Το πρώτο Παρατηρητήριο του 2025 δεν θα μπορούσε να μην περιλαμβάνει εκτενή αναφορά σε κυκλοφορίες που αναμένουμε μέσα στην χρονιά. Αυτό είναι σχεδόν βέβαιο πως δεν θα πάει καλά, αφού αυτό που αναμένετε εσείς δεν έχει καμία σχέση με αυτό που αναμένω εγώ. Ταυτόχρονα, είναι πολύ πιθανό να αναμένουμε εσείς και εγώ το ίδιο πράγμα για εντελώς διαφορετικό λόγο. Π.χ εσείς για να ακούσετε, εγώ για να κάνω meme. Σε κάθε περίπτωση στο παρόν άρθρο θα μαζέψω κάποιες σκέψεις, κάποια τραγούδια, κάποια link, κάποιες αναρτήσεις από την ΕΣΣΟ, κάποιες αναφορές από επιφανείς μεταλλάδες της σκηνής και άλλες πολλές παρατηρήσεις, τις οποίες ξεκινάω ευθύς αμέσως να παραθέτω.
Νέος Δίσκος Dream Theater
Η επιστροφή drummer σε μέταλ μπάντα ήταν εξαπανέκαθεν δευτερο-τρίτο νέο που κανείς απολύτως δεν είχε φαγούρα για την εξέλιξη, εκτός από δύο περιπτώσεις. Σλέγιερ με Λομπάρντο στο reunion album Christ Illusion (2006) και Ντρίμ Θίατερ με Πορτνόυ στο Parasomnia (2025). Και οι δύο τυμπανοκρούστες παραμένουν ισχυρές συμπάθειες του κοινού και αυτό αποτυπώνεται στην περιρρέουσα ατμόσφαιρα που υπάρχει για τις κυκλοφορίες, πριν καν ακουστεί νότα. Για να είμαι ακριβής, έχουν ακουστεί αρκετές νότες ήδη, αφού έχουν βγει στην δημοσιότητα δύο ολόκληρα κομμάτια και οι αντιδράσεις είναι θετικές. Προσωπικά δεν άκουσα απολύτως τίποτα ιδιαίτερα ενδιαφέρον. Τα 8μιση λεπτά του Broken Man ήταν ένα μικρό μαρτύριο ενώ η πολύ ελκυστική (groovy και thrashy) έναρξη του Night Terror πολύ γρήγορα έδωσε την θέση της στην απόλυτη βαρεμάρα, αποδεικνύοντας ότι οι DT δύσκολα μπορούν πλέον να κρατήσουν συνθετική ποιότητα και αμείωτο ενδιαφέρον σε 10λεπτες συνθέσεις. Κοινώς, αναμένουμε τον δίσκο απολύτως και μόνο για τα meme.
Νέος Δίσκος King Diamond
Μόνο 18 χρόνια θα έχουν περάσει από τον τελευταίο King Diamond δίσκο, οπότε αντιλαμβάνεστε πως καθόμαστε σε ανάμενα κάρβουνα. Τα κάρβουνα βέβαια κρυώνουν γρήγορα αν τα κομμάτια του δίσκου είναι σαν το πολύ μέτριο τραγουδάκι Spider Lilly που έσκασε μέσα στον Δεκέμβριο. Κιθάρες της πλάκας, μέτρια παραγωγή και εύχομαι να είναι μια (βιαστική) παραφωνία. Το Masquerade of Madness που είχε κυκλοφορήσει πριν κανένα χρόνο ήταν αρκετά καλύτερο αν και αυτό δεν είχε τις κιθάρες που όλοι περιμένουμε να ακούσουμε (κάτι δισολίες στο τέλος σώζουν την κατάσταση). Κάποιοι ακούνε King Diamond για τις τσιρίδες του Βασιλιά, κάποιοι ακούνε για τις ιστορίες τρόμου, κάποιοι ακούνε για το δίδυμο Andy LaRocque – Mike Wead. We Are Not the Same.
