Η έναρξη της σχολικής χρονιάς αποτελεί μια ημερομηνία-ορόσημο για τον περισσότερο κόσμο, όμως για την Επιτροπή, είναι μια απλή Δευτέρα. Γιατί, φίλοι μου, η μάθηση και η εκπαίδευση είναι μια καθημερινή μάχη με την άγνοια. Κάθε ένας από εμάς είναι υποχρεωμένος από την φύση του να παλεύει να σκοτώσει το κλγδ μέσα του και να σωθεί. Και εμείς σας παρέχουμε εφόδια, καθημερινά, ώστε σε αυτή την αέναη σύγκρουση να είστε με ηθικό ακμαίο και με το χαμόγελο στα χείλη. Σήμερα, λοιπόν, θα ανοίξουμε το τεράστιο κεφάλαιο Λεντ Ζέππελιν και θα προσφέρουμε έναν πρωτοφανή Δούναβη Αλήθειας, για να γνωρίζουμε όλοι με τι έχουμε να κάνουμε. Ας μπούμε στο ψητό.
Λεντ Ζέππελιν
Ήταν μαθηματικά βέβαιο ότι κάποια στιγμή η λευκή φυλή, ως πρωτοπόρα στο κλέψ…χαχα μα τι γράφω, στην υιοθέτηση εννοώ, νέων ιδεών θα αντιλαμβανόταν ότι το ψωμάκι στην μουσική ήταν αυτό το υβριδικό blues rock των mid ‘60s. Οι Λεντ Ζέππελιν αποδείχτηκαν πρωταθλητές σε αυτή την όμορφη τακτική του δανεισμού και σιγά σιγά έχτισαν τον μύθο τους. Λογικά, θα τους πρωτογνωρίσατε από το "Stairway του Heaven", ένα θρυλικό τραγούδι από κάθε άποψη. Βασικό του γνώρισμα, ήταν η επίκληση στον Σατανά, εάν έπαιζες ανάποδα τον δίσκο. Τεράστιο επίτευγμα της τεχνολογίας που προσπάθησε ανεπιτυχώς να κλέψει ο Bill Gates και μόλις εσχάτως κατάφερε μέσω του 5G. ΠΟΝΑΣ BILL;;; Είναι, επίσης, καταγεγραμμένο στην παγκόσμια συνείδηση ότι η καλύτερη εκτέλεση του τραγουδιού έγινε από τις Heart στην βράβευση των Zeps από τον Obama (γύρνα πίσω ή έστω τηλεφώνα).
Ένα ακόμα χαρακτηριστικό αυτού του μέγιστου ύμνου του rock είναι ότι η βασική του μελωδία μοιάζει τρομερά με ένα άλλο τραγουδάκι της εποχής, που οι μπανταίοι ονόματι Spirit θεωρούν ότι τους το έκλεψαν οι Λεντ Ζέππελιν, από τα αποδυτήρια κάποιου φεστιβάλ που συμμετείχαν και οι δύο μπάντες. Πήγαν και στα δικαστήρια, όπου οι Ζεπς τους πήραν σβάρνα, φανταζόμαστε επειδή το επιχείρημα «ΕΙΜΑΣΤΑΝ ΚΟΚΚΑΛΟ ΚΥΡΙΕ ΠΡΟΕΔΡΕ, ΕΔΩ ΔΕΝ ΘΥΜΟΜΑΣΤΑΝ ΑΝ ΤΑ ΓΕΜΙΣΤΑ ΠΟΥ ΦΑΓΑΜΕ ΤΟ ΜΕΣΗΜΕΡΙ ΗΤΑΝ ΜΕ ΚΙΜΑ Η ΟΡΦΑΝΑ, ΣΙΓΑ ΜΗΝ ΘΥΜΟΜΑΣΤΑΝ ΜΙΑ ΠΑΛΙΟΜΕΛΩΔΙΟΥΛΑ ΠΟΥ ΤΗΝ ΠΑΙΖΟΥΝ ΣΧΕΔΟΝ ΟΛΟΙ ΟΙ ΝΑΜΑΓΑΠΑΔΕΣ ΤΟΥ ΜΠΙΡΜΠΙΝΓΚΧΑΜ» πάντα είναι αρκετά πειστικό. Τσεκάρετε και το αυθεντικό και βγάλτε μόνοι σας τα συμπεράσματα -που όλοι πάνω κάτω τα ίδια έχουμε βγάλει.
