Νιώθω χαρά όταν μπορώ και κλείνω συνεντεύξεις με ανθρώπους που δεν το συνηθίζουν να συνομιλούν δημόσια για τα έργα τους. Είναι μια χαρά που προσομοιάζει αυτής, της ανακάλυψης μιας μουσικής καλά κρυμμένης ή μιας ταβέρνας ξεχασμένης από τον χρόνο που φτιάχνει το καλύτερο κότσι κοκκινιστό. Περίεργη περιγραφή αλλά ισχύει. Ο Παντελής Νικηφόρος, κινητήριος, ήρεμη δύναμη των Λάμδα εισέρχεται στον Θάλαμο Επικοινωνίας και μας μιλάει για τους Λάμδα και το Τρία. Δίσκος που μην παραξενευτείτε αν τον δείτε παααααάρα πολύ ψηλά στις λίστες της χρονιάς που έρχονται. Πάμε στο ψητό.
Παντελή σε καλωσορίζω στον Θάλαμο Επικοινωνίας και σε ευχαριστώ για την παρουσία σου εδώ αλλά περισσότερο σε ευχαριστώ για το Τρία. Και τώρα που εκδηλώσαμε την ευγνωμοσύνη μας για το νέο σας album, να σε ρωτήσουμε ευθέως: τι τρέχει με τα αρνιά στα εξώφυλλα σας ρε μαν; Καλώς σας βρήκαμε! Η αλήθεια είναι πως με τον καιρό έχει προκύψει μια περίεργη σύνδεση με τα αμνοερίφια. Πιο πολύ αισθητική είναι η επιλογή και εκφράζει μάλλον το πιο σκοτεινό μουσικό παρελθόν μας σε μια εικαστικά πιο σύγχρονη εκδοχή. Νοηματικά τώρα, αν παρατηρήσει κανείς, στον στίχο μας επαναλαμβάνεται συχνά ένα μοτίβο που θέλει τον αδύναμο να αντεπιτίθεται και να εκδικείται πολλές φορές. Ένα τέτοιο σύμβολο πιστεύω είναι τα κέρατα, ψηλέ μου.
Δεν το είχα συνδέσει αυτό το τελευταίο και είναι πολύ ενδιαφέρον το point. Συνήθως τα κέρατα στην rock μουσική είναι ένα σύμβολο που την ενώνει με τον παγανισμό, με την σκοτεινή πτυχή μιας μουσικής πρότασης. Σίγουρα κάτι που πρέπει να το ψάξεις καλά στην μουσική των Λάμδα. Δεν είναι εμφανές άμεσα. Δεν είστε οι τύποι που γρυλίζετε στο μικρόφωνο και έχετε γουρουνοκεφαλές να καίγονται στα live. Το σκέφτεστε ίσως στο μέλλον ότι μπορεί να γίνει και αυτό; Για γουρουνοκεφαλές που καίγονται δε μπορώ να υποσχεθώ, από γρυλίσματα όμως πάμε καλά. Οι κραυγές, ας τα πούμε κραυ-γίδια (sic) δεν λείπουν ποτέ από τις πρόβες μας, το ίδιο ισχύει και για τα γρυλιστά φωνητικά. Στο 3:18 της "Άνοιξης" θα ακούσεις ένα καλό παράδειγμα για το πώς τελικά αυτός ο ήχος εντάσσεται διακριτικά στη μουσική μας.
Μιας που αναφέρεις την λέξη ήχος, έψαξα βαθιά μέσα σε αυτόν, για να έρθω αντιμέτωπος με το τι μου αρέσει ακριβώς στο Τρία. Δεν είναι ότι έχεις την καλύτερη φωνή (χωρίς παρεξήγηση) που έχω ακούσει, μήδε οι ενορχηστρώσεις είναι οι υπερπαραγωγές. Έβγαλα το συμπέρασμα ότι το ακαταμάχητο του ήχου σας είναι ο συνδυασμός των drums και της φωνητικής μελωδίας. Εκεί κάπου εγώ το εντοπίζω. Εσείς πως ακριβώς το βρίσκετε το πράγμα; Αν και διαθέτω 9 φωνητικές χορδές όπως ο Κing Diamond και ο Στελιος Καζαντζίδης επιλέγω να τραγουδάω με ταπεινότητα.
