Θωμάς Γουναρόπουλος σαν άλλος Clark Kent αφήνει κάθε απόγευμα την τράπεζα, φορά την μπέρτα του, πατάει στις στέγες των σπιτιών μας κι έρχεται να μας σώσει με synths και ωμή ποίηση καλώντας μας σε ένα acid party με τους φίλους του.
Vs Dr Rave, άλμπουμ που ήδη συγκαταλέγεται στις λίστες με τα καλύτερα εγχώρια του 2024, κουβάρι up tempo ρυθμών με θέματα βαθιά και σύγχρονη dance μουσική από έναν σούπερ ήρωα-απειλή (τουλάχιστον έτσι τον είδε το Facebook και τον διέγραψε), τον METAMAN, σε αντρίκιο αγώνα απέναντι στον Dr Rave με ένα συναίσθημα που είχαμε ξεχάσει ότι έχουμε κι εμείς.
Άλμπουμ χαρμολύπη που μια το χορεύεις και μια σταματάς και σκουπίζεις το νερό που τρέχει από την μύτη και λίγο βουρκώνεις και δεν βλέπεις, αλλά συνεχίζεις τον χορό, γιατί έχει κάτι εθιστικό σαν παλιός καλός παραδοσιακός ηλεκτρονικός ήχος με μπλιμπλίκια απλά και φωνές που ξυπνούν κάθε συναίσθημα του άλογου μέρους της ψυχής και φωνάζουν έρωτα, νοσταλγία, ελπίδα, απόγνωση, «αμάν», «ω, ναι».
Στοχασμός πάνω στην καθημερινότητα, πάνω στον έρωτα, την νύχτα, την μέρα, τη ζωή με λέξεις σκληρές, στίχους-ξυπνητήρια.
Το τρίτο album του METAMAN είναι αυτό ακριβώς που θέλουμε να παίζει στα πάρτι μας, στους χωρισμούς, στις γεννήσεις και στους θανάτους, γιατί έχει μια αλήθεια απλή, μονή, διπλή τριπλή, προσωπική, ομαδική, συλλογική σαν καφές και τζιν τόνικ μαζί, που καταλήγει σε αγκαλιά και γέρσιμο στον ώμο του άλλου.
Εναρκτήρια “Αίθουσα αναμονής” σαν ένα σύγχρονος σχεδόν Χατζιδάκις φέρνει στο μέσα σου ό,τι και το “Βαλς των Xαμένων Oνείρων” γλυκό, μελωδικό, ρομαντικό, νοσταλγικό σαν καρουζέλ, χρόνια παιδικά, παλιά Αθήνα, Άνοιξη και ύπνο στον ήλιο.
Ακολουθεί το κομμάτι-πείραμα που όπου κι αν το παίξεις ρωτούν, αυτό που σου κάνει νόημα το αγόρι στο φανάρι να ανεβάσεις φωνή για να πιάσει το Shazam, με τον Λαλούση στις πιο ωραίες λέξεις για θάλασσες, ναυάγια ζωής κι ανθρώπους-Aτλαντικούς και τον Θωμά δίπλα του να ανεβάζει τα fader, να στριφογυρίζει τα ποτενσιόμετρα, ακολουθώντας την έξαρση μιας ερωτικής σχέσης που δυναμώνει, εναλλάσσοντας το βασικό beat με μια ρυθμική μελωδία κι ένα γλυκό ηλεκτρονικό twist. “Dance This Mess Around” τραγουδούσαν κάποτε οι B-52’s και κάτι τέτοιο κάνε με το κομμάτι αυτό που θα είναι το πιο θλιμμένο rave που χόρεψες ποτέ.
"ΚΑΝ" και Sci-Fi River να φτύνει τις λέξεις πάνω στην electronica του Θωμά που γέρνει προς το Detroit. Πάντρεμα των synths με ωμούς στίχους hip hop για την άχαρη καθημερινότητα, και να σου λίγο οι Underworld και η επιθετικότητα που θα ταίριαζε στο Trainspotting, το rap και το trip hop και μια φωνή “ρομπότ” που σχεδόν φέρνει στο μυαλό Radioactivity και Kraftwerk.
Βάση “Bulat” μια μελωδία του ρώσου τραβαδούρου Shalovich Okudzhava (θα τον βρεις στο Θωρηκτό Ποτέμκιν του Αϊζενστάιν), στη φωνή Σάντρα Σαραφάνοβα κι ένα αποτέλεσμα ρομαντικό, εξωτικό, κινηματογραφικό, λύγισμα φωνής και μουσικής ταυτόχρονα σαν να αφηγείται ένα παράπονο η Σάντρα κι ο Θωμάς να το μεταφράζει την ίδια στιγμή σε ήχο για όσους δεν μιλούν ρωσικά και ξαφνικά σαν να τα καταλαβαίνεις όλα και θες στο τέλος να δώσεις σε αυτή τη φωνή -που κι ένα ελαφρύ γρέζι βγάζει κάπου- μια αγκαλιά κι ένα νεύμα σαν «ναι, έτσι είναι ακριβώς».
