Πατήστε play στο Είμαι η Τζο στο Netflix και θα μεταφερθείτε σε ένα υπέροχα πολύχρωμο σύμπαν μιας γυναίκας κοντά στα 40, που πασχίζει να «βρει τα πατήματά της» σε μια κοινωνία με πολύ πολύ συγκεκριμένες προσδοκίες από εκείνη: να βρει έναν καλό γαμπρό, να κάνει οικογένεια, να ντύνεται «σωστά», να συμπεριφέρεται όπως αρμόζει στην ηλικία της, να μην έχει «παραπανίσσια κιλά», να μοιάζει πάντα περιποιημένη, να δείχνει όμορφη γλάστρα χωρίς άποψη δίπλα στο αφεντικό της... και τα λοιπά και τα λοιπά και τα λοιπά. Ακούγεται οικείο; Είναι, γιατί βασίζεται σε αληθινή ιστορία. Την αληθινή ιστορία όλων μας. «Α, ΟΚ, άλλη μια σειρά για γυναίκες...», θα σκεφτεί ο γαλουχημένος-με-σεξιστικά-στερεότυπα της διπλανής πόρτας. Κι όμως. Αν κάτι περίμενε ακόμα λιγότερο ο δημιουργός του Ειμαι η Τζο, Κωνσταντίνος Πιλάβιος, από το να βλέπει το ονοματεπώνυμό του με μεγάλα γράμματα στο Netflix ήταν αυτό: Πως μέσα από την ιστορία Τζο, ανακάλυψε και ο ίδιος ποιος είναι και πώς θέλει να ζήσει τη ζωή του. Δείτε το και ίσως συμβεί το ίδιο και σε εσάς.
Κωνσταντίνος Πιλάβιος, κάτι μου λέει, κάτι μου λέει, βοήθησέ με από πού σε ξέρουμε;
Καλή ερώτηση… Ίσως με ξέρετε από το «Τι είναι αυτό;» και τις «Μικρές Χαρές», ίσως από τον πατέρα μου τον Παραμυθά, ίσως από το παλιό (καλό) Twitter, ίσως από τα 6 χρόνια που έκανα ραδιόφωνο στο OFFRadio, ίσως από μια σειρά που έπαιξα όταν ήμουν 7 χρονών, ίσως… Πάντως σίγουρα όχι από την ΕΠΟ.
Πες μου λίγα λόγια για την επαγγελματική σου πορεία την τελευταία δεκαετία και πώς κατέληξες στο εξωτερικό.
Πριν μια δεκαετία -και έχοντας ήδη κλείσει μια δεκαετία ως σκηνοθέτης- αποφάσισα ότι θα ήθελα να γυρίσω πίσω στο Ηνωμένο Βασίλειο. Λέω «γυρίσω» γιατί «μεγάλωσα» στο ΗΒ και το νιώθω σπίτι μου παρά το κλίμα και τις περίεργες πρίζες. Το 2015 θα ήταν η χρονιά που θα γύριζα πίσω, αλλά όλοι ξέρουμε τι έγινε στην Ελλάδα το 2015 και πόσο δύσκολο ήταν οικονομικά να φύγεις από τη χώρα, οπότε δεν έγινε. Από το 2015 μέχρι να μετοικήσω μόνιμα στο ΗΒ στις αρχές αυτής της δεκαετίας έκανα πολλά όμορφα πράγματα. Από μικρά βίντεο μέχρι διαφημιστικά, ένα installation για το μουσείο της Ακρόπολης, ντοκιμαντέρ, μικρούς μήκους και το ένα οπτικό χρονολόγιο για τα 200 χρόνια από την επανάσταση. Κατέληξα λοιπόν μόνιμος κάτοικος Λονδίνου και πρώτη φορά νιώθω ότι είμαι σπίτι μου.
Είμαστε εδώ για να μιλήσουμε για το Είμαι η Τζο, τη μίνι σειρά που σκίζει από 1η Φεβρουαρίου στο ελληνικό Netflix. Πες μου τι αφορά σε μία πρόταση.
