Τελευταίος Θάλαμος Επικοινωνίας του 2021 και η επιλογή ήταν δύσκολη για την Επιτροπή για το ποιος καλλιτέχνης θα κοσμήσει την ύστατη διαδικτυακή μας συνάντηση για τον χρόνο αυτό. Θεωρήσαμε ότι ο Γιάννης Τσιακόπουλος ήταν ένας από τους ανθρώπους της εγχώριας σκηνής που φέτος ήταν εξαιρετικά δραστήριος και ταυτόχρονα συμμετείχε σε απολύτως επιτυχημένες κυκλοφορίες. Πάμε κατευθείαν στο προκείμενο, γιατί η συζήτηση παραπήγε καλά.
Γιάννη σε καλωσορίζω στον τελευταίο Θάλαμο Επικοινωνίας για το 2021. Δεν σε αφήσαμε τελευταίο, λόγω της αξίας της δουλειάς που κυκλοφόρησες φέτος, ίσα ίσα... απλά περιμέναμε να κυκλοφορήσει και το Black Soul Horde, ώστε να σουμάρουμε τις εντυπώσεις. Καλώς σας βρήκα αγαπητέ Επίτροπε. Δεν μου πέρασε καν από το μυαλό. Χαίρομαι απλά για την πρόσκληση.
Πώς πέρασε για σένα η χρονιά, πώς είδες την φασούλα: Κορωνοϊός και μουσική στην Ελλάδα version 20.21; Η χρονιά πέρασε λες και δεν υπήρξε. Γενικά από την αρχή της πανδημίας δεν έχω πάρει χαμπάρι πώς περνάει ο χρόνος. Έκανα πολύ μουσική και φέτος, όπως και πέρσι. Ταυτόχρονα δουλεύω στο studio μου και πάνω στο clothing brand μου το Darker Plains, όπου πρόσφατα πρόσθεσα και την πώληση και κάποιων τίτλων σε βινύλιο. Ό, τι μπορούμε κάνουμε, αρκεί να είμαστε απασχολημένοι, να μην ασχολούμαστε με τη μαυρίλα, τη μιζέρια και τα συναφή. Φέτος κυκλοφορήσαμε το Horrors From The Void με Black Soul Horde και πιο νωρίς μέσα στον χρόνο το Darkness Is My Home των Night Resident. Συνάμα κυκλοφόρησα δίσκο με τους Inside It Grows, το Loneliness Is The Devil, το οποίο κυκλοφορεί και αυτό από τον Οκτώβριο και επίσης ολοκλήρωσα τη σύνθεση για ένα προσωπικό μου album.
Κοίτα να κυκλοφορήσεις κανένα album ρε Γιάννη. Η πανδημία πάντως σε αυτό έκανε καλό, βγήκαν φέτος πολλοί δίσκοι. Σε γενικές γραμμές έχει βγει άπειρη μουσική. Αμέτρητες μπάντες έβγαλαν δίσκο μέσα στο 2021. Έχω ακούσει πάρα πολύ μουσική φέτος. ΟΚ, δεν είχε live, αλλά είχε πάρα πολλές κυκλοφορίες.
Συμφωνώ ότι πολλοί από εμάς που μας θεωρώ πρεζάκια της μουσικής, αντικαταστήσαμε τα live με τόνους ακρόασης. Σε καταλαβαίνω απόλυτα. Ας τα πάρουμε από την αρχή. Μου έκανε εξαιρετικά θετική εντύπωση η κυκλοφορία των Night Resident, ειδικά στο συνθετικό κομμάτι. Με ρώτησε ένας φίλος, τι παίζουν αυτοί;;; Του απάντησα ότι είστε οι Ghost με καμπαρντίνες. Εντάξει του εξήγησα πιο αναλυτικά ότι παίζετε gloom/doom metal με μια σκοτεινή post punk αισθητική. Κάπως έτσι του τα είπα και ρωτάω εσένα, ως πιο ειδικός να δώσεις μια περιγραφή. Ghost με καμπαρντίνες!!! Χαχα! Καλό! Ένα σχόλιο στο YouTube μας περιγράφει ως "Ghost without nameless ghouls and witchcraft without a psychopath." Γέλασα περισσότερο απ’ όσο έπρεπε να ξέρεις. Θα έλεγα ότι παίζουμε heavy rock με στοιχεία doom, new wave ή post punk και λίγο metal. Doom’n’gloom rock θα ήταν μια ταμπέλα που θα ίσως μας ταίριαζε. Σίγουρα επικρατεί σκότος στην αισθητική μας καθώς και τους στίχους.
