Ο Θάλαμος Επικοινωνίας κλείνει τις πόρτες του σε αυτή την φάση, για να επανέλθει προς το τέλος του καλοκαιριού, αλλά πριν το κάνει αυτό, αρπάζει την ευκαιρία να φιλοξενήσει την μπάντα που θα εγκαινιάσει την φετινή, δισκογραφική επαναδραστηριοποίηση της Venerate Industries. Οι ΛΔΛΜ κυκλοφορούν σε φυσικό format το περσινό διαμάντι SUN και επιβεβαιώνουν αυτό που επαναλαμβάνουμε ξανά και ξανά και ξανά. Στα απόνερα της στονεροφάσης θα ακούσουμε τρομερούς δίσκους που ούτε καν φανταζόμασταν τα προηγούμενα χρόνια. Πάμε να δούμε τι έχει να μας πει ο παρθένος και αμόλυντος από συνεντεύξεις και media προβολές, Παναγιώτης Χαλουλάκος, κιθαρίστας και φωνή του γκρουπ.
Καλωσορίζουμε στον τελευταίο Θάλαμο Επικοινωνίας της άνοιξης του 2021 τον Παναγιώτη Χαλουλάκο των ΑΔΑΜ ή ADAM ή ΛΔΛΜ. Αντιλαμβάνεσαι πιστεύω γλυκέ μου Παναγιώτη ότι είχαμε θέμα να σε βρούμε στο Google και στο Spotify με αυτή την τσαχπινιά που κάνατε στο λογότυπο. Ωραία αυτά τα καλλιτεχνικά ρε μάγκες αλλά πρέπει να σκεφτόμαστε και τα πρακτικά θέματα σε αυτή την παλιοζωή, ε; Καταρχάς, σε ευχαριστούμε πολύ Επίτροπε της καρδιάς μας για την πρόσκληση. Προσωπικά, είμαι της σχολής fashion over function. Αργήσαμε να συνειδητοποιήσουμε πόσοι καλλιτέχνες χρησιμοποιούν το όνομα ADAM, οπότε έπρεπε είτε να βρούμε καινούργιο όνομα είτε να κάνουμε double down και να βάλουμε κάτι μοναδικό αλλά μη πρακτικό. Το logo μας κόλλαγε και θεματικά, οπότε κλειδώσαμε σε αυτό. Άσε που με τα τρίγωνα και τις πυραμίδες πολλοί ψεκασμένοι μας περνάνε για Μασόνους ή Ιλλουμινάτι και τσαντίζονται, οπότε είναι και αυτό άλλη μια νίκη για μας. Επιμένω ότι όποιος θέλει να βρει, ψάχνει. Και όποιος ψάχνει, βρίσκει.
Αυτό το τελευταίο με το «οποίος ψάχνει, βρίσκει» μου αρέσει σαν λογική. Η ανεύρεση μουσικής και μάλιστα καλής, ιδιαίτερης μουσικής είναι πλέον κάτι σαν κατόρθωμα, για να μην πω κανονική δουλειά. Φαντάσου, γλυκέ Παναγιώτη, ότι κάποιοι γραφικοί φτιάχνουν και επιτροπές για να το πετύχουν. Εσείς προφανώς και στην παρούσα φάση, στα πρώτα βήματα σας, θεωρείτε το γκρουπ σας ως ένα από αυτά τα πολύτιμα πετράδια που περιμένετε να σας ανακαλύψει κάποιος; Προτιμώ να ψάχνομαι ο ίδιος για τα μέσα που καταναλώνω και όχι να τα βρίσκω έτοιμα. Χωρίς αυτό να σημαίνει πως το έτοιμο είναι κακό απαραίτητα, απλά έτσι έχω μάθει. Σου δίνει τρομερή ικανοποίηση να ανακαλύψεις κάτι θαμμένο. Εμείς εδώ και 9 χρόνια που τρέχουμε τη μπάντα να μας ανακαλύψουν περιμέναμε. Απλά τώρα γίνεται σιγά-σιγά πραγματικότητα.
Γίνονται όντως πραγματάκια γύρω από εσάς και νομίζω ότι η επαναδραστηριοποίηση της Venerate Records έρχεται πολύ βολικά να κάτσει πάνω στην περσινή κυκλοφορία σας. Το έκανα εικόνα και μου αρέσει. Πως έγινε η όλη φάση; Δώσε μας λίγο την δική σου εικόνα... Έκατσε γάντι, όντως. Τα παιδιά γούσταραν τον δίσκο και μας έγινε πρόταση σε μια περίοδο που ακόμη ψαχνόμασταν. Το γεγονός ότι είχαμε πολύ καλή χημεία και συνεννόηση από την πρώτη στιγμή, όπως και το ότι στο roster τους έχουν καλλιτέχνες όπως οι Gardenbox και οι Sun of Nothing, τους οποίους θαυμάζουμε, μας έκανε να νιώσουμε ότι βρήκαμε το «σπίτι μας». Από τον περασμένο Οκτώβρη, λοιπόν, δουλεύουμε πυρετωδώς πάνω σε κάποια projects, όπως η φυσική κυκλοφορία του δίσκου ή το πρώτο μας βίντεο κλιπ και επίσης σε κάποια πολύ cool πράγματα που έρχονται στο πολύ σύντομο μέλλον ή σε κάποια ακόμα πιο cool που έρχονται στο λίγο πιο μακρινό...Γίνονται πράγματα, με λίγα λόγια.