Το «Είμαι η Τζο» αφορά μια σύγχρονη γυναίκα που αναζητά ταυτότητα και νόημα, σε έναν κόσμο πεπερασμένων αρχών και πατριαρχικών προτύπων.
Θα δεχόσουν το σχόλιο «Φαντάσου τη λίγο σαν την Ελληνίδα Bridget Jones, αλλά πολύ πιο προοδευτική και φεμινίστρια».
Και να και όχι. Δεν έχει η Bridget Jones προοδευτικά και φεμινιστικά χαρακτηριστικά; Δεν αποτελεί κι εκείνη, παρά τις ανασφάλειες και τις κωμικές ατυχίες της, μια φεμινιστική και προοδευτική φιγούρα που αποδέχεται τις ατέλειές της, δίνει προτεραιότητα στην προσωπική της ανάπτυξη αντί για τις κοινωνικές προσδοκίες και τελικά επιλέγει τον αυτοσεβασμό και την ευτυχία της αντί να συμμορφωθεί με ξεπερασμένα πρότυπα της γυναικείας ταυτότητας; Και δεν είναι μόνο ο χαρακτήρας της Bridget Jones. Εξάλλου την έχουμε δει και αλλού την ιστορία αυτή της ερωτικής περιπέτειας. Η Τζο λοιπόν είναι όλα αυτά και είναι όλοι μας, γυναίκες και άντρες.
«Βασισμένο σε μία ιδέα της Ιωάννας Ασημακοπούλου» Γνωριζόσασταν από πριν; Πώς μπλέκτηκες σε αυτό το πρότζεκτ και πότε;
Στο project αυτό ήμουν από την αρχή, αρχή. Γνώρισα την Ιωάννα το 2018 μέσω της Άρτεμις Γρύμπλα, και ένα βράδυ, σε ένα μαγαζί κοντά στο μετρό των Αμπελοκήπων, μου μίλησε για μια ιδέα που είχε για μια σειρά. Ενθουσιάστηκα, και από τότε αρχίσαμε οι τρεις μαζί να χτίζουμε το σύμπαν της Τζο. Οι δύο καραντίνες μας πήγαν λίγο πίσω, αλλά εκείνη την περίοδο μπήκε στην ομάδα και ο Παναγιώτης Χριστόπουλος, ως συνσεναριογράφος και συνδημιουργός. Οι τέσσερίς μας διαμορφώσαμε την πρόταση για τη σειρά, και έτσι η Τζο πήρε τον δρόμο της.
Ποιο είναι το timeline. Πότε ολοκληρώθηκαν τα γυρίσματα, πότε το post-production, πώς βρέθηκε στον ΑΝΤ1 κ έπειτα στο Netflix.
Η πρότασή μας έφτασε στα χέρια της Head of Development της Antenna Studios Δήμητρας Κωστοπούλου (σίγουρα η μαμά της σειράς) και πήρε το πράσινο φως από τον Micheal Iscaas (σίγουρα ο μπαμπάς της σειράς) για να γραφτούν τα πρώτα επεισόδια στις αρχές του 2022. Πράσινο φως για την παραγωγή πήραμε το καλοκαίρι του 2022 και τον Αύγουστο εγώ ξεκίνησα συζητήσεις με την Μαρία Παπαδοπούλου (Production Design) για το πώς θα φαίνεται όλο αυτό το σύμπαν και με τον Πέτρο Νούσια (Διεύθυνση Φωτογραφίας) για πώς θα μεταφερθεί όλο αυτό μέσα στο φακό της κάμερας. Το pre-production και οι πρόβες για τα γυρίσματα ξεκίνησαν τον Οκτώβριο του 2022. Η πρώτη κλακέτα έπεσε 12 Δεκεμβρίου 2022 και η τελευταία 9 Φεβρουαρίου 2023. Το πρώτο cut από επεισόδιο της Τζο από τα χέρια του μοντέρ μας Κωνσταντίνου Αδρακτά το είδα πριν την τελευταία κλακέτα και τα επεισόδια αν θυμάμαι καλά τα παραδώσαμε για προβολή στον ΑΝΤ1+ λίγο πριν την πρεμιέρα που ήταν τον Ιούνιο του 2023 και να, δύο χρόνια μετά στο Netflix. Πω… Σαν χθες μου φαίνονται όλα.
