-1.jpg)
Καλωσορίζουμε στον Θάλαμο Επικοινωνίας, τον Χρήστο Φουγέρη των Agodea και βασικό συνθέτη του χριστουγεννιάτικου τραγουδιού της Επιτροπής, με σκοπό να τερματίσουμε τις σικέ συνεντεύξεις μεταξύ ατόμων που γνωρίζονται, συνεργάζονται, συμπαθιούνται αμοιβαία, ίσως να έχουν και ερωτική σχέση. Αν και το τελευταίο δεν συμβαίνει, Χρήστο, θα θέλαμε να μάθουμε: εάν κάποιος αναζητήσει τον ερωτισμό στους Agodea, πώς ακριβώς θα τον βρει; Καλώς σε βρίσκω Επίτροπε. Για αρχή μπορεί, σαν λεφτερωθούμε, να βγει για μια μπιρίτσα με κάποιο από τα 3 μέλη της μπάντας (τόσοι είμαστε για την ώρα) ή ακόμη και με τους σεσιονάδες (όλοι οι καλοί χωράνε). Εναλλακτικά, μπορεί να τον ψάξει μέσα στη μουσική του δίσκου μας. Παρότι δεν περιλαμβάνει «ερωτικά» κομμάτια με την στενή έννοια του όρου, εντούτοις περιέχει ρομαντικά θέματα με την πιο παραδοσιακή έννοια. Ο επόμενος δίσκος ήδη φαίνεται να έχει περισσότερο ερωτισμό πάντως.
Για μένα πάντως το Of Stars and Madmen, στα 33 λεπτά, μου φαίνεται αρκούντως γεμάτο για EP. Και από παραγωγή δεν ακούω κάτι ερασιτεχνικό, οπότε κατέχει στη συνείδησή μου την θέση ενός κανονικού full length ντεμπούτου. Ρε μλκ, όμω,ς κακό timing κυκλοφορίας, λίγο πριν σκάσει η πανδημία, λογικά θα τον έχεις πιει όπως και πολλοί άλλοι. Πες μου τον πόνο σου. Είμαι εδώ για σένα. Στη συνείδηση της μπάντας, αν μπορείς να πεις ότι υπάρχει τέτοια, για full length το λογαριάζουμε. Δυστυχώς, δεν έχει κάποιο φιλεράκι μέσα για να φτάσει περίπου στην κλασική διάρκεια των 40 λεπτών. Με την παραγωγή είμαστε ευχαριστημένοι, αν και ξέρουμε ότι είναι το πιο αδύναμο μέρος του συνόλου. Κάναμε ό,τι καλύτερο γινόταν, ιδίως ο Μάρκος Σαμαράς ο στουντιατζής της καρδιάς μας, όμως η έλλειψη ικανών πόρων προς επένδυση π.χ. για ακόμα καλύτερο εξοπλισμό, αναγκαστικά θα προκαλέσει περιορισμούς. Απλώνεις τα πόδια σου μέχρι εκεί, που φτάνουν. Τώρα περί της πανδημίας άστο. Έφαγαν άκυρο το release πάρτι του δίσκου, όλα τα σχέδια για καλοκαιρινές εξορμήσεις στην επαρχία να παίξουμε τα καλαματιανά μας σε μεταλλοπανηγύρια, οι πρόβες πάνω σε νέα κομμάτια, μέρος των πωλήσεων και άλλα. Από την άλλη, βέβαια, δεν είχαμε σκοπό να ταΐσουμε στόματα από τη μουσική μας. Η ανταπόκριση του κόσμου ήταν και παραμένει πολύ θετική και οι πωλήσεις μέχρι και το δεύτερο lockdown πήγαιναν πολύ καλύτερα απ’ ό,τι περιμέναμε υπό καθεστώς πανδημίας. Εντάξει, απλά πήρε μια παράταση το ουσιαστικό ξεκίνημά μας, όπως πήραν οι ζωές σχεδόν όλων. Θα επιστρέψουμε δυναμικά ρε.