Μιας και είπες για το καινούργιο κλιπ, το οποίο είναι εντυπωσιακό και πολύ ατμοσφαιρικό, η γυναικεία φιγούρα του εξωφύλλου είναι η ίδια με του βίντεο κλιπ; Χαίρομαι που σου άρεσε κυρ Επίτροπε! Η αναπαράσταση του εξωφύλλου στο κλιπ ήταν μια ιδέα του σκηνοθέτη μας του Τάσου Γκολέτσου και πιστεύω ότι η Κατερίνα Φώτη με τα ατμοσφαιρικά χορευτικά της έκανε εξαιρετική δουλειά. Το μοντέλο του πίνακα δεν το ξέρω. Θα πρέπει να ρωτήσουμε τον κύριο Martinez.
Η νοητική σύνδεση ήταν τέλεια και νομίζω απόλυτα επιτυχής. Βέβαια, δεν έχω αποκωδικοποιήσει ακόμη τη σύνδεση ενός τέλεια γυμνασμένου γυναικείου σώματος με το στιχουργικό concept του δίσκου, θα ήθελα σίγουρα μια βοήθεια. Αν δεν μπορείς να με συνδράμεις πνευματικά, όμως, ακόμα και να μου πεις πόσα κιλά κάνει πάγκο η Κατερίνα, θα είναι εξίσου ευπρόσδεκτο. Το SUN είναι μια ωδή στον Ήλιο ως “silver lining”. Την ελπίδα και την προσμονή για καλύτερες μέρες που ίσως και να μην έρθουν ποτέ και την ψυχική απελευθέρωση μέσα από ένα ψυχεδελικό ταξίδι ανάμεσα στον μακρόκοσμο και τον μικρόκοσμο. Tο “Super Silver Haze” πατάει στο γήινο κομμάτι ακόμη. Σαν να βλέπεις το τέλος να έρχεται, αλλά να γουστάρεις κιόλας. Εάν δεν σε κάλυψα, η Κατερίνα σίγουρα σηκώνει πολλά περισσότερα από μένα. Έτσι νομίζω, τουλάχιστον.
Όπως έλεγαν και οι αρχαίοι υμών πρόγονοι «Νους υγιής, ω ξειν αγγέλλειν Λακεδαιμονιοίς, εν οίδα ότι ουδέν οίδα». Γιατί, το άλλο το αρχαίο το φοβερό που λέει «η ταν ή επι ταν»;
Αυτό δεν το ξέρω, καινούργιο θα είναι, θα το τσεκάρω. Ας έρθουμε στα της μουσικής, όμως, που έχουν εξαιρετικό ενδιαφέρον. Διακρίνω ότι η μουσική σας προσπαθεί να συνδέσει 2 κόσμους: τον psych 90s ρομαντισμό των Alice in Chains με τον σκοτεινό alternative metal δυναμισμό των 00s. Πόσο μέσα έχω πέσει; Έχεις πέσει μέσα σε μεγάλο βαθμό, αν και η αλήθεια είναι ότι προσπαθούμε να συνδέσουμε ακόμα περισσότερους κόσμους. Πάντα μας γοήτευαν μπάντες όπως οι Κilling Joke, οι Boris ή πιο πρόσφατα οι King Gizzard & the Lizard Wizard, επειδή μπλέκουν πολλά διαφορετικά στοιχεία στον ήχο τους και δε φοβούνται να ρισκάρουν να αλλάξουν ριζικά από δίσκο σε δίσκο. Σαφώς η μεγάλη αγάπη και η κυριότερη πηγή έμπνευσης είναι ο ήχος των 90s και δεν μιλάω μόνο για τον rock χώρο της εποχής… Τώρα το SUN γράφτηκε σε μία περίοδο που ψαχνόμουν με heavy psych μπάντες από τα 70s. Μία από αυτές ήταν οι Flower Travellin Band με το “Satori”, πάνω στο οποίο προσπάθησα να κάνω έναν μικρό φόρο τιμής με το "MONOLITH". Όσο για τα ακόμα πιο σκοτεινά alternative metal στοιχεία που λες, υπάρχουν σίγουρα και στο SUN, αλλά θα γίνουν ακόμα πιο ξεκάθαρα με τον επόμενο δίσκο. Πάντως χαιρόμαστε πολύ που όποιος ακούει τον δίσκο, του έρχεται στο μυαλό και κάτι διαφορετικό.