Καλά κάνεις, δεν υπάρχει λόγος να κομπλάρεις την υπόλοιπη μουσική σκηνή. Να ζήσουν και αυτοί, άνθρωποι είναι. Προφανώς και δε μπορώ να εντοπίσω τι είναι αυτό που μπορεί να κάνει ξεχωριστό τον ήχο μας. Ξέρω όμως ότι όταν κάτι μου αρέσει συνολικά δε μπαίνω σε διαδικασία ανάλυσης για να βρω τη συνταγή. Ο καθένας βάζει την προσωπικότητα του και τις ιστορίες του εκεί μέσα και με τα χρόνια αυτό το πράγμα γίνεται ένα. Ένας ήχος.
Εντάξει σε καταλαβαίνω, δεν θες να πεις και η κόκα κόλα τα ίδια κάνει και τόσα χρόνια η συνταγή είναι μυστική και επιτυχημένη. Βέβαια για να κάνετε ξανά τον ήχο έναν και μοναδικό, σας πήρε μια 6ετία. Τι έπαιξε στο μεσοδιάστημα από την Επόμενη Μέρα; Καθημερινές συναντήσεις, εμμονικές συζητήσεις για τον ήχο, τσακωμοί, αλλαγή ενός μέλους, διαστήματα παύσεων, ωρίμανση και τελικά ισορροπία. Τα έξι αυτά χρόνια έχουν αλλάξει δραματικά τα πράγματα σε επίπεδο κοινωνίας. Τόσο που κάθε αφοπλιστική αλλαγή απαιτεί χρόνο για να βρεις τη θέση σου ξανά.
Και όντως το Τρία ακούγεται σαν το group να είναι μαζί 40 χρόνια μαζί ξέρω 'γω, άρα λειτούργησε αυτό που περιγράφεις. Το "Καλοκαιρινό" είναι ένα τραγούδι που δύσκολα παλεύω πλέον να ακούσω χωρίς να με ταράξει, ο στίχος ειδικά "Κι όσοι με τρόμο να ζουν δεν θέλησαν, Τους ξεβράζει η θάλασσα" είναι από τα πιο κοφτερά πράγματα εκεί έξω και έκανα μια σκέψη, που με προβλημάτισε. Πες ότι γινόσασταν η πιο επιτυχημένη μπάντα στην Ελλάδα, με δεκάδες χιλιάδες κόσμου και 50 συναυλίες tour σε κάθε κωλοχώρι. Πώς τραγουδάς αυτό το πράγμα κάθε βράδυ; Πώς θα το διαχειριζόσουν; Οι λιγοστές συναυλίες, για τα χρόνια που είμαστε ενεργοί, ήταν όλες μικρής κλίμακας και μεγάλης έντασης, έτσι δεν έχει χρειαστεί να διαχειριστώ κάτι τέτοιο. Η μόνη αντίστοιχη εμπειρία που έχω είναι από μια θεατρική παράσταση και από τα παραδοσιακά που έχει τύχει να παίζω σε μια δεδομένη περίοδο πολύ συχνά. Αυτό που έχω καταλάβει είναι ότι δεν χάνει το νόημα και το βάρος του ο στίχος όταν τον αναπαράγεις συνέχεια, όμως όταν ανακυκλώνεται τόσος κόσμος είναι πολύ δύσκολο να υπάρχει συνάφεια. Υπάρχουν λοιπόν μέρες που συμβαίνουν όλα και το μήνυμα είναι εκεί, ξεκάθαρο και αιχμηρό και άλλες που περνάει και δεν ακουμπάει.
Ο Waters με το The Wall ασχολήθηκε με το εν λόγω θέμα της μη σύνδεσης του καλλιτέχνη με τον ακροατή. Τεράστιο θέμα, ελπίζω το συγκεκριμένο κομμάτι να περάσει το μήνυμα σε όσο περισσότερο κόσμο γίνεται αν και δεν έχω απαιτήσεις. Επίσης στον δίσκο έχω εντοπίσει δύο χαρακτήρες, τον πατέρα στο τραγούδι "Πατέρα" και την μητέρα στο τραγούδι "Σφήκες". Τι σημαίνει για σένα οικογένεια και γιατί φύγατε τον πατέρα στο τέλος του τραγουδιού; Η ιστορία έχει να κάνει με τον Πατέρα - προστάτη που ασκεί βία στα παιδιά του και στο τέλος σκοτώνεται από αυτά. Δεν είναι κάτι που μου έχει συμβεί.