Μπορεί και όχι. Αλλά κράτα αυτόν τον δυναμισμό, θα σου χρειαστεί. Όμως δεν σε άφησα, φίλε Χρήστο να μιζεριάσεις. Πριν λίγο καιρό, μετά από βαθιά περισυλλογή λίγων λεπτών σου πρότεινα παρέα με τον Λουκόπουλο (Message in a Cloud) να κάνουμε ένα χριστουγεννιάτικο τραγούδι για φιλανθρωπικό σκοπό. Τώρα που όλα έχουν τελειώσει, ποιες ήταν οι ειλικρινείς πρώτες σκέψεις σου για το εγχείρημα; Η πρώτη σκέψη, όταν το πρότεινες, πρέπει να ήταν κάτι σαν, «Πω πω μλκ θα βγει γαμάτο κριντζοκόμματο» κι ας μην είχα ιδέα πώς θα γινόταν αυτό ακριβώς. Μέχρι που ήρθε η δεύτερη σκέψη, «Θα γραφτεί τρελή μεηντενιά», καθώς, ως γνωστόν, ΜΟΝΟ ΜΕΗΝΤΕΝ.
Συγνώμη που σε διακόπτω. Μιας που το ανέφερες, ας το κλείσουμε το θέμα. Ως γνήσιος εκπρόσωπος του μονομεηντενισμού στη χώρα μας, με κατάπληξη δεν ακούμε και πολύ μέηντεν στους Agodea. Αυτό γιατί συνέβη; Ήσουν σε κάποιο πρόγραμμα απεξάρτησης; Κοίτα, όταν καλούμαι να γίνω δημιουργός, σταματώ να είμαι αποκλειστικά ακροατής/οπαδός/αποδέκτης του Θείου (μεηντενικού) Λόγου και βάζω λίγο νερό στην Trooper μπίρα μου, που δεν έχω πιει ακόμα και μάλλον δεν θα πιω με αυτά, που ακούω για την απαράδεκτη γεύση της. Συνεπώς, περιορίζομαι σε αναφορές σε αγαπημένες μας μπάντες (μια από αυτές είναι προφανώς οι Death) και όχι τόσο στη μίμηση, ας το πούμε. Και το "On A Bed Of Leaves" είναι στα κουπλέ του ένα μεηντενικό βαλσάκι, αλλά έχει κι άλλες τσαχπινιές μέσα.
Έχεις και εσύ μια πιθανότητα Σωτηρίας, όχι μεγάλη, αλλά παραμένει ζωντανή. Επιστρέφουμε στο «Λαστ Χατζηκρίστμας» και τη φασούλα που έγινε εκεί. Αρχικά να πούμε, ότι το «Λαστ Χατζηκρίστμας» δεν προέκυψε μόνο από τον Λουκόπουλο, εσένα και εμένα. Συμμετείχαν η Αναστασία Κυρίτση από Celéne, ο Θοδωρής Γεωργόπουλος από Κυνηγούς Ονείρων, ο Βαγγέλης Τσιμπλάκης από Λευκή Συμφωνία και ο Γιώργος Απαλοδήμας από Sacred Outcry, με τον καθένα (και την κάθε μια) να προσθέτει κάτι δικό του στο τελικό αποτέλεσμα. Ο Άρης Λάμπος έκανε ένα τέλειο artwork, πολλοί άνθρωποι που αναφέρονται αναλυτικά στα credits και άλλοι που διατήρησαν την ανωνυμία τους, βοήθησαν σημαντικά. Χάρηκα με το εγχείρημα, ιδίως κατά την σύνθεση. Όχι γιατί θα έγραφα μουσική για φιλανθρωπικό σκοπό. Αυτό έτσι κι αλλιώς το αντελήφθην, αφού είχα τελειώσει το κομμάτι. Δεν θα παριστάνω υποκριτικά κατόπιν εορτής, ότι την σύνθεση την καθοδήγησε ένας βαθύς αλτρουισμός. Χάρηκα, γιατί βρήκες την δύναμη να παραδεχθείς ως Επίτροπος, ότι θες να ακούσεις ακόμα μια νέα μεηντενιά, και γιατί ήμουν ένα από τα άτομα, που εμπιστεύτηκες για να γίνει αυτό το όνειρό σου πραγματικότητα. Ok, δεν το ζήτησες ακριβώς έτσι το κομμάτι….αλλά όλοι ξέρουμε, ότι έτσι το ήθελες στην καρδιά σου.
