Πρωτόγνωρη ανταπόκριση έλαβε το νέο spin-off του Παρατηρητηρίου και αφού ρίξαμε άκυρο σε κάτι πρωτοκλασάτους ροκ σταρς, είπαμε αυτή την φορά να ανέβουμε βόρεια, στην Νύμφη του Θερμαϊκού και να συνομιλήσουμε μέσω ανταλλαγής στιγμιαίων ψηφιακών μηνυμάτων με τον Ιωάννη Χατζηθεοχάρη, που προσέξτε λίγο τα συνθετικά του επιθέτου και θα καταλάβετε πολλά. Το group που συμμετέχει, οι Church of Man (ΟΛΟΓΡΑΦΩΣ στα ελληνικά: Εκκλησία του Μαν), μπορεί να ακούγεται λίγο λαϊκό στον τίτλο, αφού θα μπορούσαν να λέγονται Εκκλησία του Ανθρώπου αλλά τα παιδιά παίζουν όμορφο rock’n’roll με διάφορες επιρροές από garage, surf, indie, punk, post-punk και νομίζω θα σας διασκεδάσει. Πάμε στο ψητό.
Καλησπέρα Ιωάννη. Επειδή έχουμε λίγο μπερδευτεί με το βιογραφικό σου, σήμερα για ποια μπάντα θα μιλήσουμε; Καλησπέρα, Επίτροπε. Θα μιλήσουμε για τους Church of Man.
Άκουσα μέσα στην καραντίνα το άλμπουμ σας, The Mighty Fall. Δυστυχώς δεν είχα και τίποτα καλύτερο να κάνω. Αλλά πέρασε ευχάριστα η ώρα και μπορώ να πω ότι το άκουσα και λίγο παραπάνω απ' όσο συνηθίζω. Ίσως γιατί χώνετε και αρκετή pop στο ροκενρόλ σας. Ισχύει ή άκουσα λάθος; Καταρχήν, ευχαριστούμε για τις ακροάσεις. Αν και δυσκολευόμαστε να ορίσουμε το είδος που παίζουμε, προσωπικά, πιστεύω ότι έχουμε πολλά στοιχεία pop, ίσως εξαιτίας των επιρροών του τραγουδιστή / κιθαρίστα μας.
Ένα από τα τραγούδια, το "Paperboy" για κάποιον διεστραμμένο λόγο μου δημιούργησε την εξής εικόνα που θα μοιραστώ μαζί σου, εμπιστευτικά: Ο Wyndorf των Monster Μagnet σκάει με μαύρο κοστούμι σε κηδεία στην Άνω Τραγάνα, όπου τον περιμένετε εσείς μπροστά σε ένα φέρετρο. Παίρνει το μικρόφωνο και ενώ παίζετε την κομματάρα, οι έξι γριές μοιρολογίστρες αρχίζουν να γδύνονται και σας γλείφουν. Με λίγα λόγια, γιατί έχετε υιοθετήσει αυτή την noir αισθητική; Χαχαχαχα…Εμένα, πάλι, μου θυμίζει έντονα τους Οffspring αυτό το τραγούδι. Ο αγαπημένος υπερήρωας της μπάντας είναι ο Βatman, και γι’αυτό θέλουμε να κινούμαστε στο σκοτάδι (μπρρρρρ). Το "Chase Me", μάλιστα, περιγράφει μια καταδίωξη του Joker από τον Άνθρωπο-Νυχτερίδα. Εντωμεταξύ, δεν έχω δει μοιρολογίστρες να γδύνονται και όση ώρα πληκτρολογώ μου έρχονται εικόνες…
Ούτε εγώ έχω δει, Ιωάννη και γι'αυτό η μουσική είναι τόσο όμορφη. Διότι δημιουργεί εικόνες και μειώνει την επιθυμία να βλέπει ο κόσμος πορνχαχαχαχαχα. Ένα άλλο τραγούδι σας με τίτλο "Seaside Suicide", μου έκανε εντύπωση για την «σεφερλιά» που εκπέμπει αλλά και γιατί αποτυπώνει την πιο garage εκδοχή σας. Από 60s αλήθεια τι γουστάρετε; Με πληγώνεις, γιατί εγώ σκέφτηκα το πανέμορφο αυτό λογοπαίγνιο…
Μπασίστας είσαι, δεν έχουμε απαιτήσεις. Προχωράμε. 60s garage επιρροές έχω μόνο εγώ, μάλλον. Στα αγαπημένα μου είναι οι Sonics, οι 13th Floor Elevators, τα προσωπικά του Roky Eriksson, οι Beach Boys, o Brian Jones, o Syd Barrett, ενώ σε λιγότερο garage οι Stooges και οι Velvet Underground είναι λατρεία. Όλοι μας όμως λατρεύουμε το garage revival, με Growlers, Alah Las, The Sound Explosion κτλ.
Ένα από τα στοιχεία που με γοήτευσαν είναι ο ζεστός, μπασαριστός ήχος. Ω, τι τύχη να έχουμε μπροστά μας τον μπασίστα του γκρουπ. Έλα πες. Το ανέβασες στην μίξη ρε Σατανά;;; Χαχαχαχα...Εμένα μου ακούγομαι χαμηλά στη μίξη.
Το ίδιο έλεγε και ο Newsted στους Metallica. Δεν του έδωσε κανείς σημασία. Η αλήθεια είναι ότι μου αρέσει ο κοντραμπασε ήχος με κομμένο το tone. Ίσως να με μισούν οι ηχολήπτες στα live, αλλά μου αρέσει να είναι λασπωμένος και καθόλου πριμαριστός. Γενικά, το μπάσο μου αρέσει να είναι συνοδευτικό του ρυθμού και όχι της μελωδίας. Επίσης να πω ότι και οι δυο κιθάρες παίζουν με minimal εφέ. Τα τύμπανα παίζει να έχουν την πιο vintage/70s προσέγγιση… Ίσως λόγω ακουσμάτων και ηλικίας του ντράμερ.
Ευχαριστούμε που μας εξήγησες όλα αυτά τα τεχνικά. Πραγματικά μας ενδιαφέρουν. Η Θεσσαλονίκη τα τελευταία χρόνια έχει βγάλει πολλές και καλές μπάντες που ψάχνονται με τον vintage ήχο. Πιστεύεις ότι γι'αυτό ευθύνεται το Airbnb, η συμφωνία των Πρεσπών, τα disco parties του Eightball ή απλά έτυχε; Έτυχε οι βορειομακεδόνες γείτονές μας, που ήρθαν στα discoparties του Βαγγέλα για να γιορτάσουνε, να γιορτάσουνε λέγω, τη Συμφωνία των Πρεσπώνε, να μείνουνε το βράδυ στα τοπικά airbnb, πράγμα που ώθησε τον ήχο της πόλης σε βινταζ μονοπάτια. Στα σοβαρά, o vintage ήχος είναι το ρεύμα της εποχής (που προβλέπω, στο εγγύς μέλλον, να πηγαίνει σε synth/dark wave μονοπάτια).
Αυτή ήταν η απάντηση που ήθελα. Και νομίζω, καλύτερα δεν θα μπορούσε να κλείσει η όμορφη συζήτηση μας. Αυτές είναι οι ερωτήσεις που θέλουμε, Επίτροπε. Όχι οι κονσέρβες.
