Jan Van / Costis Christodoulou / Harris Lambrakis - All We Got Is Time (Trumpetfish Records)
Γιαν Βαν Αγγελόπουλος (τύμπανα, ηχογράφηση & μίξη), Κωστής Χριστοδούλου (hammond & synths) και Χάρης Λαμπράκης (νέυ), μεταξύ παράδοσης και fusion electronic jazz. Φουλ του break, δε λείπουν οι εξάρσεις αλλά και τα τριπαρίσματα, ακόμη κι αν δε παίρνουν πάντοτε καταληκτικές αποφάσεις. Κοινώς από το “Panigiriko” μέχρι το “Thing Spirit”, το ατμοσφαιρικό groove είναι που όρισε τους χρόνους και τις διαθέσεις. Κυκλοφορεί σε βινύλιο από την Trumpetfish Records.
Νεφέλη Φασούλη - Wyrd (Nefeli Fasouli)
Ψηφιακό το ep της Νεφέλης Φασούλη, μα εύκολα θα είχε θέση ως επτάρι σε φυσική ντάνα στο section Derya Yildirim, Altın Gün, Glass Beams κ.ο.κ. Διότι τράβηξε και όξυνε τις anatolian psych και moody rock υπόνοιες από τα κομμάτια του Κήπου με τον Αντώνη Απέργη («Μόρια», «Ποιος να με περιμένει»), την ώρα που η μπάντα έβαλε breaks και fuzz groove σε ένα από τα φαρφιζιάρικα trademark του B.B.. Το τεσσαράκι κλείνει με το “Ma baquad balaki” γνωστό από το Λιβανέζο Fares Karam, η παρέα ήταν αυτή των John Patax, Γιώργου Κωνσταντίνου, Κατερίνας Λιάκη, Παναγιώτη Κωστόπουλου και Βασίλη Αλεξόπουλου, που έδειξε -πάρα το ολιγόλεπτο της υπόθεσης- πως μια χαρά ιδέες έχει στη φαρέτρα της, ακόμη και για μια Wyrd long play κυκλοφορία.
0-100 seirene - TOTAL BLACK (Pineline Music Lab)
Η Ειρήνη ή αλλιώς σειρένε ή μηδέν εκατό, ή μηδέν εκατό σειρένε, σε ένα ep τριών κομματιών, με σκόρπια αποσπάσματα από ποιήματα του Τίτου Πατρίκιου, Τάσου Λειβαδίτη και Κατερίνας Γώγου, απαγγελία από το έργο "Οι δίκαιοι" του Αλμπέρ Καμύ, δίχως αυτά να είναι σοφιστικέ πυροτεχνήματα. Παρότι δε συντάσσομαι με την αλήθεια των αριθμών, οι στοχευμένες μπάρες της στη fem rap σκηνή έχουν πια μετρηθεί, έχει το εφόδιο της μουσικής σπουδής, και δείχνει μια συγκρότηση με βλέψεις και ικανότητα να θέσει απολύτως δικούς της όρους στην εγχώρια σκηνή (όχι μόνο στο πεδίο του γυναικείου rap), επομένως και να ξεχωρίσει.
Σωτήρης Δεμπόνος - Grainular (Puzzlemusik)
Πρέπει να σταθούμε στα της φυσικής έκδοσης του Grainular. O εικαστικός Σπύρος Μαντζαβίνος ζωγράφισε στο χέρι, ένα προς ένα τα μεταλλικά κουτιά για τα 100 αντίτυπα του cd του Δεμπόνου, προς επίρρωση του χειροποίητου της υπόθεσης. Granular delays το λογοπαίγνιο της τιτλοφορίας, όσοι γνωρίζουν τη φύση του Δεμπόνου (είτε μέσα από τις καταβυθίσεις του Blue Nevus, είτε από το κινηματογραφικό ντύσιμο στην Άλυτη), περιμένουν μια ακόμη ανένταχτη αυτοσχεδιαστική εργασία που μπορεί να εξελλίσεται και να μεταπηδά από το post πεδίο του “Granule Gathering Up East” στο “Coccus Specks” χωρίς τελικά να κλωτσά, συγκεράζοντας τις υφολογικές διαφοροποιήσεις ως σούμα στο καταληκτικό “Ammo Grits”.