Ναι Χρήστο, καλά τα λες, βασικά ήθελα να αποδείξω ότι όλοι μπορούν να γράψουν ένα decent μέηντεν τραγουδάκι, δεν είναι κάτι δύσκολο. Λαμβάνω χιλιάδες μηνύματα από την ημέρα κυκλοφορίας για τους υπέροχους στίχους που περιλαμβάνει το κομμάτι, ενώ οι περισσότεροι λένε ότι οι κιθάρες ήθελαν λίγη δουλίτσα. Πιστεύεις ότι, με τα καλά και με τα στραβά που έχει το «Λαστ Χατζηκρίστμας», θα καταφέρει να κινητοποιήσει τον κόσμο; Γενικά, στις μέρες μας η μουσική μπορεί να το κάνει; Να φανταστώ έχεις βάλει γνωστούς σου να στέλνουν μηνύματα κι από ψεύτικα προφίλ για να φαίνεστε πολλοί. Κλασική επιτροπική προπαγάνδα. Το τραγούδι αυτό έχει καλές προοπτικές να συγκεντρώσει ένα σεβαστό ποσό για το ίδρυμα. Έχει μια χαρά παραγωγή φτιαγμένη με αγνά σπιτικά υλικά, γράφτηκε για να βγάλει γέλιο και το κάνει, καψουροτράγουδο είναι, το έχεις βάλει κι ένα ευρώ μόνο. Αν δεν πετύχει τον στόχο αυτός ο συνδυασμός, ποιος θα το πετύχει; Σχετικά με το δεύτερο ερώτημα, θεωρώ ότι όποιος, για τους λόγους του, θέλει να κινητοποιηθεί για το οτιδήποτε, αργά ή γρήγορα θα κινητοποιηθεί. Να το κάνει μόνο εξ’ αιτίας κάποιου καλλιτέχνη, κάποιας συναυλίας ή ενός κομματιού, το βρίσκω αρκετά αμφίβολο. Υπάρχουν πολύ πιο καθοριστικοί παράγοντες. Η μουσική ως μέρος ενός αισθητικού συνόλου, μπαίνει σε δεύτερη μοίρα, αποτελώντας σχεδόν πάντα την αφορμή ή την πρόφαση για μια ιδεολογική δράση. Εδώ η μουσική στις μέρες μας αποτυγχάνει να «κινητοποιήσει» τον κόσμο ως το λαϊβάδικο να πάει να δει τοπικές μπάντες, που τα δίνουν όλα και τους δίνουν ψίχουλα και μια μπίρα. Κι αν τους δώσουν. Φυσικά ανήκω κι εγώ σε αυτόν τον κόσμο και δεν βγάζω την ουρά μου απ’ έξω.
Εντάξει δεν ισχύει για όλα τα είδη μουσικής. Για παράδειγμα, μια χαρά κινητοποιεί η λαϊκή τραπ τη νεολαία να ντιλάρει κόκες και γκάνια, με απώτερο σκοπό τις σαρκικές απολαύσεις. Τι πιο όμορφο δλδ. Μήπως ρε Χρήστο, η μουσική που σου αρέσει να ακούς και εσύ προσωπικά παίζεις, είναι λίγο φαντασιακή σε σχέση με την κυνική εποχή που ζούμε; Φαντάζεσαι τον εαυτό σου να γράφει τραγούδια π,χ. για κάποια πραγματική αστική δυστοπία ή από σένα να περιμένουμε μόνο τραγούδια για τον Πελοποννησιακό Πόλεμο; Καλά, το τι μου αρέσει να ακούω και το τι παίζω δεν σχετίζονται πάντα μεταξύ τους ή με το φαντασιακό στοιχείο, οπότε θα απαντήσω λίγο διαφορετικά. Για μένα, το φαντασιακό στοιχείο είναι ακόμα πιο απαραίτητο στην κυνική εποχή που ζούμε, σε σχέση με άλλες. Όσο αναγκαίο για την επιβίωσή σου είναι να βλέπεις τι συμβαίνει στην κοινωνία γύρω σου και να δρας, αντίστοιχα, άλλο τόσο αναγκαίο είναι να βρίσκεις, όταν την χρειάζεσαι, μια διέξοδο στο φαντασιακό. Εκτός αν ψήνεσαι να καταρρεύσεις. Μεγαλώνοντας, φαντάζομαι τον εαυτό μου να συνεχίζει να γράφει τραγούδια, πρώτα απ’ όλα για την ανθρώπινη κατάσταση, όπως έκαναν και θα κάνουν τόσοι άλλοι πριν και μετά από μένα, το οποίο φυσικά δεν είναι άσχετο απ’ αυτό, που ρωτάς. Αλλά στην τελική, ρε Επίτροπε αγαπημένε και ο Πελοποννησιακός Πόλεμος μια χαρά σημαντικό ιστορικό γεγονός είναι για την πορεία της Δύσης. Άσε, δε, που δίχως Πελοποννησιακό Πόλεμο δεν έχεις Μέγα Αλέξανδρο, οπότε δεν έχεις και "Alexander the Great"… Αυτό αρκεί, νομίζω.
