Είχαμε καιρό αρκετό να ανοίξουμε τον Θάλαμο Επικοινωνίας, για να αφήσουμε να τρέξουν λίγοι μήνες από την έναρξη της χρονιάς, να κυκλοφορήσουν πραγματάκια άξια να τα συζητήσουμε. Η άνοιξη είναι εδώ, τα λουλουδάκια ανθίζουν, τα πουλάκια τιτιβίζουν, τα ρυάκια κελαρύζουν, και οι Rapture πετσοκόβουν με το άλμπουμ Malevolent Demise Incarnation. Ο Απόστολος Παπαδημητρίου το λαρύγγι και οι κιθάρες των γλυκών ντεθοθρασομεταλλάδων μπουκάρει στον Θάλαμο. Πάμε να δούμε τι θα μας πει.
Σας καλωσορίζω στον Θάλαμο Επικοινωνίας με τον Επίτροπο, συγχαρητήρια για το νέο σας ;aλμπουμ, το οποίο ήταν αρκετό για να σας δώσει το εισιτήριο για να βρεθείτε εδώ. Πάμε με τα βασικά. Τελικά παίζετε ντεθοθράς ή θρασοντέθ; Καλώς σας βρήκαμε και ευχαριστούμε πολύ. Στο δικό μας το μυαλό, ο δίσκος είναι γροθιά στη μούρη κάθε κλειστόμυαλου. Κοιτά να δεις, οι παραδοσιακοί λένε θρασοντέθ ενώ οι αναθεωρητές λένε ντεθοθράς. Εμείς προσωπικά λέμε deathrash misanthropy. Είναι εύηχο και ο όρος προέκυψε τυχαία σε ένα live στο Βερολίνο.
Πολύ όμορφο το Βερολίνο, μια ζωντανή πόλη που ειλικρινά σε εμπνέει. Εντάξει, ίσως όχι τόσο πολύ στην ονοματοδοσία της μουσικής που παίζετε αλλά γενικά έχει έναν άλλο αέρα. Πιστεύεις ότι εάν ζούσατε στο Βερολίνο η μουσική σας θα ήταν λιγότερη βίαιη; Καταπληκτικό το Βερολίνο, πράγματι. Και εμείς το είδαμε φουλ. Το backstage του venue, τον main χώρο του venue, τη χέστρα του venue, το πάρκινγκ του venue και το σπίτι που μας φιλοξένησε ο promoter. Χμ, ξεχνάω κάτι; Όσον αφορά την μουσική μας, λιγότερο βίαιη δεν ξέρω. Ίσως να ήταν πιο χατζηdeathrash.
Δεν ξέρω πόσο απολαύσατε τις χέστρες του Βερολίνου, όμως στο υπέροχο εξώφυλλο που κοσμεί τον δίσκο σας, το παλικάρι δεν φαίνεται να απολαμβάνει την διαμονή στον θρόνο του...Κάτι μου λέει ότι αυτή η εικόνα συνδέεται με την όμορφη μουσική σας. Για πες... Όποια μπάντα έχει γράψει έστω και τα ελάχιστα χιλιόμετρα στο εξωτερικό, θα σου πει ότι αρκεί μία σχετικά καθαρή χέστρα στη μέση του πουθενά, σε μία εθνική οδό για να προκαλέσει αντιδράσεις όμοιες με αυτές χατζημεταλλάδων που βρίσκουν το ep των Medieval Steel στην προνομιακή τιμή των 250 ευρώ. Όσο για το παλικάρι στο εξώφυλλο, τολμώ να διαφωνήσω. Μια χαρά πετσωμένος μου φαίνεται. Γενικά βαριέμαι να εξηγώ εξώφυλλα ρε φίλε, αφού «κάτι σου λέει», διάβασε τους στίχους…
Δεν ξέρω καλά αγγλικά και ευτυχώς το ίδιο ισχύει για την μεγάλη πλειοψηφία των ακροατών του ακραίου ήχου. Μιας που είπες για στίχους, πάμε λίγο στο πολύ γλαφυρό "Birthrape Leftovers, Praising The Maggots". Επειδή δεν θέλουμε να δημιουργηθεί κανένα θέμα με τους νουμεταλλαδες φίλους των Σλιπκνοτ (σ.σ.: maggots αποκαλούν οι ίδιοι το fanbase τους), δεν πιστεύω να αναφέρεστε σε αυτούς. Μια διευκρίνηση παρακαλώ για όσους ενδιαφέρονται. Των ακροατών ΜΟΝΟ; Ντρέπεσαι να πεις και των συγκροτημάτων; Συγγνώμη, αλλά τα εγγλέζικα του 1ου Sodom και του 1ου Sarcofago είναι τεράστιες επιρροές στη ζωή μου. Θα είμαι ειλικρινής και θα πω ότι δεν καταλαβαίνω πώς μπορεί να συνδέεται κάτι τέτοιο με τους Σλίπκνοτ ή όπως στο διάολο προφέρεται η μπάντα όλων των wannabe σκληρών γυμνασιόπαιδων. Και αυτό κυρίως γιατί στο σχήμα με ενδιαφέρουν όσο ενδιέφερε και τη Γερμανία η συνθήκη των Βερσαλλιών. Jokes aside, είναι προκλητικός τίτλος όντως, αλλά προέκυψε κάπως «αυθόρμητα» σε μια προσπάθεια ακραίου συμβολισμού ενός φαύλου κύκλου και μιας ματαιότητας που χαρακτηρίζει την πορεία της ανθρωπότητας.
