Η προσανατολισμένη στο hip hop εταιρία Fat Beats, δραστήρια από το 1994 και πιστή στις βινυλιακές εκδόσεις, επιστρέφει με το 5ο μέρος της σειράς Baker’s Dozen. Μετά λοιπόν τους Ohbliv, Dibia$e, Ras G & Wun Two, είναι τώρα η σειρά του Daedelus να παρουσιάσει 12 κομμάτια με βάση το instrumental hip hop, μα και με σαφή λοξοκοιτάγματα προς διάφορες άλλες κατευθύνσεις.
Το όλο εγχείρημα κυκλοφορεί αποκλειστικά σε βινύλιο, σε περιορισμένο αριθμό αντιτύπων (500, εκ των οποίων τα μισά με έξτρα 13ο κομμάτι), και συνοδεύεται από καρτ ποστάλ που απεικονίζουν τον χώρο δημιουργίας και τον εξοπλισμό του εκάστοτε μουσικού. Συγκροτώντας, με αυτόν τον τρόπο, ένα ελκυστικό πακέτο για όσους επιθυμούν να απολαμβάνουν τη μουσική τους αναλογικά και με «old school» αναφορές.
O Daedelus, τώρα, είναι ένας κομψός δανδής, ο οποίος βαπτίστηκε Alfred Weisberg-Roberts και κατάγεται από Λος Άντζελες. Αισθητικά είναι πολύ ιδιαίτερο φρούτο για τα χωράφια στα οποία αποφάσισε να κινηθεί, μιας και η εμφάνισή του –με τις χαρακτηριστικές φαβορίτες και τα ημίψηλα καπέλα– παραπέμπει άμεσα στη βικτωριανή Αγγλία. Θα περίμενε έτσι κανείς να είναι ένας ακόμη ρομαντικός τροβαδούρος. Αλλά στα μπόλικα άλμπουμ που έχει κυκλοφορήσει από τις αρχές της προηγούμενης δεκαετίας σε εταιρείες όπως η Ninja Tune, η Anticon, ή η Brainfeeder, παίζει έντονα τόσο με το ρετρό, όσο και με τον φουτουρισμό, κάτι που συναντάς ακόμη και στον εξοπλισμό του: όσοι είχαν την τύχη να τον απολαύσουν στις ζωντανές του εμφανίσεις στην ημεδαπή, θα θυμούνται το χαρακτηριστικό sampler Monome.
Να τον κατατάξεις εύκολα, δεν γίνεται. Στη μουσική του θα βρει κανείς hip hop beats, electronica, exotica, jazz, αρκετό baroque, αλλά και στριφνό θόρυβο ενίοτε. Με τα έτσι και τα αλλιώς, πάντως, ο Daedelus κατάφερε να δώσει το χαρακτηριστικό του στίγμα του νομίζω πως θα βρίσκεται στάνταρ στις αναφορές για την εντυπωσιακή μετεξέλιξη του hip hop (εναλλακτικού και μη), από τα '00s και μετά. Στο Baker’s Dozen, χωρίς να σε κάνει να κρατάς τα σαγόνια σου εντυπωσιασμένος, στέκεται σε εξαιρετικό επίπεδο συνθέτοντας ένα ικανοποιητικό σύνολο κομματιών, αντιπροσωπευτικών της ιδιοσυγκρασίας και του ήχου του.
Με το "Lazy Sunshine" να ακούγεται σαν ο pop baroque συγγενής των πειραματισμών του Koushik, το "Blue Sprinkles" να βρίσκεται ακριβώς στο σημείο όπου τέμνονται η jazz και τα blues, το "Oops!" να μας θυμίζει να μην παίρνουμε και πολύ σοβαρά τα πράγματα και το "Know What You’d Like" να αφήνεται σε αυτήν τη ρυθμική ασυμμετρία που όλο και πιο συχνά συναντάμε τελευταία –από νέους μα και παλιούς δημιουργούς– το άλμπουμ περιέχει πληθώρα διαθέσεων και προσεγγίσεων, καθώς και ωραία samples. Θα αποτελέσει μια χαρά συντροφιά σε όποιον επιλέξει να το ακούσει.
Εν τέλει, βέβαια η παρούσα κυκλοφορία μάλλον θα λειτουργήσει περισσότερο ως αφορμή για να γνωρίσει κανείς τον κόσμο του Daedelus ή ως μέρος μιας συνολικά καλόγουστης προσπάθειας από τη Fat Beats, παρά ως μια αποκλειστική ή συγκεκριμένη πρόταση, που ν' αφορά την ήδη αρκετά μεγάλη δισκογραφία του εκκεντρικού μουσικού.
{youtube}_KnokTMPhdY{/youtube}
