότερης ηλικίας με φρέσκια ματιά στα πράγματα. Τι είναι αυτό που κάνει μια τέτοια συνταγή να λειτουργεί;
Κοίτα σίγουρα η ηλικία δεν παίζει κανέναν ιδιαίτερο ρόλο στο Lung. Αλλά ακόμα και το τι κάνει @ καθέν@ από μας επίσης. Όντως έχουμε στην ομάδα μας ανθρώπους που είναι ή ήταν δημοσιογράφοι, μουσικοί, εκδότες, djs, αλλά έχουμε και ανθρώπους που είναι πωλητές σε πολυκαταστήματα, αποθηκάριοι, δικηγόροι, ηχολήπτες, μεταφραστές, εργαζόμενοι σε τηλεφωνικά κέντρα, γιατροί και πολλά ακόμα. Είναι τιμή για μας να γράφουν ή να έχουν γράψει στο Lung άνθρωποι από τους οποίους μάθαμε μουσική όπως ο Χρήστος Δασκαλόπουλος (έστω για πολύ λίγο), ο Μάνος Μπούρας, ο Γιάννης Κολοβός ή ο Βασίλης Δουβίτσας, ο Σπύρος Χυτήρης και ο Άκης Καπράνος. Από την άλλη το Lung χρωστάει μεγάλη ευγνωμοσύνη σε κάθε άτομο που έχει πάρει μέρος στην συντακτική μας ομάδα όλα αυτά τα χρόνια. Μιας και σε σχεδόν κάθε τεύχος μας παίρνουν μέρος περίπου 30 άτομα θα ήθελα να αναφέρω τουλάχιστον τα άτομα που συμμετέχουν σχεδόν σταθερά στα τελευταία 6-7 τεύχη, ουσιαστικά δηλαδή βρίσκονται στην ομάδα τα 2 τελευταία χρόνια, ελπίζοντας να μην ξεχάσω κάποι@. Έχουμε λοιπόν: Άρης Κωνσταντέλος, Άρης Μπούρας, Γιώργος Περιστεριώτης, Δημήτρης Ιωάννου, Δημήτρης Μπούρας, Διονύσης Παράσχης, Ελένη Φουντή, Εύη Παπαγιάννη, Θανάσης Καρανίκας, Θεοδόσης Γενιτσαρίδης, Θεόδωρος Ρέντεσης, Ηλέκτρα Σαραντή, Ηρακλής Χιονίδης, Κωνσταντίνος Βλάχος, Κώστας Κώτσιας, Μιχάλης Κουρής, Νίκος Ροδουσάκης, Πάνος Γιαννόπουλος, Σταύρος Γαρεδάκης, Σταύρος Μπέκας, Χαρά Ευδαίμων, Χρήστος Αναγνώστου, Χριστίνα Δραγγανά, Χριστιάνα Στυλιανού ενώ φυσικά οφείλω να αναφέρω την Αγγέλα Γαβρίλη που υπογράφει την επιμέλεια σε κάθε μας τεύχος.
Συντάκτες του Lung Fanzine backstage με τους Crime and the City Solution
O Mark Burgess των Chameleons Vox με την συντάκτρια Χριστίνα Δραγγανά και το τεύχος αφιερωμένο στα ‘10s
Με ποιους τρόπους μπορεί κανείς να προμηθευτεί το Lung Fanzine; Υπάρχει κάποιο συγκεκριμένο σκεπτικό πίσω από την επιλογή μικρών, συνοικιακών σποτ;
Το Lung, τηρουμένων πάντα των αναλογιών, έχει ένα αρκετά μεγάλο δίκτυο με spot στην Αθήνα όπου μπορεί κανείς να προμηθευτεί τα τεύχη μας. Δισκάδικα, βιβλιοπωλεία, μπαρ, περίπτερα, καφέ. Σίγουρα προτιμάμε τα μικρά μαγαζιά και όχι τα πολυκαταστήματα. Προτιμάμε να μπορείς να το βρεις σε μέρη που μιλάς στον άνθρωπο που θα στο δώσει γνωρίζοντας το μικρό του χωρίς να χρειάζεται να φοράει ταμπελάκι με αυτό στο στήθος του. Φυσικά ένας από τους πιο εύκολους τρόπους που τον προτιμούν συνήθως @ αναγνωστ@ μας είναι μέσω του site μας ή μέσω των social media μας όπου με ένα μήνυμα μπορούν να ζητήσουν τα καινούργια αλλά και κάποια παλιότερα τεύχη (βέβαια πολλά από τα προηγούμενα μας τεύχη είναι από καιρό εξαντλημένα), όπως και κατά καιρούς Lung merch όπως τα t-shirt μας.
Από το στούντιο της ΕΡΤ Κέρκυρας πριν από τη συνέντευξή τους στην εκπομπή Μαγικό Μείγμα: Παντελής Δημητριάδης (Παιδιά της Παλαιότητας/Κόρε. Ύδρο.) & Αλέξανδρος Μίαρης (Electric Litany/The Dead Eyes Of Youth), με τα τεύχη τους.
Eddie Dark και Sugar for the pill στο Lung Festival / Dark Edition του 2023
Την Παρασκευή και το Σάββατο 11-12 Απριλίου διοργανώνετε στην Αρχιτεκτονική ένα ακόμη Lung fest, αυτή τη φορά διήμερο. Πείτε μας μερικά λόγια για αυτό.
