Τελευταία παρατηρώ όλο και πιο έντονα η ελληνική promoting σκηνή να κάνει ελαφρά βήματα Σωτηρίας, σε μια απόπειρα της να απαγκιστρωθεί από την ασφάλεια της πεπατημένης. Κάποια νέα αλλά και παλιά φεστιβάλ, κάποιοι νέοι αλλά και παλιοί διοργανωτές ρισκάρουν την ύπαρξη τους (λελογισμένα ή μη) προσπαθώντας να δώσουν φρέσκια πνοή στα portfolio τους. Και επειδή το Παρατηρητήριο βρίσκεται εδώ για να στηρίξει οποιαδήποτε παρέμβαση Σωτηρίας, ας ασχοληθούμε με την μουσική που θα μπορέσουμε να απολαύσουμε ζωντανά τους μήνες που έρχονται μπροστά μας.
Και μετά από αυτή την υπέροχη εισαγωγή, έπρεπε να ξεκινήσω με τον Tom Jones αλλά σας λυπάμαι ρε μλκες. Δεν έχουμε χρόνο για χάσιμο. Ας ξεκινήσουμε από την Παρασκευή 7 Μαρτίου, που έχει Heavy Psych Sounds Fest και πολλές μαστουρομπάντες αλλά κυρίως τους Orange Goblin που υπεραγαπώ. Από όλους αυτούς που θα κονταροχτυπηθούν για την προσοχή σας, όπου κοντάρια βάλτε μπάφους, ξεχωρίζω τους Ιταλούς 1782, οι οποίοι παίζουν αγνό doom και έχουν ένα πολύ αξιόλογο ομώνυμο ντεμπούτο πίσω στο 2019. Έχουν κάνει και split με τους δικούς μας Acid Mammoth. Είναι δικά μας παιδιά και αξίζουν να τους ρίξετε ένα τσεκ.
Την ίδια μέρα στο Fuzz Club, μας επισκέπτονται οι Touché Amoré για πρώτη φορά στην καριέρα τους και αυτό είναι κάτι πολύ όμορφο γιατί η μπάντα αποτελεί ορόσημο του post hardcore αλλά κυρίως στα live που κάνει δίνει μια εντελώς διαφορετική αίσθηση της μουσικής τους, σε σχέση με το στουντιακό υλικό τους. Ο περσινός δίσκος τους, Spiral in a Straight Line, δεν μου έκατσε καλά (ίσως ήταν πιο χαρωπός από ότι θα περίμενα) όμως έχει σίγουρα μεγάλες στιγμές. Και μόνο ότι θα παίξουν τραγουδάκια από το "Parting the Sea Between Brightness and me" αρκεί για να βάλουν τικ στα bucket lists πολλών φίλων τους που προσπαθούσαν τόσα χρόνια να τους δουν ζωντανά. Από κάτω, το αγαπημένο μου τραγούδι τους.
Πέμπτη έως και Σάββατο, 4-7 Μαρτίου στο Gagarin έχει Up the Hammers. Το φεστιβάλ έχει ξεφύγει πλέον, αφού κάνει sold out σχεδόν ένα μήνα πριν ξεκινήσει και προβλέπω πως σιγά σιγά θα μετακομίσει για ακόμα μεγαλύτερους προορισμούς. Οι μπάντες που παρουσιάζονται και φέτος είναι πρώτης γραμμής underground, με τον διοργανωτή να παραμένει πιστός στην παράδοση να συνδυάζει παρελθόν και μέλλον του κλασικού metal. Για το παρόν άρθρο θα διαλέξω να σας παρουσιάσω μια περίπτωση που δεν έχω αναφερθεί εκτενώς, δεν ξέρω γιατί, ίσως κάπου ξεχάστηκα. Οι Writhen Hilt έρχονται από την Γερμανία, κυκλοφόρησαν πέρσι ένα ΑΠΙΣΤΕΥΤΟ EP που ακούει στο όνομα Ancient Sword Cult αλλά και ένα demo 2 κομματιών που το ονόμασαν The Iron Sparrow και συνολικά μέτρησα 7 κομμάτια επικολυρικού heavy metal που περιμένω πως και πως να τα ακούσω όλα.