Ευτυχώς που το ξεκαθαρίζουμε. Είναι ένα τραγούδι λύτρωσης του θύματος από τον δυνάστη του. Χέρι που απλώνεται κόβεται, με άλλα λόγια. Αντίθετα, οι Σφήκες είναι εντελώς προσωπικό και βιωματικό. Στους στίχους του τραγουδιού, η μητέρα βρίσκεται δέσμια του ρόλου της σε κάποια αυλή να μεγαλώνει για πάντα τα παιδιά της. Δύο διαφορετικές πτυχές της πατριαρχικής οικογένειας που καταδυναστεύει τα μέλη της.
Το Τρία όπως και οι προηγούμενοι δύο δίσκοι σκάνε στα κεφάλια μας ψηφιακά. Πολλοί γκρινιάζουν (βάλε και μένα μέσα σε αυτούς) για την απουσία φυσικού προϊόντος που θα εξαγοράσουμε έναντι αντιτίμου ώστε να ικανοποιήσουμε την καταναλωτική ματαιοδοξία μας. Παίρνω το ρίσκο να ρωτήσω γιατί και επειδή υποθέτω υπάρχει κάποια λογική πίσω από αυτό, θέλω να μου την εξηγήσεις. Υπάρχουν σε CD τα δύο πρώτα album και το Τρία θα βγει σε βινύλιο κάποια στιγμή μέσα στους επόμενους μήνες. Δεν κυκλοφόρησε μαζί με το ψηφιακό γιατί είχαμε ήδη αργήσει αρκετά και τα βινύλια καθυστερούν λόγω μεγάλης ζήτησης. Δεν τα έχουμε διανείμει σε δισκοπωλεία επειδή δεν συνεργαζόμαστε προς το παρόν με κάποια εταιρία, τα δίνουμε όμως στα live μας και μετά από συνεννόηση στις σελίδες μας.
Έπεσα εντελώς έξω, δηλαδή. Δεν είναι η πρώτη φορά. Δηλαδή υπάρχει ακόμα διαθεσιμότητα για τις παλαιότερες κυκλοφορίες σας; Αργούμε λίγο γιατί τα φτιάχνουμε μόνοι μας αλλά ναι υπάρχει. Τώρα στο live στις 17 Δεκεμβρίου πιστεύω θα έχουμε.
Εκπληκτική πάσα για να σκοράρω σε άδειο τέρμα. Το live που ανακοινώσατε για τον Οκτώβριο ακυρώθηκε γιατί ο Θεούλης (μπορεί και όχι) αποφάσισε να ρίξει μια μικρή νεροποντή πάνω στην Αθήνα. Τι να περιμένουμε από το live σας σε λίγες μέρες; Το live στις 17 Δεκέμβρη θα είναι εφ' όλης της ύλης. Δεν θα είναι παρουσίαση δίσκου, καίτοι θα παιχτεί σχεδόν ολόκληρος. Το περιμένουμε καιρό. Αν και δέκα χρόνια μαζί σαν μπάντα νιώθουμε ότι τώρα ξεκινάμε και αυτή η εμφάνιση μοιάζει να είναι η αρχή.
Σε ευχαριστώ για τον χρόνο σου Παντελή, ξέρω ότι σε πίεσα σε δύσκολες μέρες αλλά βγάλαμε ίσως το πιο "σοβαρό" Θάλαμο Επικοινωνίας που έχει προκύψει εδώ κ 1μιση χρόνο αλλά εδώ είμαστε για τα δύσκολα και όχι για τα εύκολα! Εμείς σου χρωστάμε ευγνωμοσύνη που συνεχίζεις αδιάκοπα να σώζεις την ανθρωπότητα απ' το κακό και ταυτόχρονα δίνεις την ευκαιρία να ακουστεί καλή μουσική.