Το άλμπουμ σας τελειώνει με την τριλογία MONOLITH και τα Kubrick vibes χτυπάνε κόκκινα. Σε αντίθεση με τους χιμπατζήδες που χτυπιούνται γύρω από τον μονόλιθο της Οδύσσειας του Διαστήματος, εδώ η μουσική μάλλον τους βρίσκει να τσιλάρουν κάτω από τον ίσκιο του μονόλιθου των ΑΔΑΜ. Εγώ έτσι το φαντάστηκα. Για δώσε μου λίγο τροφή για σκέψη σχετικά με το κλείσιμο του δίσκου με αυτή την τριλογία. Το "MONOLITH" ήταν το κομμάτι που μας δυσκόλεψε περισσότερο θεματικά, γιατί όποτε καταλήγαμε σε κάποια ιδέα, εμφανιζόταν κάποια καινούργια που μας ταίριαζε εξίσου ή και κάποιες φορές περισσότερο. Το challenge ήταν να χώσουμε όλες αυτές τις ιδέες και να το κάνουμε να λειτουργεί σε πολλαπλά επίπεδα. Gestalt. Σε ένα πρώτο επίπεδο, έχει να κάνει με έναν αστροναύτη που έχει χαθεί στο διάστημα και βιώνει τον συμπαντικό τρόμο. Σε ένα δεύτερο, είναι τα στάδια ενός ψυχεδελικού τριπ. Η κορύφωση, το ego-death που ο πρωταγωνιστής έρχεται αντιμέτωπος με τα προβλήματά του, και το ξενέρωμα–επιστροφή. Όλα αυτά πάνω στο ερμητικό concept του Μακρόκοσμου και του Μικρόκοσμου, τη θέση του ατόμου προς το Σύμπαν και την εξερεύνηση του «πραγματικού εαυτού», όπως λέει και το sample από το Altered States που χρησιμοποιήσαμε. Τώρα που το σκέφτομαι, θα μπορούσαμε να έχουμε μείνει και στους χιμπατζήδες.
Φαίνεστε πολύ ψαγμένα άτομα για στονεράδες και αυτό μου αρέσει γιατί είχαμε πήξει στο σκαστοναφυγουμεμανμου. Εντάξει και ο ήχος σας δεν είναι τυπικός stoner, είναι ας πούμε post greek stoner. Αλήθεια, πώς έζησες εσύ, όλη την φάση; Το «φλόγισες»; Θα μπορούσες να πεις ότι και αυτά που σου ανέλυσα μόλις είναι ο ορισμός του σκαστοναφυγουμεμανμου. Το ένα πόδι πατάει εκεί και το άλλο στην «ψαγμενιά». Προσωπικά και τα δύο τα χρειάζομαι. Απλά θέλει ισορροπία και να βρεις τον τρόπο να πλασάρεις τον εαυτό σου. Εγώ πάντως και το φλόγισα και το έζησα στο φουλ. Απλά μετά το φανταρικό διαφοροποιήθηκα. Έγινα κυριλέ.
Πολλοί το έχουν πάθει μετά τη θητεία τους, δεν κρίνουμε. Φαντάζομαι ότι δεν έχετε σχέδια για live εμφανίσεις οπότε ας το πάμε φαντασιακά μιας και παίζετε γερή μπάλα σε αυτό το μικρο-μακροπωςτολες. Πες ότι είσαι μια αστρική σκόνη που αιωρείται μέσα στον χωρόχρονό και αυτό σου δίνει την δυνατότητα να βρεθείς σε κάποιο μεγάλο ιστορικό live γεγονός. Ποιο επιλέγεις και γιατί: α)Pink Floyd στην Πομπηία β) Alice in Chains σε κωλομπαρο του Σιατλ το 1995 ασουμε γ) Hawkwind στα live του Space Ritual. Βασικά, αυτή την περίοδο ετοιμαζόμαστε για live...Αλλά από αυτά τα φρέσκα streaming only gigs, οπότε δεν ξέρω κατά πόσο μετράει. Οπότε, λέω ότι είμαι μια αστρική σκόνη που αιωρείται μέσα στο κωλόμπαρο με Alice in Chains. Γιατί το κωλόμπαρο πάντα κερδίζει.
Ως αστρική σκόνη, πάντως, σε live των Alice in Chains εκείνης της περιόδου, θα ζούσες επικίνδυνα, μιας και ως γνωστόν τα παλικάρια ρούφαγαν τα πάντα και δεν πήγε καλά αυτό. Εσείς όμως είστε τέλειοι και ελπίζω ότι όλα θα πάνε καλά αν και έχουν ξεκινήσει αρκετά έως πολύ δύσκολα. Έχεις τον τελευταίο λόγο, αποχωρώντας από τον Θάλαμο Επικοινωνίας γεμάτος εμπειρίες. Κυρ Επίτροπα ευχαριστώ πολύ για την πρόσκληση και την τιμή, δε θα μπορούσα να φανταστώ καλύτερο setting για την παρθενική μου εμφάνιση. Ελπίζω κι εγώ με τη σειρά μου, όλα να πάνε καλά και να έχουμε πολύ σύντομα ανοιχτούς συναυλιακούς χώρους και γυμναστήρια. Στέλνω την αγάπη μου σε όλα τα φρίκουλα που μας στηρίζουν, θα τα πούμε σύντομα. #DTA
