Αργόσυρτο doom/death metal 1990s κοπής, με μελωδικές (στα όρια του ρομαντικού) κιθαριστικές κορυφώσεις, και με πλήκτρα που ξέρουν ακριβώς πώς να σιγοντάρουν την εκφορά των στίχων...

Καταιγιστικά και ολοζώντανα ηλεκτρονικά, αιχμηρή ποίηση και σοφά άκαμπτη απαγγελία, δίνουν έναν δίσκο δοσμένο με τσαγανό και ειλικρίνεια...

Απομακρύνεται από τη ζώνη ασφαλείας του και φτιάχνει έναν τολμηρό και εύστροφο δίσκο-σταυροδρόμι, που πετυχαίνει να είναι τζαζ και χιπ χοπ ταυτόχρονα...

Με το πιάνο ως κυρίαρχο όργανο και με μια ισχυρή αίσθηση ερμηνευτικής αυτοπεποίθησης, στήνει ένα άλμπουμ συμφωνικού metal που μπορεί να κοιτάξει στα μάτια τις δουλειές της με τους Nightwish...

Τα πελώρια riffs των Ελβετών θυμίζουν βουνοπλαγιές και απέραντες ακτές, χτίζοντας μια αίσθηση μύθου που εν μέρει δικαιολογεί το hype γύρω από το όνομά τους...

Χατζιδακική αύρα και υπέροχες ερμηνείες, σε μια δουλειά που ξαναθυμίζει τις εποχές ακμής του έντεχνου ήχου...

Πάσχοντας δραματικά σε εμπνεύσεις, μπερδεύει την ανανέωση με το μπότοξ και επιδίδεται σε ένα κυκλοθυμικό παιχνίδι με το παρελθόν του, ως super star της απαστράπτουσας πρώτης εποχής του MTV...

Επιχειρεί  (και καταφέρνει) να δώσει έναν νέο ορίζοντα ρεπερτορίου στο λαϊκό πιάνο, απέχοντας από εστετίστικες αντιλήψεις ή «αποβουτυρωμένες» προσεγγίσεις...

Άλμπουμ με τα πάνω και τα κάτω του, που όμως περιέχει άφθονο καλοπαιγμένο hard rock, με το βλέμμα στις μεγάλες αμερικάνικες αρένες...

Μια πολύ καλή συλλογή πρωτότυπων ηχογραφήσεων, που εστιάζει στην πειραματική πλευρά της ηλεκτρονικής μουσικής και ηχεί συνεκτική κρατώντας ευρεία οπτική πάνω στο τι εστί «πεδίο επιστημονικής φαντασίας»...

Μια συμπαγής δουλειά, με το βλέμμα στραμμένο στις 1990s δόξες τους, γεμάτη βαριά riffs, speed-αριστά και thrashy περάσματα, αλλά και μελωδικά ρεφρέν...

Δεν ακούγονται όσο μυστηριώδεις νομίζουν. Μάλλον τα σημάδια που άφησε πίσω της η αφηνιασμένη αμαξοστοιχία των Daft Punk ακολουθούν, με κομμάτια που στην ακμή της clubbing κουλτούρας θα τα λέγαμε «μπανάλ»...

Με hardcore καύσιμα και αψύ punk attitude, εξαπολύουν επίθεση σε μια σύγχρονη Δυτική ζωή που φαίνεται να γίνεται όλο και πιο ψευδεπίγραφη και «στημένη»...

Παγιδεύεται στην επιτυχία του προηγούμενου άλμπουμ και επαναλαμβάνεται, δεν αποτυγχάνει όμως να κρατήσει ψηλά τη symphonic metal φήμη των Ολλανδών...

Δεν έχουν ξεχάσει να γράφουν καλά τραγούδια, στα 10 όμως χρόνια αποχής από τη δισκογραφία πολλά έχουν αλλάξει, με αποτέλεσμα το alternative rock τους να δείχνει στάσιμο σε αιτήματα προηγούμενων δεκαετιών...

Modular synth περιβάλλον ντελικάτο και διαλογικό, με ιδιοσυγκρασιακή ματιά πάνω στα κύματα του Ειρηνικού Ωκεανού και απόηχοι από τη μινιμαλιστική, σπειροειδή γραφή του Terry Riley...

Ένα προσεγμένο άλμπουμ εκ μέρους των Φινλανδών goth 'n' rollers, δουλεμένο από ώριμους μουσικούς με σχεδόν 25 χρόνια καριέρας και έναν έμπειρο παραγωγό...

Πηγαία μελωδικότητα, αναφορές στα βαριά χαρτιά της soul των 1970s και μια διάχυτη «πινκφλοϋδική» ντόπα. 10 τραγούδια που ρέπουν προς το σκοτάδι, μα βρίσκουν αρκετές διαφορετικές αποχρώσεις για να το περιγράψουν...

Ένα εγχώριο διαμάντι αστίλβωτου επικολυρικού metal βγαλμένο από το καμίνι των 1980s, με αναφορές στο ακραίο παρελθόν της μπάντας και σε διεθνή ονόματα της τάξης των στους Warlord και Bathory...

Διακατέχονται για πρώτη φορά από άγχος να «ανήκουν» στον 21ο αιώνα, με αποτέλεσμα να σερβίρουν έναν δίσκο αξιοπερίεργο, που περισσότερο κάνει μια δήλωση, παρά αποτελεί ολοκληρωμένη πρόταση...