Ποιες ταινίες / σειρές / ηρωίδες της οθόνης κτλ λειτούργησαν ως έμπνευση για το Είμαι η Τζο;
Εγώ ως Σκηνοθέτης άντλησα λίγη έμπνευση από σειρές όπως “Girls”, “Fleebag”, “I May Destroy You”, “Call Me By Your Name” αλλά και από τα σενάρια που έγραψαν η Άρτεμις και ο Παναγιώτης τα οποία ήταν τόσο καλά γραμμένα που δεν χρειαζόμουν τίποτα άλλο παρά το ίδιο το σενάριο για να εμπνευστώ.
Λίγα λόγια για το cast. Πώς προέκυψε η συγκεκριμένη ομάδα ηθοποιών;
Το Casting της σειράς ανέλαβαν ο Γιώργος Στριφτάρης και η Αθηνά Σάρλα μετά από brief που τους έδωσα σε συνεννόηση με την Ιωάννα. (fun fact: Ο Στριφτάρης είναι και ηθοποιός, κάνει το ρόλο του γυναικολόγου στο 1ο επεισόδιο). Πριν ξεκινήσει το casting όμως είχαμε όλοι στο μυαλό μας τον Μιχάλη Συριόπουλο για τον ρόλο του Δημήτρη και χαρήκαμε πάρα πολύ όταν ήρθε στην οικογένειά μας επίσημα. Για το ρόλο της Αγγελικής θέλαμε εξ’αρχής την Άρτεμις, είναι τόσο ποιητικό που είναι η αδερφή της Τζο. Η Ευδοκία Στατήρη, η Άννα η μαμά της Τζο και της Αγγελικής, ήταν μια πρόταση του Γιώργου Στριφτάρη και ήταν ακριβώς αυτό που είχα στο νου. Μετά ήρθε στο project ο Χάρης Τζωρτζάκης στο ρόλου του Χρήστου που δεν θα σου κρύψω ότι κρυφά τον φανταζόμουν από την αρχή για το ρόλο. Τελευταία όμως και καλύτερη, και μετά από πάρα πολύ μεγάλη αναζήτηση ήρθε η Μένη Κωνσταντινίδου να δώσει τη ζεστή και γεμάτο χιούμορ φωνή της στην Podcaster.
Ποια ήταν η μεγαλύτερη πρόκληση για σένα ως σκηνοθέτη σε αυτό το πρότζεκτ;
Οι προκλήσεις σε αυτό το πρότζεκτ ήταν πολλές, όπως συμβαίνει σε κάθε γύρισμα. Ωστόσο, η μεγαλύτερη πρόκληση προέκυψε μετά το τέλος των γυρισμάτων από κάτι βαθιά προσωπικό και δικό μου που υπάρχει μέσα στη σειρά. Στην πορεία, αυτό λειτούργησε σαν καθρέφτης, δείχνοντας μου τι πραγματικά θέλω εγώ στη ζωή μου. Η μεγαλύτερη πρόκληση, λοιπόν, ήταν να αποδεχτώ όσα είδα σε αυτόν τον καθρέπτη, πόσο πολύ τελικά είμαι κι εγώ η Τζο. Και αυτό είναι τελικά το υπέροχο με την Τζο. Ότι με κάποιον τρόπο, είμαστε όλοι εκείνη.
Ποιο ήταν το πιο αστείο / γαμάτο / αξέχαστο πράγμα που συνέβη κατά τη διάρκεια των γυρισμάτων.
Λοιπόν θα το πω δεν αντέχω. Το πιο αστείο / γαμάτο / αξέχαστο πράγμα που συνέβει στα γυρίσματα ήταν ο β’ βοηθός κάμερας Αλέξης Ιωσηφίδης. Όσοι ήταν στο γύρισμα ξέρουν γιατί. Οι υπόλοιποι μπορείτε να πάρετε μια γεύση Αλέξη μέσα από τρείς κλακέτες του. (fun fact τις κλακέτες στο γύρισμα τις δίνει ο β’ βοηθός κάμερας και όχι ο σκηνοθέτης).
