Θυμάμαι όταν ένας καλός μου φίλος μου είπε «Δεν έρχεσαι μαζί να δούμε Palaye Royale; Κάνουν φοβερό show και θέλω να τραβήξω μερικά shots».
Τα μόνα tracks που ήξερα απ’ τα παιδιά ήταν το “Fever Dream” και το “Oblivion”. Kαι λέω παιδιά, γιατί παιδιά ήταν και το main συναυλιακό κοινό εκείνης της βραδιάς. Αν ψάχνεις ένα συγκρότημα που κάνει εμφανές πάταγο στους Gen Zers διεθνώς τότε οι Palaye Royale, είναι η απάντηση στην ερώτησή σου. Αν μη τι άλλο, η ενέργειά τους on stage είναι άκρως μεταδοτική κι ας παρουσιάζουν κάτι πολυφορεμένο και χιλιοπαιγμένο, οι ίδιοι έχουν βρει έναν δικό τους ιντριγκαδόρικο τρόπο να ξεσηκώνουν μια γενιά έφηβων κοριτσιών και αγοριών, που ζουν τη δική τους επανασταστική, emo-punk πραγματικότητα πολύ πιο κοντά στις οθόνες και στο Instagram, απ’όταν τη ζούσαμε εμείς.
Οργάνωσα λοιπόν τις ερωτήσεις μου, γέμισα μια τεράστια κούπα γαλλικού (αφού η ώρα που έγινε η συνέντευξη ήταν 5 το απόγευμα μετά από ένα 8ωρο δουλειάς – you get me) κι έκατσα στο γραφείο μου. Μπαίνοντας στο Zoom, άκουσα από την άλλη πλευρά της οθόνης ένα θερμότατο “hello”, και παρόλο που δεν έβλεπα κάποιο πρόσωπο στην οθόνη μου, από τον τόνο της φωνής του Remington Leith κατάλαβα πως είχε πολλή διάθεση για κουβέντα.
Πώς είναι να είσαι στην ίδια μπάντα με τα αδέρφια σου;
Το να παίζεις σε μια μπάντα με τα αδέρφια σου, είναι πραγματικά ένα απίθανο ταξίδι. Έχω ξοδέψει σχεδόν όλη μου τη ζωή μαζί τους, έχουμε μεγαλώσει μαζί οπότε ξέρεις όταν υπάρχουν διαμάχες για τη μουσική, για τις διαφορετικές οπτικές, για τα γούστα, μπορεί να είναι πολύ έντονες αλλά στο τέλος της ημέρας, έχουμε πραγματική αγάπη και σεβασμό ο ένας για τον άλλον, οπότε η ισορροπία βρίσκεται. Υπήρχαν κάποιες φορές που είχαμε σοβαρές διαφορές, αλλά έχουμε έναν καταπληκτικό παραγωγό, ο οποίος προσπαθεί να βλέπει την πλευρά του καθενός σε ένα επιχείρημα. Θυμάμαι ότι στο "Punching Bag" είχαμε 2 διαφορετικές versions του κομματιού, εγώ το ήθελα με έναν συγκεκριμένο τρόπο, αλλά ο Sebastian κι ο Emerson δε συμφωνούσαν. Οπότε συναντηθήκαμε κάπου στη μέση και προέκυψε αυτό που ακούς.
Με ποιο κομμάτι σας θα συστηνόσασταν σε κάποιον που δεν σας έχει ακούσει ξανά και γιατί;
Χμμ…δεν ξέρω. Μου έρχεται ένα πιο πρόσφατο κομμάτι στο μυαλό, το “Showbiz”. Πιστεύω ότι με κάθε άλμπουμ που παράγουμε, το songwriting βελτιώνεται, η δική μας δομή γίνεται πιο συμπαγής, οι συνθέσεις επίσης βελτιώνονται. Αυτό το κομμάτι αντικατοπτρίζει τα πιο δυνατά μας σημεία ως γκρουπ.
Πώς βλέπεις τη μουσική βιομηχανία σήμερα στα 30 σου χρόνια; Έχει αλλάξει κάτι σε σχέση με όταν πρωτοξεκίνησες;
Όταν ήμουν νεότερος, ήμουν πιο αφελής. Ξέρεις έβλεπα λίγο αστεράκια, είχα άλλες βλέψεις…Όσο όμως περνάει ο καιρός, εκτιμώ πολύ περισσότερο κάποια πράγματα. Το που έχουμε φτάσει, το πως είμαστε τώρα, το πόσο έχουμε ακόμα να διανύσουμε. Γιατί είναι σκληρή διαδρομή, και τα καταφέραμε ως εδώ όλοι μαζί. Η οπτική μου ως προς τη μουσική βιομηχανία του τώρα, είναι λίγο πιο ενδοσκοπική. Παίζουμε σε μεγάλα venues πάρα πολύ συχνά κι όλο αυτό είναι πραγματικό δώρο για μας.