Το gloom και το gothic πάνε να ξαναγίνουν trend στους μεταλλικούς κύκλους, με διαφορετικό τρόπο σε σχέση με τα ‘90s και ‘00s. Τότε θυμάμαι ότι ήταν κάτι σχετικά false (μεταξύ μας και λίγο cringe σαν μπασταρδεμένη αισθητική metal+gothic), όμως το 2021 μπορεί και δένει άψογα με το κλασικό heavy metal μέσα από σχήματα όπως οι Idle Hands (νυν Unto Others), Tribulation. Πώς την βλέπεις αυτή την μεταλογοτθική κωλοτούμπα;; Θα έλεγα ότι σιγά σιγά απενοχοποιήθηκε. Δεν γνωρίζω αν ήταν ποτέ trend. Απλά το κράζανε όλοι, γιατί ΟΚ, ήταν λίγο παραπάνω cringey η αισθητική και κάποια ντυσίματα, αλλά δε νομίζω να έριξε άκυρο κανείς στους Moonspell, στους Type O Negative ή στους Lacuna Coil. Το μπινελίκι και το ΔΑΙΝ ΗΝΕ ΤΡΟΥ έπεφτε σε κάποια πιο pop metal σχήματα τύπου Evanescense. Επίσης να σου πω την αλήθεια αυτό που προσφέρουν οι Tribulation και οι Unto Others (τους οποίους λατρεύω αμφότερους, ειδικά τους Unto Others) είναι κάτι αρκετά φρέσκο, στα δικά μου τουλάχιστον αυτιά. Και στην τελική, με τον ίδιο τρόπο έδεναν πάντα αυτά τα στυλ. Απλά ίσως ωριμάσαμε πιο αργά, γεράσαμε, βαρεθήκαμε τις ίντριγκες και τις ταμπέλες. Εγώ πάντως σίγουρα βαρέθηκα τη γκρίνια. Ο καθένας είναι ελεύθερος να παίξει και να ακούει ό,τι του μιλάει στην ψυχή. Βέβαια καλό θα είναι να μη δηλώνεις κάτι που δεν είσαι και να μη κάνεις κάτι, ενώ δε σε εκφράζει. Εκεί με χάνεις και δίκαια τρως και το μπινελίκι.
Θα μπορούσες να δεις τους Night Resident βασικά μέλη αυτής της σκηνής; Οι Night Resident θεωρώ πως δεν είμαστε και τόσο metal, ενώ τα σχήματα που περιγράφεις είναι πιο aggressive. Όμως σε κάθε περίπτωση θα ήταν τιμή μας να είμαστε κομμάτι αυτής της σκηνής μιας και πολλά σχήματα που ανήκουν σε αυτή μας αρέσουν πολύ, όπως και οι Katatonia, οι Sentenced, τα πρώτα των Anathema και άλλα πολλά.
Σίγουρα είστε πιο καλοντυμένοι από όλους αυτούς... Χαχαχα! Το λες, ε; Ιδέα του Παπασπύρου (κιθάρα/φωνή) ήταν. Το δοκιμάσαμε και ταίριαξε στη συγκεκριμένη μπάντα και το ύφος. Σε γενικές γραμμές είμαστε του κλασσικού τζην, φούτερ και t-shirt. Και από κει ορμώμενος, το ότι δηλαδή είναι το καθημερινό μου ντύσιμο, ξεκίνησα το Darker Plains brand, όπου φτιάχνω hoodies και t-shirts με original σχέδια είτε από εμένα είτε από συνεργασίες.
Και πώς το ένωσες με την μουσική και δεν το ένωσες π.χ. με τα μπέργκερ ή την τρύπα του όζοντος; Επικεντρώνομαι σε μια πιο σκοτεινή / unholy αισθητική που πιστεύω ταιριάζει και στο metal και στο rock αλλα και στο gloom στοιχείο που κουβαλάω μέσα μου. Πρόσφατα πρόσθεσα και την πώληση δίσκων από αγαπημένους μου καλλιτέχνες. Θέλω να φτιάξω ένα database λίγο πιο "εκλεπτυσμένο", με τίτλους που θεωρώ ότι δεν βρίσκεις εύκολα στην εγχώρια αγορά. Το ίδιο ισχύει και με τα ρούχα. Προσπαθώ να έχω όσο το δυνατόν λιγότερο συνηθισμένα σχέδια και ιδέες. Η αγορά είναι δύσκολη αλλά είναι κάτι που μου αρέσει και το παλεύω παράλληλα με μουσικές και studio.
