Διαβάζω τις αιτιάσεις για το παιχνίδι με τις ετήσιες λίστες, παρακολουθώντας καθυστερημένα το τηλεοπτικό Ted Lasso. Προσπαθώ να συμμορφωθώ με τον οπτιμισμό του χαρακτήρα που υποδύεται ο Jason Sudeikis, ώστε αυτός να είναι ο βασικός ρυθμιστής για να αποφύγω διαδικτυακές μπαρμπαδίστικες βεντέτες. Στο κάτω-κάτω, ας γίνεται παιχνίδι με τις λίστες, εφήμερες ή καίριες, αυτοαναιρούμενες, διαπλεκόμενες ως οδηγοί αγοράς και δε συμμαζεύεται. Έστω κι ένα δίσκο, βιβλίο, ταινία να αποκομίσεις, μονάχα κέρδος θα αποδειχθεί. Το έργο αυτονομείται από τη συμπαθητική ή ανυπόφορη λίστα, δεν εξαντλείται στη ευσυνείδητη/ασυνείδητη διατύπωση, βρίσκει παραλήπτη. Βγάζοντας τα προσωπικά μου στη φόρα, σας λέω πως χάρη στη λίστα του TIDAL με τον τίτλο Jazz: Artists To Watch 2025, επέμεινα στο όνομα του Tomin. Βοήθησε και αυτός ο ιδιαίτερος τίτλος: A Willed and Conscious Balance.
Μου φάνηκε τρομερή σύμπτωση πως πληκτρολογώντας το όνομα του στο ψαχτήρι, έπεσα σε ένα βιοπληροφορικάριο που συνεργάζεται με το τμήμα βιολογίας του πανεπιστημίου Columbia ως data manager. Κι όμως πρόκεται για το ίδιο πρόσωπο, όπως μπορεί να διαβάσει κανείς στη σελίδα της International Anthem, υπό τη σκέπη της οποίας κυκλοφόρησε το πρώτο του «μεγάλο» LP ως jazz πολυοργανίστας την 1η Νοεμβρίου του 2024. Ηχογραφήθηκε στον τόπο του, το Brooklyn, και συγκεκριμένα στο Bunker, μονάχα σε μιαν ημέρα, μ’ ένα ensemble διαλεχτό. Luke Stewart και Tcheser Holmes (Irreversible Entaglements), Clérida Eltimé, Lester St. Louis (με θητεία πλάι στην Jaimie Branch), Teiana Davis και Linton Smith II. Ο ίδιος ο Tomin Perea-Chamberlee παίζει φλάουτο, άλτο κλαρινέτο, μπάσο κλαρινέτο, τρομπόνι, ευφώνιο, συνθεσάιζερ και τρομπέτα, κάνει την παραγωγή, γράφει τις συνθέσεις, διαλέγει κι εκείνες των Booker Little (“Man Of Words” από το Out Front του 1961) και Kalaparusha Maurice McIntyre (Humility in the Light of the Creator του 1969) για να τις εντάξει στις περιγραφές του. Στο οπισθόφυλλο αφιερώνει ένα ποίημα και στην Jaimie Branch.
Ήταν τον Ιούλιο του 2021, όταν χάρη στο live “Angel Bat Dawid + jaimie branch and Friends”, γνώρισε τους Lester και Luke, χάρη στο οποίο η σκηνή από το Chicago συναντήθηκε με το Brooklyn, διότι αυτός είναι και ο γνώμονας του δίσκου, η διαπλοκή και η συζήτηση, χωρίς αυτή να ξεψυχά, καταβεβλημένη από το σύνηθες γυαλιστερό ενορχηστρωτικό στραπατσάρισμα (επιμένουν και στην δελτιοτυπική παρουσίαση σε αυτό, στο πόσο ο Tomin θαυμάζει τον Mingus ως ενορχηστρωτή που δεν υποσκάπτει την ένταση). Είναι προφανείς οι υφολογικές διαπιστώσεις για την ισορροπία που επεδίωξε με θέληση και επίγνωση, δεν είναι δύσκολο να τις φανταστείτε, ούτε όσοι δεν μπήτε καν στον κόπο να ακούσετε την 088 κυκλοφορία της IARC, ούτε κι εκείνοι που αντιλαμβάνεστε στιγμές ή συνολικά τέτοιου τύπου έργα ως κομψοτεχνήματα (με την προκατάληψη - ή μπορείς να το πεις και πίστη - που εξασφαλίζει ο Coltrane/Sanders κατευθυντήριος ρους).
Το A Willed and Conscious Balance ακούγεται, ή για να το διατυπώσω καλύτερα λειτουγεί, σαν τα πράσινα στρατιωτάκια του Ted Lasso, ως φυλαχτό μινιατούρα, ένα πράο αποτέλεσμα αφοπλιστικής εγκαρδιότητας. Όσοι κι όσες έχετε γνώση επί του θέματος, καταλαβαίνετε τι εννοώ, οι υπόλοιποι ακούστε το δίσκο του Perea-Chamblee, δείτε το Ted Lasso, μόνο κέρδος βγαίνει από αυτές τις επισημάνσεις των λιστών. Ας μην μπουν οι λίστες στις μαύρες λίστες, αν είναι να χάνονται στο σωρό τέτοιες δισκογραφικές «χειρονομίες».