Dr Rave που θυμίζει περισσότερο τα δύο προηγούμενα album του METAMAN, επάξια δανείζεται ένα μέρος του τίτλου, synthesizer και drum machine οι πρωταγωνιστές και σαν να σημαίνει μεγαλόπρεπα την έναρξη ενός techno party ή την προσγείωση ενός meta-ήρωα στην πόλη.
Γραμμές από το Άκου Ανθρωπάκο του Βίλχελμ Ράιχ στο «Τίποτα Δεν Ομορφαίνει» σε μια παιχνιδιάρική, θεατρική ανάγνωση από τον Monkey King σαν spoken word ποίηση που ξυπνά ένα από τα αγαπημένα βιβλία της νιότης μας και το βάζει να κάτσει πάνω στην μουσική του ΜΕΤΑΜΑΝ, 20 χρόνια πριν σε ένα σπίτι 25 τετραγωνικών, για να ακουστεί η ειρωνία του Ράιχ καλύτερα ηλεκτρονικά και λίγο Regressverbot ακούς μέσα σε αυτό, σαν άλλο Homage, σε μια ηλεκτρονική σύνθεση με vintage στοιχεία να σου φέρνει αναμνήσεις από έναν κόσμο αναλογικό.
Οργισμένο, επιθετικό, σκληρό, αγανακτισμένο “Τιγράκι” με στίχους από την 22χρονη ποιήτρια Σέμελη Ελένη Καμτσίκη που έχει ρουφήξει τη ζωή και την Πλάτωνος και συναντά τον ΜΕΤΑΜΑΝ για να στις απαγγείλει ρυθμικά δίπλα στην ένταση που τους πρέπει.
“Εμείς οι 2 θα Γεράσουμε Μαζί” και πολυαγαπημένε Θωμά μάς διέλυσες με τον ρυθμό και τις λέξεις και αυτό είναι ένα από τα ωραιότερα κομμάτια που γράφτηκαν το 2024, ο rave ύμνος της δικής μας γενιάς. Τα πάρτι μας στο εξής με αυτό θα χορεύουν την νοσταλγία και τη ζωή.
30 λεπτά ωμή electronica κι ένα φανταστικό artwork στο εξώφυλλο (του Κώστα Στεργίου) που θυμίζει κλασική Marvel και ταιριάζει γάντι στα ηχοχρώματα και τις ιστορίες του ΜΕΤΑΜΑΝ.
Ό,τι πιο άρτιο και ολοκληρωμένο, album να παίζει τα βράδια που γυρνάς από τη δουλειά, να βγαίνεις πάλι έξω, κι αν τα party είναι κάπου μακριά ή δεν σε χωράνε πια, να ανοίγεις παράθυρο και να χορεύεις με την χαρουπιά που φτάνει μέχρι το μπαλκόνι σου στο κέντρο της πόλης.
Ο ΜETAMΑΝ σε ένα άλμπουμ «έξω ψυχή», σαν μαέστρος δίνει το ρυθμό και ακολουθεί την αύρα των φίλων μουσικών και μπλέκουν όλοι μαζί -δεν έχω καταλάβει ποιος ξεκινά πρώτος τη δημιουργία ή αν ξεκινούν ταυτόχρονα τον αυτοσχεδιασμό- σαν ένα ζυμάρι φιλιών όμοιο με εκείνο που τραγουδά ο Βούλγαρης και έρχονται στο μυαλό σου τα ‘90s κι εκείνη η αγνή η παρθένα electronica, η παλιά απλή νοσταλγική παραδοσιακή χωρίς πολλά κόλπα και εφέ, με τα όχι και τόσο πολλά BPM, εκείνη, όμως, που πάντα μας κάνει να χορεύουμε με γνήσιο δόσιμο ψυχής .
Album-σχήμα οξύμωρο με up tempo μουσική και down tempo στίχους, μελαγχολικούς, να χορεύεις το δάκρυ και να ξορκίζεις τη θλίψη, δίσκος- ευθεία γροθιά, αλήθεια μισή θα πει ο METAMAN, αλήθεια ολόκληρη θα πω εγώ, για αυτό νικά.
Νικάει κι ας πέφτει λίγο πάνω του το σκοτάδι του Δρ. Ρέιβ.
Ό,τι πιο δημιουργικό και απελευθερωμένο έχει γράψει ο ΜΕΤΑΜΑΝ μέχρι σήμερα. Ξεκάθαρα βρίσκει τον σωστό ταλαντωτή και κάνει τον Δόκτορα Ρέιβ να το βουλώσει.
Αν η Αρλέτα ήταν εδώ, Θωμά Γουναρόπουλε, θα σου έδινε σίγουρα τον «Λύκο» της για αυτό το album.
Το Vs Dr RAVE κυκλοφορησε σε LP και Digital στις 7 Νοεμβρίου από την Inner Ear.
Στις 17/1 η παρουσίαση του δίσκου στο Ilion Plus από τον ΜΕΤΑΜΑΝ with guests.