Βινύλια εισαγωγής αυτή η μάστιγα. Ωραίο concept πάντως Γιάννη, που το έχω δει και έξω και με ψήνει. Μακάρι τα κλγδ να ακολουθήσουν.
Να είσαι καλα! Ευχαριστώ!
Πάμε τώρα στα πιο παραδοσιακά μεταλζ. Οι Black Soul Horde κυκλοφορούν καπάκι δίσκο φέτος, πριν καν κάτσει η σκόνη από το περσινό. Το βγάλαμε στο καπάκι για να καλύψουμε το προηγούμενο κενό 5 ετών από το τελευταίο release που ήταν EP. Άρα απουσία 7 ετών από το ντεμπούτο.
Έχω βγάλει το κομπιουτεράκι και σε επιβεβαιώνω. Όχι εντάξει, πλάκα κάνω, αν και έχει μια μικρή δόση αλήθειας όλο αυτό. Ο πραγματικός λόγος ήταν, πως είχα μια κρίση δημιουργίας μετά το Land Of Demise. Μάλλον είχα καιρό να παίξω heavy metal και αυτή η όρεξη σε συνδυασμό με την γενική απραξία λόγω Covid, το νέο υλικό βγήκε αβίαστα.
Είναι η ιδέα μου ότι φύγαμε λίγο από τους ιππότες και πήγαμε προς Λαβκραφτ μεριά ή είναι επιδερμική ανάγνωση λόγω εξωφύλλου; Από τους ιππότες δε θα φύγουμε ποτέ. Αλλά επίσης πάντα ασπαζόμασταν τον Lovecraft και τα βιβλία του. Σε γενικές γραμμές χρησιμοποιούμε την μυθολογία για να πούμε ιστορίες ή να μιλήσουμε για αληθινές καταστάσεις και συναισθήματα απλά περασμένες από το φίλτρο του φανταστικού. Ο νέος δίσκος είναι ξεκάθαρα Λοβεκραφτικός μιας και θέλαμε να πειραματιστούμε με μια καινούργια θεματική. Πάντως μέσα στον δίσκο θα βρεις και ιππότες και βασιλιάδες και θεούς του πολέμου και εξωγήινους και πλοκάμια.
Το χταπόδι πρέπει να το χτυπάς για να μαλακώσει λένε οι νησιώτες και πάνω σε αυτό θα ήθελα να σχολιάσω ότι ίσως η ισορροπία βαράω/μελωδία είναι η καλύτερη δυνατή στο Horrors From The Void. Ναι θέλει λίγο κοπάνημα σε ζεστά, ηλιοκαμένα βράχια. Συμφωνώ πως το balance είναι καλό. Είμαι πολύ της μελωδίας αλλά συνάμα γουστάρω και ξύλο οπότε προσπαθώ να κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ στο πάντρεμα.
Ο Κότσης (φωνή) πλέον μπορεί να λάβει τον τίτλο power metal τραγουδιστής (sic)..; Θα κλαίει με αυτόν τον τίτλο; Ο Κότσης θα προτιμούσε ίσως τον τίτλο του heavy metal τραγουδιστή. Αυτό με το power metal ίσως τον κάνει να δακρύσει λίγο περισσότερο.
Ε, τότε θα τον λέμε power metal γιατί ένας δακρυσμένος τραγουδιστής είναι πάντα πιο πειστικός. Εάν το γυρίσουμε στο gothic θα κάνει σουξέ με το κλάμα.
Όλοι θα θέλαμε να το δούμε αυτό. Προχωράμε στην τρίτη (αξιολογικά για εμένα) κυκλοφορία σου για φέτος. Εδώ τα πράγματα αγριεύουν, οι Inside it Grows είναι κάτι σαν την solo προσπάθειά σου, γράφεις τα πάντα, κάνεις παραγωγή, έχεις και συμμετοχές βέβαια από φίλους, όμως νιώθω ότι είναι πιο πολύ μια κυκλοφορία John Tsiakopoulos ™️. Το Inside It Grows είναι στην ουσία ένα studio project. Είναι λίγο περίπλοκο για τον ακροατή καθώς στην ουσία τo IIG είναι μια ταμπέλα κάτω από την οποία γράφω μουσικές που μου αρέσουν από όλα τα είδη και παρακλάδια του metal και του rock. Θα βρεις εκεί από black metal έως και grunge. Οπότε κατανοώ ότι είναι δύσκολο για κάποιον να ακολουθήσει την λογική. Σίγουρα μπορεί να μην σου αρέσουν όλα, αλλά είναι ένα ταξίδι στη μουσική μου ταυτότητα.
