Το Φεβρουάριο του 1995 και για λογαριασμό του Mirror Ball, εκείνης της κομβικής σύμπραξης του Neil Young με τους Pearl Jam, ουδείς εκ των συμμετεχόντων και των ακροατών θα πόνταρε για την τύχη και τη σημερινή ζωή του “I’m The Ocean” που ξεκινά την ιστορία του Before And After, 45ου studio LP του Young. Σε ανύποπτο χρόνο, το 2018, στο Archives site του, ο Young εξηγούσε σχετικά με τη θεματική του τραγουδιού τα εξής «Πολλές φορές στη ζωή, δε βλέπουμε αυτό που συμβαίνει ακριβώς μπροστά μας. Κι εγώ προσπαθώ, αλλά κάποιες στιγμές δεν τα καταφέρνω. Οι «ανιχνευτές» αυτών των στιγμών, έχουν την αγάπη μου.» Κι όμως το νόημα αυτού, ακόμη και για τον ίδιο, το 1995 είχε μιαν άλλη «προϋκονομούσα» ερμηνεία «Έχεις το αίσθημα, πως η ζωή δίνει «σημεία» πριν από εσένα κι αυτό σε κάνει να βρίσκεσαι αιωρούμενος κάπου στη σοφίτα, παρακολουθώντας τα. Αυτό αντιλήφθηκα, ενόσω τα πάντα εξακολουθούσαν να συμβαίνουν, και αυτό έγραψα.» Η παραλλαγμένη ανάγνωση απαντά ως δημιουργική πρακτική σε αυτό που έγραφε ο Χούλιο Κορτάσαρ στο δαιδαλώδες Κουτσό (μτφρ. Α. Κυριακίδης, εκδ. Opera, 2018) «Δεν έχω ξεκάθαρες ιδέες, δεν έχω καν ιδέες. Υπάρχουν έλξεις, παρορμήσεις, μπλοκαρίσματα, κι όλα αναζητούν μια μορφή, οπότε μπαίνει στο παιχνίδι ο ρυθμός (…) ο ρυθμός με ωθεί να γράφω…»
Στο σημερινό του μοντάζ, χωρίς αρχή και τέλος, μα ως μια αδιάσπαστη ενιαία 48λεπτη επανεξιστόρηση 13 δευτεροκλασάτων κομματιών του, επιλέγει μια αισθαντικά λιτή, μα ξεκάθαρα συναισθηματικά αποκαλυπτική προσέγγιση για όσα συνέβησαν, συμβαίνουν και πρόκειται να γεννηθούν στις εξ’ αφαιρέσεως εκδοχές τους. Αυτός ήταν ο σχεδιασμός ώστε να «αψηφά το shuffling, τη digital οργάνωση, το διαχωρισμό. Μια συνολική ακρόαση». Ας δούμε αναλυτικά τα υλικά και την προέλευση. "I’m The Ocean" (Mirror Ball), "Homefires" (Archives II), "Burned" (Buffalo Springfield), "On The Way Home" (Last Time Around), "If You Got Love" (τυπικά από το Trans χωρίς όμως να συμπεριληφθεί), "A Dream That Can Last" (Sleeps With Angels), "Birds" (After The Gold Rush), "My Heart" (Sleeps With Angels), "When I Hold You In My Arms" (Are You Passionate), "Mother Earth" (Ragged Glory), "Mr Soul" (Buffalo Springfield Again), "Comes A Time" (Comes A Time), "Don’t Forget Love" (Barn). Κοινώς ιστορίες από τη δεκαετία του ‘60 μέχρι και το 2021, αφορμές για αντικριστές αναγνώσεις, ένα τερτίπι ως παιχνίδι για τους fans, ανάμεσα στις ακάματες κυκλοφορίες χαμένων δίσκων του, live πεπραγμένων και ότι ασταμάτητα βγαίνει υπό την ούγια του ονόματός του.
Ο πειρασμός είναι εκεί. Την ίδια χρονιά, Dylan και Young, με όπλα διαφορετικά, accordion ή pump organ, με συμπαραστάτες ή ουσιαστικά μόνοι, μεταχειρίστηκαν τα πρωτοκλασάτα ή «δεύτερα» πεπραγμένα τους, και αυτή η επινόηση, αυτή η απλούστευση απαλλαγμένη από το μεγαλεπήβολο, και στις δύο περιπτώσεις, ανταμείβει ως πυκνογραμμένο καταληκτικό απόσταγμα. Από κάτω, η αποδελτίωση ερμηνεύει τη θνητότητα και το γήρας, την καλλιτεχνική απεύθυνση αμφοτέρων, με χειρουργικά γάντια αποπειράται να τεμαχίσει και να εξηγήσει τις παραλλαγές και τις εξελίξεις σε εφευρήματα που είναι βγαλμένα από τα σωθικά τους και μόνο. Πόσο μάταια παράδοξο και κενό εγχείρημα είναι για να κάθεσαι να σπας το κεφάλι σου; Στην κριτική του Record Collector, παρουσιάζεται το κόνσεπτ του δίσκου με την παραδοχή πως στα χαρτιά «δε μοιάζει ως κάτι ριζοσπαστικό», μα και με τη διαπίστωση πως τελικά κατορθώνει να στήσει μια επική μπαλάντα κι όχι ένα medley. Όταν ο Neil φύγει, κανείς δε θα τον αντικαταστήσει, καταλήγει ο JR Moores. Ποιος άραγε να διαφωνεί, μα και γιατί να καταλήξουμε σε μια πλάγια δοξαστική νεκρολογία, ενώ τύποι σαν αυτούς, αποδεδειγμένα δε βάζουν κώλο κάτω;
“When you got no one you can confide in, don't forget love/ In every story there's a secret hiding, don't forget love/When you're taking when you could be giving/ When you're dying and you could be living, don't forget love”, και το "Don’t Forget Love" του Barn, η πιο πρόσφατη εκ των original συνθέσεων, επαναλαμβάνεται ως επίμονη ιαχή. Ως μοναδική αλήθεια, ως σοφό μήνυμα, ως ευαγγελικό εδάφιο.