Χαρακτηρίζετε τους εαυτούς σας και σας έχουν ενίοτε χαρακτηρίσει ως “fashion art-rock μπάντα”. Πιστεύεις ότι έχετε διαμορφώσει μια στυλιστική ταυτότητα, στο fanbase σας; Θυμάμαι ότι όταν παίξατε Ejekt, είδα πολλές κοινές αναφορές κοιτώντας τριγύρω.
Ναι, υπάρχουν αρκετές φορές που κοιτώντας το κοινό βλέπω άτομα ντυμένα σαν εμένα κι αυτό με κάνει πολύ χαρούμενο. Ξέρεις, το ότι νιώθουν πραγματικά άνετα για να ντύνονται όπως πραγματικά θέλουν και να είναι αυτοί που πραγματικά θέλουν να είναι. Έχουμε φτιάξει ένα δικό μας community, που θέλουμε να αποτελεί το safe space οποιουδήποτε για να είναι όπως θέλει να είναι σε αυτή ζωή. Εγώ πχ δεν έχω κανένα πλάνο για το τι πρόκειται να φορέσω αργότερα μέσα στην ημέρα, το αποφασίζω τελείως αυθόρμητα. Μπορεί να περπατώ στο δρόμο, να δω ένα φόρεμα και να πω «αυτό είναι cute, θα το βάλω». Οπότε ξέρεις δεν έχω κάποιο συγκεκριμένο στυλ, βγαίνει όλο πολύ αβίαστα κι ελπίζω και οι fans μας να νιώθουν το ίδιο.
«Θέλω να σε πάω λίγο στα κοινωνικά ζητήματα τώρα» του λέω και τον ρωτώ αν ζει ακόμα στην Αμερική, μου απαντά όχι και δε συγκρατήθηκα και του σχολίασα πως είναι πιθανότατα είναι καλύτερα έτσι.
Πώς νιώθεις όταν βλέπεις όλα αυτά που συμβαίνουν μετά την επανεκλογή του Trump;
Τα τελευταία χρόνια στην Αμερική υπάρχει μια τρέλα. Και ξέρεις εγώ είμαι απλώς ένας μουσικός, ψυχαγωγώ τον κόσμο, δεν έχω σχέση με την πολιτική. Όμως, θεωρώ ότι μπορώ να διαχωρίσω το σωστό απ’ το λάθος. Είναι τόσο λάθος ο κόσμος λοιπόν σήμερα. Για εμένα κάποια πράγματα είναι πολύ εύκολο να αναπροσδιοριστούν. Αλλά ξαναλέω εγώ είμαι απλώς ένας μουσικός. Οι άνθρωποι έχουν πολλή αγάπη ο ένας για τον άλλον παρολ’ αυτά. Πρέπει να εστιάζεις στα καλά, να προσπαθείς τουλάχιστον. Κι εγώ έχοντας τη δυνατότητα να δημιουργώ μουσική, αυτό που προσπαθώ είναι να αποσπάσω λίγο τον κόσμο από τις αρνητικές σκέψεις και τα προβλήματα, να κάνω τους ανθρώπους να ξεχαστούν.
Για πες μου τώρα, με ποιον θα ήταν όνειρό σου να μοιραστείς το stage μελλοντικά;
Πέρασα τέλεια την τελευταία φορά που ήρθα στην Ελλάδα με τους Måneskin. Θα ήθελα πολύ να ξανακάνουμε κάποια shows μαζί, είναι οι πιο γλυκοί άνθρωποι στον πλανήτη Γη. Με τον YUNGBLUD επίσης, είναι τρομερά καλός φίλος και τον αγαπώ τόσο πολύ. Αλλά το όνειρό μου είναι να μοιραστώ το stage με Mick Jagger και τους Rolling Stones. Μακάρι κάποια στιγμή να γίνουμε τόσο καλοί που να μας καλέσει ο Jagger και να μας πει «Ελάτε να τουράρουμε μαζί». Θα παλεύω μέχρι αυτό να συμβεί.
Κλείσαμε το call με τις ανάλογες ευχές και δώσαμε ραντεβού για τις 12 Απρίλη, στο Παλιό Αμαξοστάσιο ΟΣΥ στο Γκάζι.
Τα Jameson Connects Music Sessions σε συνεργασία με το Ejekt παρουσιάζουν τους Palaye Royale το Σάββατο 12 Απριλίου στο Παλιό Αμαξοστάσιο του ΟΣΥ στο Γκάζι. Περισσότερα εδώ.