Ξεκίνησε πριν 6μιση σχεδόν χρόνια όλο αυτό με το Lung Fest. Τότε ήταν στο Αυτοδιαχειριζόμενο Θέατρο Εμπρός ενώ ακολούθησαν αρκετοί ακόμα χώροι (Death Disco, Chimaires: Space, Ρομάντσο, χώρους που τους ευχαριστούμε για την φιλοξενία τους). Φέτος μεταφερθήκαμε στην Αρχιτεκτονική στο Γκάζι και για πρώτη φορά το Lung Fest θα είναι διήμερο. Αν και στην Αθήνα γίνονται πλέον άπειρα event οι φίλοι και οι αναγνώστες μας ξέρουν πως το Lung Fest είναι το καθιερωμένο ετήσιο meeting point μας. Φέτος έχουμε 9 μπάντες, ενώ πάντα προσπαθούμε η τιμή του εισιτηρίου είτε να αφήνεται στην ευχέρεια τ@ καθεν@ με ελεύθερη συνεισφορά ή με όσο το δυνατόν χαμηλότερο αντίτιμο όπως φέτος που είναι μόλις 5 ευρώ. Φέτος έχουμε τη χαρά να παίρνουν μέρος στο festival μας σχήματα με 30 χρόνια πορείας στην εγχώρια σκηνή όπως οι Bokomolech και οι Lost Bodies, σχήματα που εύκολα θα μπορούσα να χαρακτηρίσω καλύτερα του είδους τους, που εκκινούν από την προηγούμενη δεκαετία και συνεχίζουν, όπως οι Victory Collapse και οι The Noise Figures, αλλά και σχήματα που βρίσκονται στο ντεμπούτο τους ή και λίγο πριν από αυτό όπως οι Diesel Cindy, οι Messier 13, οι Head On, οι Black Knot και οι Disco Triste ενώνοντας κάπως έτσι το χθες αλλά και το σήμερα. Το φετινό Lung Fest είναι περισσότερο κιθαριστικό σε σχέση με τα δυο προηγούμενα που είχαμε μάλλον περισσότερα σύνθια, οπότε ετοιμαστείτε για μπόλικο ηλεκτρισμό και θόρυβο.
To line-up του Lung festival 2022
To line-up του Lung Festival 2024
Τόσο το φεστιβάλ, όσο και το ίδιο το τεύχος, αποφέρουν μηδενικό κέρδος στους ανθρώπους που βρίσκονται «πίσω από τα φώτα». Που θα λέγατε πως οφείλεται η μακροβιότητα του Lung;
Όπως έγραψα και πιο πάνω η λέξη κέρδος στο Lung μοιάζει άγνωστη λέξη και αυτό είναι από επιλογή και πεποίθηση. Βασικοί σπόνσορες του είναι η αγάπη μας για τη μουσική και η πίστη μας πως το να μοιράζεσαι τα πράγματα που αγαπάς σίγουρα τα κάνει να ταξιδεύουν και να συνεχίζουν. Κάπως έτσι συνεχίζουμε και εμείς, ενώ παράλληλα προσπαθούμε να επιβιώσουμε σε μια σκληρή πραγματικότητα όπου όλα γίνονται πιο δύσκολα και οι άνθρωποι επιλέγουν να κοιτούν προς τα πίσω, με τις κοινωνίες να γίνονται ολοένα πιο φοβικές και συντηρητικές. Παρόλο που το Lung είναι ένα μουσικό fanzine όλο αυτό που συμβαίνει δε μας αφήνει αδιάφορους. Όλα ενώνονται και η μουσική δεν θα είχε κανένα νόημα αν στεκόταν μόνη της ενώ τα πάντα γύρω καταρρέουν. Παραφράζοντας ένα σχετικά γνωστό σύνθημα, «πρώτα επιβιώνουμε και μετά γράφουμε».
Στιγμιότυπο από το καθιερωμένο release πάρτυ που λαμβάνει χώρα στο Closer bar. Εδώ στα decks ο Άρης Μπούρας.
Στο Studio του Stummer Radio, όπου κάθε Πέμπτη, 21:30-23:30, εκπέμπει το Radio Lung. Εδώ, με καλεσμένο τον Tony Bluebird (Αντώνης Κωνσταντάρας).
Τέλος, γιατί δεν πρέπει να χάσουμε το Lung Fest;
Δεν υπάρχει πρέπει. Υπάρχουν τόσα event σε αυτή την πόλη. Εμείς ανυπομονούμε να δούμε πάνω στη σκηνή σχήματα που μας έχουν συνοδεύσει για δεκαετίες -και δεν πετυχαίνεις συχνά-, όπως οι Bokomolech και οι Victory Collapse, αλλά και τους εμβληματικούς Lost Bodies και τους The Noise Figures. Φυσικά, τους ανερχόμενους Messier 13, στους οποίους πιστεύουμε πολύ. Περιμένουμε να τα σπάσουμε με τους Diesel CIndy, τους Disco Triste και τους Head On, αλλά και τους Black Knot, γνώριμους πλέον του φεστιβάλ. Θα έλεγα, τελικά, πως όσ@ έρχονται στο Lung Festival, ξέρουν τη διαφορά.
Την αφίσα επιμελήθηκε ο Δανιήλ Γουδέλης
Tο ετήσιο ραντεβού του Lung Fanzine φέτος θα πραγματοποιηθεί στην Αρχιτεκτονική την Παρασκευή 11 και το Σάββατο 12 Απριλίου με Victory Collapse, The Noise Figures, Black Knot, Disco Triste, Bokomolech, Lost Bodies, Diesel Cindy, Messier 13 και Head on.
