Εκτός από το να καυχιέται ότι είναι ένας από τους δύο πιο ενεργούς MCs της Wu-Tang κλικαρίας (μαζί με τον φίλο του, τον Ghostface Killah), ο Raekwon μπορεί επίσης να περηφανεύεται ότι κατάφερε να παραμείνει σχετικός με τους εκάστοτε καιρούς. Αυτό σημαίνει πως –εν έτει 2015 και 22 ολόκληρα χρόνια μετά την πρώτη του εμφάνιση στη δισκογραφία με το μνημειώδες Enter the Wu-Tang (36 Chambers)– ο ράπερ από το Staten Island της Νέας Υόρκης δεν έχει τίποτα να ζηλέψει σε flow, στιχουργική αλλά και φρεσκάδα από τους νεότερους συναδέλφους. Διόλου τυχαία, εξάλλου, είναι εκείνοι που τον κυνηγάνε για ένα feature στους δικούς τους δίσκους. Παρ' όλη πάντως την κινητικότητά του, τούτο εδώ το πόνημα είναι μόλις η 6η του προσωπική δουλειά, ανάμεσα βέβαια σε πάμπολλες συνεργασίες, ΕΡ, mixtapes αλλά και Wu-Tang Clan υλικό.
Στο Fly International Luxurious Art ο Rae δείχνει να βρίσκεται σε σκέψεις. Όχι περί του mafioso rap στυλ του και το αν πρέπει να αρχίσει να ασχολείται με άλλη θεματολογία: αυτό καλά κρατεί και καταφέρνει μάλιστα να διατηρήσει το ενδιαφέρον για ακόμα μία φορά. Όμως τα beats ακροβατούν. Μεταξύ της street αισθητικής και των R'n'B παύλα pop φωνητικών, αλλά και ανάμεσα στο underground συναίσθημα και στα mainstream charts. Κάπου το πάντρεμα γίνεται επιτυχημένα, κάπου καταλήγει σε ναυάγιο και σε αμήχανα χαμόγελα από πλευράς των χρόνιων οπαδών. Δεν πρόκειται άλλωστε να καθορίσει την πορεία του Raekwon κανένα μεμονωμένο στραβοπάτημα, γι' αυτό και η αντιμετώπιση κάποιων καινούργιων τραγούδια είναι χαλαρή.
Ας πάμε όμως πρώτα στα θετικά. Στο “I Got Money”, ο Raekwon συναντάει τον A$AP Rocky, ο οποίος προσωποποιεί αυτό που θέλει να πετύχει ηχητικά με το φετινό άλμπουμ: να προσεγγίσει δηλαδή το ραδιοφωνικό airplay, χωρίς να απεμπολήσει το mood των δρόμων. Είναι μία από τις προεξέχουσες στιγμές και θα 'πρεπε να έχει αποτελέσει μπούσουλα για το υπόλοιπο του συνόλου, έστω κι αν δεν πρόκειται για κανά single-σταθμό. Το ίδιο ισχύει (για πολλοστή φορά) και για τη συνεργασία με τον Ghostface Killah στο “4 In The Morning”, ευχάριστη δε έκπληξη αποτελεί το “1,2 1,2” με το γκαζωμένο sample των πνευστών, όπου συναντάμε κι έναν Snoop Dogg βγαλμένο από τα 1990s –με flow αλάνας και νεύρο που έχουμε σταματήσει να περιμένουμε από εκείνον, εδώ και πολλά χρόνια.
Αλλά στο Fly International Luxurious Art υπάρχουν και οι παραφωνίες. Η παρουσία στα credits του των French Montana και 2Chainz είναι εξαρχής περίεργη και το τελικό αποτέλεσμα όχι μόνο επιβεβαιώνει τους φόβους, μα τους εντείνει κιόλας: πολλά τα νερωμένα ηχητικά παράγωγα, μοιάζουν παντελώς μακριά από τη φιλοσοφία μα και τη συνολική πορεία του Raekwon. Συμβαίνει π.χ. στα “Worst Enemy” και “All About You”, τα οποία θυμίζουν το εντελώς αταίριαστο πάντρεμα πλαστικών ήχων και θελκτικών γυναικείων φωνητικών με ικανότατο στιχοπλόκο ράπερ, που είχαμε δει και στο Lasers του Lupe Fiasco (βλέπε εδώ). Πουθενά μάλιστα δεν γίνεται πιο εμφανής αυτή η σχιζοφρένεια από το “Soundboy Kill It”, στο οποίο ο νεοϋορκέζικος ήχος των mid-'90s στα κουπλέ μπλέκει άγαρμπα με το γλυκερό ρεφρέν και τη φωνή της Melanie Fiona.
Τρικυμία εν κρανίω επομένως για τον δίσκο, που φαίνεται τελικά εγκλωβισμένος μεταξύ δύο τόπων τόσο μακρινών, ώστε δεν μπορεί να υπάρξει καμία προσέγγιση. Όχι τουλάχιστον κάποια που να κάνει τη μετάβαση ομαλή και φυσιολογική στο αυτί. Η λύση πάντως είναι εμφανής: ακούστε αυτό το νέο άλμπουμ του Raekwon, επιλέξτε τις στιγμές που σας ικανοποιούν και πατήστε delete στα υπόλοιπα. Τι τον έχουμε τον κάδο ανακύκλωσης, άλλωστε;
{youtube}bS3u-oT01ho{/youtube}