Τέλεια μου τα λες και οφείλω να ομολογήσω ότι περνάω το ίδιο τέλεια σε αυτή στην συζήτηση, Αποστόλη. Χαίρομαι που διασκεδάζουμε αμφότεροι. Βαριέμαι φρικτά αυτή τη στιγμή στο online μεταπτυχιακό. Ποιος βάζει μάθημα 3-6 το μεσημέρι, γαμώ τα καντήλια μου;
Το κάνουν για να μην πέσει το σύστημχαχαχχαχαχα. Αν επιτρέπεται, τι μεταπτυχιακό παρακολουθείς; Ευρωπαϊκή Ιστορία με ειδίκευση στη Νεότερη (δηλαδή από το 1789 έως και το τέλος του Ψυχρού Πολέμου).
Ακούγεται τρομερά ενδιαφέρον, όχι σαν μάθημα, βέβαια, αλλά σαν προκείμενη γνώση. Όντως είναι. Και τώρα που μιλάμε στο chat, αρχίζει και αποκτάει ακόμα μεγαλύτερο ενδιαφέρον, γιατί λέμε για κανιβαλισμό στις αποικίες του Νέου Κόσμου.
Όταν λέμε Νέο Κόσμο, εννοείς από Κασομούλη μέχρι Μπακνανά; 20 χρόνια μένω εδώ κοντά στην γειτονιά, δεν έχω ακούσει κάτι. Πες μου, θα ήθελα να ξέρω. Το περίμενα ρε γμτ. Υπάρχει το μπαρ Batman εκεί σε εσάς που δε θα μου έκανε εντύπωση αν άκουγα τίποτα cult καταστάσεις με κατανάλωση ανθρωπίνου κρέατος…
Kαι ο Σταυρός του Νότου, τώρα που το λες, μου φαίνεται λίγο ύποπτος. Θα το ερευνήσω. Ας επιστρέψουμε στο άλμπουμ. Σε σχέση με το Paroxysm of Hatred διακρίνω μεγάλη βελτίωση σε όλες τις κατηγορίες. Ήχος, παιξίματα, ιδέες. Για πιο πίσω να μη μιλήσω καλύτερα. Το βλέπετε το θέμα επαγγελματικά; Είναι κάτι σοβαρό για εσάς αυτό το άλμπουμ και η εξέλιξή σας; Βλέπετε μέλλον; Γουστάρετε να κυλιστείτε στις ακολασίες της ζωής των ημεδαπών ροκ σταρς, που σίγουρα θα γίνετε, αν βέβαια βελτιώνετε την μουσική σας με αυτόν τον ρυθμό; Σωστά διακρίνεις. Για εμάς είναι ό,τι πιο "rapture" έχουμε βγάλει ποτέ, ένας δίσκος χωρίς όρια. Με επιρροές από όλα τα είδη μουσικής που ακούμε. Το βλέπουμε επαγγελματικά με την έννοια ότι θέλουμε όλες μας οι κινήσεις να είναι μελετημένες στην εντέλεια. Επίσης, αρπάζουμε όποια ευκαιρία παρουσιάζεται και έχουμε τη μπάντα ως πρώτη προτεραιότητα στις ζωές μας. Έτσι άλλωστε καταφέραμε να κάνουμε και τα πρώτα βήματα μας στο εξωτερικό με συναυλίες. Αν κάποια στιγμή καταφέρουμε να ζούμε από αυτό, why the fuck not? Όσον αφορά τις ακολασίες, πιστεύω ότι δεν έχουν σχέση με τη μουσική όσο με ένα ευρύτερο ακραίο lifestyle. Στο δικό μας μυαλό η ακρότητα αφορά την διάσπαση των προσωπικών σου ορίων, το να είσαι κάθε μέρα καλύτερος απ’ τον χτεσινό σου εαυτό και να είσαι γενικότερα ο καλύτερος σε ό,τι κάνεις. Σε σχέση με τις καθαυτές ακολασίες, καλοδεχούμενα όλα, αρκεί να πηγάζουν απ’ την ψυχή.
