Πριν από πολλά χρόνια ο Adem Ilhan και ο Kieran Hebden ήταν το τρομερό δίδυμο πίσω από την πειραματική post-πολύ-όμως-post-rock μπάντα των Fridge, των οποίων οι δίσκοι είναι μικρά διαμαντάκια της γενικότερης underground σκηνής. Φυσικά κανείς τους δεν τραγουδούσε διότι φοβόντουσαν ότι οι φωνές τους είναι για γιαούρτια. Πριν από λίγα χρόνια ο κύριος Kieran Hebden ξεκίνησε σόλο καριέρα και έφτιαξε τους Four Tet που με το εκπληκτικό “Rounds” μας έφτιαξε τη χρονιά. Το έτερο ήμισυ των Fridge, ο Adem μόλις πριν μερικούς μήνες κυκλοφόρησε το πρώτο του σόλο δίσκο. Αντίθετα από τον Kieran δεν επηρεάστηκε ούτε από τους Fridge αλλά ούτε από την μεταμοντέρνα ηλεκτρονική νεφέλωση του Λονδίνου. Έφτιαξε έναν δίσκο στο σπίτι του, τον ηχογράφησε στο κομπιούτερ του και μας απέδειξε ότι διαθέτει μία καρδιά γεμάτην φολκ.
Προφανώς, κρίνοντας από το Fridge παρελθόν και την τεράστια επιτυχία των Four Tet, μπορούμε να υποθέσουμε πριν ακόμα ακούσουμε το Homesongs ότι ο Adem δε θα μας απογοητεύσει. Και θα έχουμε δίκιο. 10 απαστράπτουσες φολκ ελεγείες, ντυμένες με σιωπηρές ακουστικές κιθάρες, βουβά αλλά παρόντα drums και ένα ντροπαλό μπάσο, παρέα με μερικά ακόμα όργανα βοηθούν την πνιγηρή εξαιρετική (τελικά είχαν άδικο) φωνή του Adem να συνθέσουν ένα δίσκο-διαμάντι που μεταφέρει αμαχητί την γοητεία ενός ασφυκτικού Λονδρέζικου flat στο σπίτι μας χωρίς αυτό να είναι επ’ουδενί άσχημο.
H folk κληρονομιά της Αγγλίας είναι μεν παρούσα στο Homesongs, αλλά ο Adem δεν είναι ξεροκέφαλος. Ακούσματα όπως οι Sparklehorse, o Tim Hardin (κυρίως) αλλά και Joni Mitchell και Karen Dalton έχουν σημαντική επιρροή στο δίσκο ο οποίος αντιλαμβάνεστε δεν είναι και ιδιαίτερα «εύκολος» αλλά είναι μαγευτικός μέσα από την διάρκεια και την επιμονή μας. Η φωνή του Adem, που τόσο φοβόταν να ηχογραφήσει στα χρόνια των Fridge, είναι κάτι μεταξύ του Hardin αλλά και του Thom Yorke και τελικά ταιριάζει τόσο όμορφα στο genre του δίσκου που απορούμε γιατί άργησε τόσο. Τραγούδια σαν το “Gone away”, “Everything you need” και “Long Drive Home” ξεχυλλίζουν από ευφϋία τόσο μουσική όσο και στιχουργική που ακούγοντας τα θαρρείς ότι τα γνωρίζεις ήδη απλά δεν τα είχες προσδιορίσει.
Οι θεματικές ενότητες των τραγουδιών αναλώνονται στους γνωστούς δαίμονες καταραμένων ποιητών και λοιπών καλλιτεχνών που ντύνουν την ποίηση τους με τη φολκ περιβολή χωρίς αυτό να σημαίνει ότι ο Adem δεν έχει ένα ολόδικο του προσωπικό στυλ. Έρωτες ανομολόγητοι, φοβίες παντός είδους, ο θάνατος, η μοναξιά, ξανά η μοναξιά, τα γνωστά μοτίβα δηλαδή που ευτυχώς (ή δυστυχώς) δυσκολευόμαστε να βαρεθούμε.
2003 και Four Tet, 2004 και Adem. Τόσο διαφορετικά αλλά τόσο πανέμορφα. Ο πρώτος με την ηλεκτρονική ευφϋία του, ο δεύτερος με την θλιμμένη αριστοκρατία του. Όσο ψηλά ήταν πέρυσι το “Rounds” άλλο τόσο και ακόμα ψηλότερα θα είναι φέτος το “Homesongs”. Το ταλέντο δε χάνεται. Αντίθετα μεταμορφώνεται τόσο όμορφα και ανθηρά τονίζοντας την αναγκαιότητα της εξέλιξης του καλλιτέχνη. Από τον πειραματισμό στην πρώιμη και βασική έκφραση, από τα computers στις ακουστικές κιθάρες. Η αξία δεν αλλάζει.
