Σπάνια συμβαίνει κάτι αντίστοιχο μ’ αυτό που συνέβη στο δεύτερο άλμπουμ των Faultline, δηλαδή να επανακυκλοφορήσει από άλλη πολυεθνική δύο χρόνια μετά την πρώτη του έξοδο στα δισκοπωλεία με ελαφρά διαφορετικά κομμάτια. Κάτι τέτοιο δείχνει να σημαίνει ότι δεν ήταν μόνο ο δημιουργός του αυτός που πίστευε πολύ στο υλικό του δίσκου, αλλά και κάποιος επικεφαλής δισκογραφικής εταιρίας που θεώρησε ότι θα ήταν άδικο να χαθούν έτσι άδοξα αυτές οι ηχογραφήσεις.
Το ντεμπούτο άλμπουμ του David Kosten, που κρύβεται κάτω από το όνομα Faultline, είχε τον τίτλο “Closer Colder” και ήταν ένα οργανικό άλμπουμ που απαρτιζόταν εξίσου από ηλεκτρονικά και οργανικά στοιχεία σε ίσες ποσότητες. Κυκλοφορημένο το 1999 από την περίφημη ετικέτα Leaf, άφησε άριστες εντυπώσεις για τα εντυπωσιακά ηχοτοπία του και τις άψογα στυλιζαρισμένες αναζητήσεις του.
Τρία χρόνια αργότερα, βγαίνει για πρώτη φορά το “Your Love Means Everything” από την Blanco Y Negro. Πριν ακόμη ακούσουμε τη μουσική, εντύπωση μας έκαναν οι συνεργασίες που περιείχε στα τραγούδια του ο δίσκος. Ποιος στο καλό ήταν αυτός ο τύπος και είχε στα φωνητικά ενός κομματιού του τον Michael Stipe;! Και σε ένα άλλο τον Wayne Coyne των Flaming Lips; Δεν μπορεί, κάτι ενδιαφέρον θα συμβαίνει εδώ! Και πραγματικά, επρόκειτο για ένα άλμπουμ που είχε ορισμένες απίστευτα μαγικές στιγμές, και το μερίδιο ευθύνης έφεραν από κοινού ο Kosten με τους φιλοξενούμενούς του. Δύο από τα καλύτερα κομμάτια μάλιστα εκείνου του δίσκου ήταν κι εκείνα στα οποία τα φωνητικά είχε αναλάβει ο Chris Martin των κατά πολύ περισσότερο άγνωστων εκείνη την εποχή Coldplay, που όμως είχαν τη δύναμη να συγκινούν με το χαρακτηριστικό πλέον φαλτσέτο του.
Και φτάνουμε στο σήμερα, όπου το “Your Love Means Everything” προσπαθεί ξανά να αγγίξει το ακροατήριο που του αξίζει, με κάπως διαφορετική σύνθεση. Από την αυθεντική κυκλοφορία του (που ίσως θυμάστε από το χαρακτηριστικό εξώφυλλο που απεικόνιζε έναν κάβουρα, όχι το συμπαθές μέλος του ζωϊκού βασιλείου αλλά το εργαλείο με το ίδιο όνομα!) έχουν παραληφθεί δύο κομμάτια, το “Bitter Kiss” όπου στα φωνητικά συναντούσαμε τον φέρελπη τραγουδοποιό Jacob Golden (μ’ ένα αρκετά καλό άλμπουμ στο ενεργητικό του, το “Hallelujah World”) και το οργανικό “Missing”, και έχουν προστεθεί τρία καινούργια. Και τα τρία αποτελούν τόσο γερά χαρτιά, σύμφωνα με τις εμπλεκόμενες πλευρές, που αργά ή γρήγορα θα αποτελέσουν και τα σινγκλ του δίσκου. Το “Biting Tongues” με τον Ras B. (Bogle) στα φωνητικά είναι μια ενδιαφέρουσα άσκηση στον ατμοσφαιρικό ήχο, με έντονες αναφορές στο ύφος που έχουν καθορίσει οι Massive Attack, και ερμηνεία που αγγίζει τόσο το ragga όσο και τη γλυκιά φωνή του