Τι εννοείς; Τι εννοώ; Αν χρειάζεσαι ναρκωτικά για να είσαι ακραίος καργιόλης και να κάνεις σεξουαλικά όργια και καφρίλες, μάλλον δεν είσαι ακραίος καργιόλης. Τα -σκληρά- ναρκωτικά, είναι για τους ΦΛΩΡΟΥΣ και δεν κάνω καν πλάκα. Η μεγαλύτερη μαστούρα είναι το πνευματικό clarity και η πηγαία επιθυμία που σε οδηγεί σε «ακρότητες». Είτε αυτό λέγεται τα παρατάω όλα και πάω περιοδεία, είτε λέγεται βγάζω έναν δίσκο που δεν είναι περιθωριοποιημένος από όρια και ταμπέλες, είτε βγαίνω με τους φίλους μου, κάνω όργια και γίνομαι ο μαλάκας του χωριού. Και επίσης μην παρεξηγηθώ, ακόμα και το αλκοόλ (γιατί και το αλκοόλ ναρκωτικό είναι) ή το χόρτο, ή το ό,τι πίνει ο καθένας εν πάση περιπτώσει, δεν πρέπει να σε ορίζει. Μόνο τα έργα σου σε ορίζουν.
Αν με ρωτάς, σίγουρα πρέπει να είσαι ακραίος καργιόλης για να πετσοκόβεις έτσι, με τέτοια ευκολία, ένα παλιό καλό στεγανό των μεταλλαδων. Προχωράμε σε μια ερώτηση που ίσως πονέσει, ίσως όμως και όχι. Εκεί στα μέσα των 00s είχαμε το γνωστό thrash revival με πολλές μπάντες να ξεπετάγονται. Τα τελευταία χρόνια βρισκόμαστε σε ένα αντίστοιχο death metal revival, με το κοινό να στριμώχνει μουσούδα για να μυρίσει ό,τι σκατά παράγεται (και εγώ μέσα σε αυτούς, το παραδέχομαι). Πες ότι είμαι ένας άσχετος με τη σκηνή, πες ότι είμαι ένας μεξικανός teenager ρε παιδί μου που γουστάρει ντεθοθρας ή θρασοντεθ. Τι θα έβρισκα στους Rapture για να πάθω την πλάκα της ζωής μου; Θα πονέσεις, φίλε. Σε πρώτη φάση, να πούμε ότι χαιρόμαστε ιδιαίτερα που το 90% των thrash revival μπαντών πέρασαν και δεν ακουμπήσαν. Το ίδιο ευχόμαστε να γίνει και με το new wave of traditional heavy metal. Όσον αφορά το death metal revival, υπάρχει πάλι πολύ σκουπίδι, αλλά σίγουρα όχι όσο στα άλλα 2. Βασικά, πιστεύω είναι πιο σωστό να πούμε ότι υπάρχουν μπάντες που είναι υπερτιμημένες. Σίγουρα αξίζουν, αλλά όχι όσο λένε. Έχω δει κάτι τραγικούς χαρακτηρισμούς τύπου «οι Μorbid Αngel της γενιάς μας» και άλλα τέτοια. Σχετικά με το τι θα έβρισκε ένας άσχετος νέος Μεξικάνος που γουστάρει deathrash η απάντηση είναι πανεύκολη. Θα ψάρωνε με τις υπερβολικές ταχύτητες και με τη διαταραχή που έχουμε, η οποία μας κάνει να μη μπορούμε να συνεχίσουμε να παίζουμε το ίδιο riff για πάνω από τέσσερις επαναλήψεις και πάνω από μια φορά μέσα στο κομμάτι. Θα τον κέρδιζε αυτό. Δε θα χρειαζόταν καν να ξύσει την επιφάνεια για να βρει άλλες πιο ασυνήθιστες επιρροές τύπου Killing Joke σε ορισμένα σημεία, χρήση πλήκτρων για δημιουργία διαφορετικής ατμόσφαιρας και άλλα γενικότερα πράγματα που μας κάνουν να διαφέρουμε από μια τυπική deathrash μπάντα.
Ο Μεξικανός θα ήταν περήφανος με την ανακάλυψη του, θα πω εγώ. Αφού σε ευχαριστήσω για την πολύ όμορφη συζήτηση που είχαμε και σου ευχηθώ να καταφέρετε γρήγορα να παίξετε ζωντανά σε κάποιο camp εμβολιασμού ή σε κάποια τουριστικά θέρετρα και όχι φέρετρα, σου δίνω τον λόγο να πεις την τελευταία εξυπνάδα. Καταπληκτική ευχή, θα έκανε τους λατρεμένους μας Demolition Hammer πολύ περήφανους αν κάναμε κάτι τέτοιο. Και γαμώ τις συνεντεύξεις φίλε, μπέσα δε βαρέθηκα καθόλου. Δεν έχω να προσθέσω απολύτως τίποτα. Onwards to total death, μπας και σωθεί ο πλανήτης.
.jpg)