Έχουν γράψει πολλά εκπληκτικά τραγούδια οι Ζέππελιν, ίσως το πιο γνωστό είναι το «ΧΟΛΑ ΛΟΤΑ ΛΟΒΑ», ένας ύμνος στο σεξ και ίσως η πιο cringe αποτύπωση οργασμού στην μουσική που όλοι αγαπάμε. Όλοι στο κρεβάτι μας προσπαθούμε να περάσουμε καλά, δεν μας φταίνε σε τίποτα οι γείτονες, έτσι δεν είναι; Τέλος πάντων, όταν ξεπεράστηκε αυτή η νεανική τρέλα που διέθετε το γκρουπ με τον Mr Crowly και το αχαλίνωτο σεξ, από ένα σημείο και μετά σοβαρεύτηκε και άρχισε να γράφει κομμάτια με θεματολογία Lord of the Rings. Γράφω αυτές τις γραμμές, κλαίγοντας από τα γέλια ρε μλκς. Δεν με λυπάστε. Χωρίς πλάκα, το Physical Graffiti είναι ένα τεράστιο άλμπουμ. Σε διάρκεια και αξία. Φήμες αναφέρουν ότι ακόμα και οι τεράστιοι Metallica ενδιαφέρθηκαν να διασκευάσουν κομμάτι από αυτόν τον δίσκο και συγκεκριμένα το "Kashmir", γιατί ίσως νόμιζαν ότι γράφεται "Cashmir". Μπορεί και όχι. Προχωράμε.
Εάν με ρωτούσατε, «Ποιος είναι ο αγαπημένος σου δίσκος ρε Επίτροπε από δαύτους», τότε, με το χέρι στην καρδιά, θα σας απάνταγα το Houses of the Holy. Και αν με ρωτούσατε το γιατί, θα σας απάνταγα αρχικά ότι μου τα κάνατε ζέππελιν, αλλά πιο ευγενικά, θα σας απάνταγα γιατί έχει μέσα το "No Quarter", ένα από τα πιο συγκλονιστικά τραγούδια που έχουν γραφτεί. Τόσο καλό που το έχουν διασκευάσει υπερεπιτυχημένα οι Tool. Τσεκάρετε από κάτω και χαθείτε μέσα σε καμιά σκουλικότρυπα του διαστήματος ρε γμμν.
Επειδή βρισκόμαστε στο 2020 και πρώτη μας προτεραιότητα είναι τα εγχώρια ψώνια, για αυτή την εβδομάδα θα σας προτείνουμε ένα άλμπουμ που κυκλοφόρησε στα τέλη του 2019 αλλά εμείς το πήραμε χαμπάρι πολύ πρόσφατα γιατί η ζωή είναι άδικη. Όμως η Επιτροπή είναι δίκαιη και θα το γυρίσει το παιχνίδι για τους Bombing the Avenue. ΑΔΙΑΝΟΗΤΑ καλόπαιγμένο το heavy alt rock του Dysfuctional και χαίρομαι που κάποιοι τον ψάχνουν τον ήχο και τώρα στα τελειώματα της φάσης ακούμε τα καλύτερα άλμπουμ.
Ολοκληρώνουμε το Παρατηρητήριο με την jazz πρόταση της εβδομάδας, όπου φιλοξενούμε τους Epirus Quartet και το EP τους με τίτλο Inverse. Free Jazz στα καλύτερα της, με τον Νίκο Μπούκλα στο σαξόφωνο να κερδίζει τις εντυπώσεις και την άνιση μάχη των πνευστών της Ηπείρου. Κλαρίνο vs Σαξόφωνο, σημειώσατε διπλό.