Horace Andy. Για το “We Came From Lego Blocks”, o Kosten διάλεξε τον Vordul Megilah των Cannibal Ox, αλλά μην περιμένετε το αναμενόμενο απ’ αυτόν. Στην σχεδόν πένθιμη αυτή σύνθεση, ο Vordul πετάει λίγες σκόρπιες φράσεις που ακούγονται σαν σχόλια από έναν άλλο κόσμο, σκοτεινό και δυσοίωνο. Τέλος, συναντούμε σαν νέο άκουσμα τη διασκευή του “Wild Horses” των Rolling Stones ερμηνευμένο από τον Joseph Arthur. O Kosten έχει δηλώσει ότι το κριτήριό του για την επιλογή των ονομάτων που συμμετέχουν στο άλμπουμ ήταν απλά όλοι οι άνθρωποι που του άρεσαν οι δουλειές που είχαν οι ίδιοι κυκλοφορήσει, οπότε λογικά προσέγγισε και μπήκε στο στούντιο με τον Arthur (προσωπική αδυναμία και του γράφοντα βλέπετε…). Η εκτέλεσή τους είναι πολύ λιτή και ταιριαστή με τη διάθεση του αυθεντικού, αξιοπρεπέστατη και γεμάτη σεβασμό στους δημιουργούς του – όπως και η προ ετών ανάλογη απόπειρα από τη μεριά των Sundays.
Πλάι σε όλα αυτά, υπάρχουν ασφαλώς και τα κομμάτια που υπήρχαν στην πρώτη έκδοση και παραμένουν και σ’ αυτή. Μια ακόμη διασκευή, αυτή τη φορά στο “Greenfields” των Brothers Four από το 1960, με τον Michael Stipe στα φωνητικά, μοιάζει με ένα όνειρο του Korsten που πραγματοποιείται, αφού ένα αγαπημένο του κομμάτι από την παιδική του κιόλας ηλικία μπαίνει σε δίσκο του, και μάλιστα ερμηνευμένο από μια από τις καλύτερες φωνές που υπάρχουν. Μπορεί να μην ταιριάζει με το υπόλοιπο κλίμα του δίσκου, αλλά ποιος νοιάζεται όταν το τελικό αποτέλεσμα είναι τόσο όμορφο;
Κορυφαίο επίσης είναι το “The Colossal Gray Sunshine”, το εξαίσιο κομμάτι που προέκυψε από τη σύμπραξη των Faultline με τον Wayne Coyne. Από τα πιο όμορφα κομμάτια που έχει τραγουδήσει ο τελευταίος, αντανακλά με τη φωνή του τη μελαγχολία της σύνθεσης, μα δεν μπορείς να μην νοιώσεις και μια ψυχική ευφορία για τον ίδιο ακριβώς λόγο, για τους συνειρμούς που οδηγούν στα δικά του τραγούδια. Σε όλα τα παραπάνω προσθέστε και τα υπέροχα τραγούδια με τον Chris Martin στα φωνητικά (“Where Is My Boy?” και “Your Love Means Everything Part 2”), μια σειρά από καταπληκτικές ινστρουμένταλ συνθέσεις – το “Theme For Half Speed” μάλιστα αναφέρεται σ’ ένα αυτοκινητιστικό δυστύχημα στο οποίο είχε εμπλακεί ο Kosten, εξ ου και τα καμένα συντρίμμια στο εξώφυλλο του άλμπουμ – κι έχετε ένα δίσκο που φιλοτεχνήθηκε με μεράκι, επιμονή για το καλύτερο τελικό αποτέλεσμα και φαντασία. Το γεγονός ότι η βοήθεια από εξωγενείς παράγοντες προσέθεσε ακόμη μεγαλύτερο πρεστίζ και ουσία στα κομμάτια είναι απλά ένα ευπρόσδεκτο κερασάκι στην τούρτα.
Ακούστε το τώρα, αν δεν το είχατε ανακαλύψει από την πρώτη του έκδοση, και ξαναθυμηθείτε το αν το γνωρίζατε από τότε. Έχει ακόμη περισσότερα να σας δώσει!