Τι προσδοκίες είχες για την σειρά όταν άρχισες να δουλεύεις το σενάριο; Περίμενες ποτέ ότι θα έφτανε στο Netflix;
Πολύ δύσκολο ερώτηση… Η μόνη προσδοκία που είχα εξ’ αρχής για αυτή τη σειρά ήταν να τη δει όσο περισσότερος κόσμος γίνεται, όχι γιατί είναι η μια δικιά μου δουλειά αλλά γιατί πιστεύω ακόμα και σήμερα ότι το μήνυμα της είναι πάρα πολύ σημαντικό και πως μπορεί πραγματικά να βοηθήσει κόσμο. Το περίμενα και δεν το περίμενα ότι θα έφτανε ως το Netflix, αλλά αυτό δεν έχει σημασία. Σημασία έχει ότι είναι εκεί για να την δείτε.
Πώς νιώθεις που βλέπεις το ονοματεπώνυμό σου στο Netflix; Πιστεύεις θα ωφεληθεί σημαντικά η καριέρα σου μετά από αυτό;
Το χαμόγελο στο πρόσωπό μου νομίζω τα λέει όλα. Όσον αφορά την καριέρα μου, time will tell.
Βρίσκω πανέξυπνο το ότι οι τίτλοι τέλους ενσωματώνονται στο επεισόδιο και δεν καταλήγουν σε αυτόματο skip. Αυτός ήταν ο λόγος που επέλεξες να κλείνεις τα επεισόδια έτσι; Το αυτόματο skip των συντελεστών;
Βασικά ναι, χαχα, αυτός ήταν ο κύριος λόγος. Επίσης είναι μια αναφορά στο “Call Me By Your Name”... γιατί “I am Jo”.
Τι ελπίζεις να αποκομίσει ένας θεατής από αυτή τη σειρά;
Θα σου πω τι αποκόμισα εγώ σαν δημιουργός φτιάχνοντας αυτή τη σειρά, ελπίζοντας να το απομοκομίσει έστω κι ένας θεατής: Βρήκα ποιος είμαι και πώς θέλω να ζήσω τη ζωή μου.
Πώς προέκυψε η συνεργασία με την Ειρήνη Σκυλακάκη και πώς δουλέψατε μαζί την πρωτότυπη μουσική της σειράς; Θα μοιραστείς μαζί μας μια playlist of references;
Την Ειρήνη μου την πρότειναν στην Antenna Studios. Δεν είχα ιδέα ότι η Ειρήνη έκανε σύνθεση μουσικής πέρα από τα δικά της album. Το “In The Light” της Ειρήνης το έπαιζα μανιακά τα χρόνια που έκανα ραδιόφωνο και αυτός ο ήχος και το συναίσθημα ήταν που έψαχνα και για την Τζο. Δυστυχώς όλο το post-production της σειράς έγινε με εμένα εξ’ αποστάσεως από το Λονδίνο και δεν είχα την ευκαιρία να κάτσω δίπλα στην Ειρήνη όσο εκείνη έγραφε κάποια κομμάτια. Παρά το γεγονός όμως ότι η μουσική γράφτηκε κάνοντας ατελείωτες συζητήσεις μέσω Zoom, ήταν τόσο ωραίες οι στιγμές που βρίσκαμε τη μουσική της σκηνής. Δεν θα ξεχάσω ποτέ την πρώτη φορά που άκουσα τη μουσική εκεί που ξημερώνει, στο τέλος του 8ου επεισοδίου. Βεβαίως και θα μοιραστώ μαζί σας την playlist με references, και θα σας πω ότι σύντομα θα κυκλοφορήσει και το soundtrack της σειράς.
Ποιο είναι το αγαπημένο σου επεισόδιο και ποια η αγαπημένη σου σκηνή.
Το αγαπημένο μου επεισόδιο είναι το 6ο και η αγαπημένη μου είναι η Σκηνή 15, από το επεισόδιο 7.