Νέος Δίσκος Century
Έχω αναφερθεί εκτενώς στους Σουηδούς Century στο παρελθόν. Η vintage heavy metal μουσικούλα τους είναι εκπληκτική, φουλ ταξιδιάρικη, γκαζωμένη και σωστά αποτυπωμένη στα αυλάκια με μια υφέρπουσα raw αναλογικίλα να κάνει το αποτέλεσμα πολύ ενδιαφέρον. To Sign of The Storm album θα σκάσει 25 Ιανουαρίου με τα δύο κομμάτια που υπάρχουν διαθέσιμα να συνηγορούν στο ό,τι ο δίσκος πιθανότατα θα κινείται στα επίπεδα του προπέρσινου The Conquest of Time. Το Sacrifice πιο γρήγορο, με γαμηστερό refrain που τρέχει όλο το κομμάτι, ενώ το mid-tempo Children Of The Past αναδεικνύει την wishbone ash μαγεία του ήχου αυτού, ενώ δεν λείπουν και οι μεταλλικές ριφάρες κάπου χωμένες ανάμεσα στις μασχάλες για να μας στείλουν συστημένους στο δισκάδικο της γειτονιάς να κάνουμε ξήγες μη τυχόν και χαθεί το τεμάχιο και το μοσχοαγοράζουμε στα discogs σε λίγους μήνες.
Πρώτος Δίσκος Ringlorn
Κάπου στην αρχή της λίστας με τους καλύτερους εγχώριους δίσκους της περσινής χρονιάς, υπήρχε και ένα ταπεινό EP επικού (ή καλύτερα arcane) μέταλ. Οι Ringlorn παίζουν αυτό το ελαφρώς πιο θεατρικά μελωδικό heavy metal, ελκυστικό για άτομα που όταν παίζουν RPG δεν διαλέγουν Βάρβαρο ή Ιππότη αλλά Μάγο ή Κληρικό. Το Tales Of War And Magic album θα κυκλοφορήσει από την Steel Gallery Records στις 24 Ιανουαρίου και το περιμένουμε πως και πως, αφού τα Hallowed Swords και Royal Guard τραγουδάκια που ήδη κυκλοφόρησαν έχουν ανοίξει την όρεξη μας για άπειρο escapism κόντρα σε λογαριασμούς ΔΕΗ και αλλεπάλληλες ανατιμήσεις στα σούπερ μάρκετ. Λίγη μαγεία από τους Ringlorn είναι καλοδεχούμενη για να βγει ο μήνας μάγκες.
Νέος Δίσκος The Hellacopters
Αν τσεκάρεις το ενεργό portfolio της Nuclear Blast Records αρχίζεις να καταλαβαίνεις πως έχει ξεκινήσει η εμπορική παράκμα μιας εταιρείας που έκατσε στον θρόνο της μέταλ αγοράς για παραπάνω από 20 χρόνια. Αυτό δεν σημαίνει τίποτα για τις μπάντες που βγάζουν την μουσικούλα τους και οι The Hellacopters είναι μια από αυτές. Η επαναδραστηριοποίηση τους μας έκανε δώρο έναν πολύ καλό δίσκο (Eyes of Oblivion, 2022) και μια ονειρική εμφάνιση στο Release Athens, οπότε φέτος περιμένουμε το Overdriver με αντίστοιχη αδημονία. Οι δύο συνθέσεις που μας κάνουμε παρέα τους τελευταίους μήνες για πρόγευμα, είναι πολύ δυνατές αν και το Leave A Mark το προτιμώ ελαφρώς περισσότερο γιατί έχει και χορευτικό ρυθμό και η μελωδική γέφυρα σε συνδυασμό με το τέλειο σολο που κλείνει το τραγούδι είναι από τα καλύτερα πράγματα που άκουσα μέσα στο 2024. Ο Nicke Andersson είναι ένας “χεβιμεταλλo-πανκάς Jack White” και τα καταφέρνει πάντα και τέλεια.