Το heavy metal δεν σταματά το Σάββατο, αφού την Κυριακή στο Κύτταρο θα εμφανιστούν οι Domine για να παίξουν ζωντανά τον καλύτερο δίσκο τους, το θρυλικό Champion Eternal. Εμείς βέβαια θα πάμε για ακόμα έναν σημαντικότατο λόγο. Πριν τους Domine θα παίξουν για πρώτη φορά μετά την κυκλοφορία του πρώτου τους single, οι Idmon's Aegis. Η μπάντα των: Τσούνταρος, Μόσαλος και Βαρσάμης (όσοι νιώθουν από Wrathblade ξέρουν) θα παρουσιάσει υλικό από το ακυκλοφόρητο Under the Auspices of Idmon, το οποίο λογικά μέχρι να βγει θα έχουμε γεννήσει.
Επειδή μου αρέσει ο Νόλαν, πάμε λίγο πίσω. Όμορφη Τετάρτη 5 Μαρτίου και ο Frédéric D. Oberland, ο αρχηγούλης της κολλεκτίβας Oiseaux-Tempête, η οποία ευθύνεται για κάποια από τα σημαντικότερα έργα της ελεύθερης μουσικής. Και όταν λέμε ελεύθερη μουσική εννοούμε αυτή που δεν γνωρίζει όρια από είδη και τεχνικές. Αυτό σημαίνει πως δεν γνωρίζω ακριβώς τι θα παίξει ο τύπος στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων, όμως η ιστορία του και το 10ευρω μόλις εισιτήριο με ψήνει τρομερά να πάρω το γέρικο κορμί μου και να αφεθώ στις ορέξεις του. Μέχρι τότε, εσείς τσεκάρετε αυτό το έπος και ακολουθήστε.
Στις 13 Μαρτίου, στην σκηνή του An Club θα ανέβει ο Toby o Driver, όπως λέμε ο Bob ο Μάστορας ένα πράγμα, για να παρουσιάσει υλικό από τις προσωπικές δουλειές του αλλά κυρίως εμείς θα πάμε μπας και ακούσουμε κανένα κομματάκι από τρελούληδες Kayo Dot ή maudlin of the well. Ο ομορφούλης main-man βαράει ένα είδος μελαγχολικής folk-post-prog americana και πάντα ήταν άνθρωπος ανένταχτος και αυτό με ελκύει. Μαζί του και οι Alora Crucible, δηλαδή η ίδια η μπάντα του απλά με άλλο όνομα. Πώς μας γάμησες έτσι ρε Τόμπι;
Προς το τέλους του μήνα και συγκεκριμένα στις 22 Μαρτίου, η Αθήνα θα υποδεχτεί άλλη μια περιπτωσάρα, που έχουμε αναφερθεί αρκετές φορές στο Παρατηρητήριο. Οι Wolvennest από το Βέλγιο, μια παρέα μουσικών που σκάβουν βαθιά στην τελετουργική μορφή της μουσικής, θα παρουσιάσουν πάνω στην σκηνή του An Club (αν χωρέσουν όλοι αυτοί μαζί με τα κεριά) την ιδιαίτερη πρόταση τους. Αργή, avant garde, γοτθική doomopost με θεατρικά φωνητικά και κιθάρες που βασανιστικά χτίζουν ένα βουνό από αγχωμένα layers.
Ο Μάρτιος κάπου εδώ τελειώνει και είμαι σίγουρος πως υπάρχουν και άλλες άπειρες προτάσεις που δεν θα βρείτε εδώ. Και δεν θα τις βρείτε γιατί το αισθητήριο μου έχει τιγκάρει ήδη και δεν δέχεται άλλα ερεθίσματα. Ελπίζω να περάσετε και εσείς τόσο καλά όσο θα περάσω και εγώ αν και είμαι σίγουρος πως ο πήχης που σας θέτω είναι αδιανόητα χαμηλά.