Τι θα έλεγες σε ένα νέο παιδί που φιλοδοξεί να εργαστεί ως σκηνοθέτης στην Ελλάδα σήμερα;
Κάν’το. Πάρε τους φίλους και τις φίλες σου και κάν’το. Μην περιμένεις από κανέναν. Αν βγαίνει από την ψυχή σου σαν πύραυλος, κάν’το. Θέλει υπομονή και σκληρά νεύρα, αλλά μπορείς να το κάνεις, και θα το κάνεις.
Σου λείπει καθόλου η Ελλάδα; Σκέφτεσαι να γυρίσεις; Κι αν όχι, παρόλ' αυτά θα δουλεύεις πάνω σε projects ελληνικού ενδιαφέροντος;
Δεν μου λείπει η Ελλάδα όχι, μου λείπουν οι φίλοι μου στην Αθήνα που τους βλέπω όταν έρχομαι για διακοπές ή για δουλειά. Δεν έχω κλείσει τις πόρτες της Ελλάδας, είναι ακόμα πολλές ταινίες ακόμα που θέλω γυρίσω εκεί, το κεφάλι μου όμως είναι πιο ξεκούραστο στο Λονδίνο. Σχεδόν μεγάλωσα εδώ, οπότε εδώ θέλω να ζω. Νομίζω θα μετακομίσω στην Ελλάδα όταν γεράσω, να πάω να ζήσω τις τελευταίες μέρες μου στην Αμοργό. Θέλω φύγω από τη ζωή κοιτώντας τον ήλιο να ανατέλλει μέσα από το Αιγαίο.
Πες μας μερικές ταινίες και σειρές που λάτρεψες την τελευταία πενταετία.
Έχει πολύ ενδιαφέρον που μου κάνεις αυτή την ερώτηση, γιατί το 2024 συνειδητοποίησα ότι μου αρέσει περισσότερο να φτιάχνω ταινίες παρά να τις βλέπω. Κατά τη γνώμη μου, σήμερα στον κινηματογράφο υπάρχουν δύο είδη δημιουργών: εκείνοι που κάνουν σινεμά επειδή το αγαπούν και θέλουν να δημιουργήσουν ταινίες όπως αυτές που τους αρέσει να βλέπουν ως σινεφίλ, και εκείνοι που κουβαλούν κάτι βαθιά κρυμμένο μέσα τους, κάτι που παλεύει να βγει προς τα έξω και να τους φωνάξει κατάμουτρα όλα τους τα προβλήματα. Σου τα λέω όλα αυτά γιατί σήμερα νιώθω ότι ανήκω στη δεύτερη κατηγορία. Αλλά! Λάτρεψα το The Brutalist, ταυτίστηκα απόλυτα με αυτή τη μανία της δημιουργίας. Είναι ωραίο να βλέπεις στο πανί την ίδια τρέλα που κουβαλάς μέσα σου.
Θα μας σώσει η τέχνη από τη δυστοπία που χτίσαμε;
Μόνο εμείς μπορούμε να σώσουμε τον εαυτό μας Εύη, κανείς άλλος, καμία θρησκεία, κανένα δόγμα, κανένας καλλιτέχνης. Για μένα προσωπικά όμως, αυτό που μπορεί να κάνει η τέχνη, ή ο κινηματογράφος συγκεκριμένα, είναι να μας δείξει ότι ίσως και να γίνεται να σωθούμε από τη δυστοπία αυτή, να μας δείξει την έξοδο. Να μας εμπνεύσει να ζήσουμε τη ζωή μας όπως εμείς θέλουμε και όχι όπως μας το προστάζει η κοινωνία. Υπάρχει έξοδος, αλλά αν δεν κάνουμε πρώτα κάτι εμείς για εμάς δεν θα σωθούμε ποτέ.
H μίνι σειρά 8 επεισοδίων Είμαι η Τζο προβάλλεται στο Netflix. Οι φωτογραφίες παραχωρήθηκαν από τον Κωνσταντίνο Πιλάβιο.