Και ο νέος δίσκος πώς στα έσκασε; Γιατί τώρα μαζί με όλα τα άλλα; Στο Loneliness Is The Devil καταπιάνομαι με το θέμα της μοναξιάς, καθώς τα τελευταία δυο έτη έχουμε βυθιστεί μέσα σε αυτή. Απλά το δίνω λίγο πιο ποιητικά, αν θες αλληγορικά, μέσα από τα μάτια του Εωσφόρου, Αρχαίων Θεών και άλλων περίεργων. Σκοτεινός δίσκος, ίσως από τους πιο σκοτεινούς που έχω κάνει. Έγραψα τη μουσική το 2008 και μόλις φέτος κατάφερα να προχωρήσω και να τελειώσω με στίχους, φωνητικά, ηχογραφήσεις κτλ. Αυτά γίνονται όταν ανοίγεις πολλά μέτωπα. Εκείνη την εποχή άκουγα αρκετό doom και αρκετό death/black. Οπότε και βγήκε ένα περίεργο κράμα.
Σίγουρα είναι decent και μπορείς να βρεις τραγούδια που μπορείς να συνδεθείς (μου άρεσε πάρα πολύ το "The Shore is too far"), όμως όπως ειλικρινέστατα είπες είναι σαν μια συλλογή επιρροών, ξεκάθαρα μια κυκλοφορία ξεκαβλώματος όπως λέω εγώ. Μην το πεις εσύ. Αν έκανα ένα project / μπάντα για το κάθε είδος που μου αρέσει στη μουσική τότε θα έτρεχα πάνω από 10-15 project. Οπότε για να μη λαλήσω και για να υπάρχει και μια βάση έκανα το Inside It Grows. Είναι σαφώς πιο προσωπικές κυκλοφορίες καθώς η κάθε μια αντιπροσωπεύει κάποιο κομμάτι του εαυτού μου, κάποια συγκεκριμένα συναισθήματα, σκέψεις και γενικότερα περιόδους της ζωής μου. Επίσης λόγω του versatility στα genres το έχω πάρει απόφαση πως είναι για μικρά σαλόνια. Αλλά αυτό είναι ΟΚ γιατί σκοπός είναι να επικοινωνήσω αυτά που έχω μέσα μου προς τα έξω. Είναι μια σταθερά στη ζωή μου το πρότζεκτ των Inside It Grows.
Διακρίνω ως σταθερά και στις 3 κυκλοφορίας τα doom περάσματα. Εκεί νομίζω είσαι, εκεί παραδίδεις σώμα κ ψυχή νομίζω. Αποτελούν αναπόσπαστο κομμάτι στη δουλειά μου από το 2009 και μετά, όταν δηλαδή ξεκινήσαμε με Speedblow. Έμεινε το μικρόβιο και ξεπετάγεται αυθόρμητα και χωρίς να το καταλαβαίνω πλέον.
Άρα να θεωρήσω ότι είσαι και εσύ ταγμένος στην τζαζ των ΜΠΛΑΚ ΣΑΜΠΑΘ για πάντα...; Ταγμένος στην τζαζ των Sabbath δεν είμαι και δεν ήμουν ποτέ. Είμαι αιρετικός. Πετάχτε μου πέτρες, βάλτε μου φωτιά, κλωτσήστε με στον λάκκο φωνάζοντας ΔΙΣ ΙΖ ΣΑΠΑΘ. Όχι εντάξει. Τους λατρεύω. Απλά δεν αποτέλεσαν ποτέ βασική μου επιρροή. Βέβαια αποτέλεσαν βασική επιρροή στις μπάντες που αποτέλεσαν βασική επιρροή σε μένα, οπότε μία ή άλλη υποθέτω.
Σχεδόν τα πάντα καταλήγουν στους Sabbath και στον Chuck Berry, μπορεί και όχι. Σε ευχαριστώ Γιάννη για την απολαυστικότατη συζήτηση, ελπίζω να σε πετύχω σε κάποιο live, όρθιος και χωρίς απόσταση ασφαλείας από τους υπόλοιπους θαμώνες, η αποφώνηση είναι δική σου! Εγώ ευχαριστώ φίλε! Ελπίζω να τα πούμε εκεί έξω σύντομα. Πάνω και κάτω από το σανίδι.
