Δεν φτάνει τα Motion, Every Day κακά τα ψέματα, αλλά και πάλι…
Η είσοδος των Cinematic Orchestra με το “To Build A Home”, το πρώτο τραγούδι της πολυαναμενόμενης επιστροφής, είναι πραγματικά θριαμβευτική…
Ο νεόφερτος Patrick Watson ερμηνεύει με τον κατάλληλο τρόπο, πάνω από τις έντονα παιγμένες νότες του πιάνου, σχεδόν συγκινητικά και υπογράφει το πρώτο διαμάντι του, Ma Fleur. Η γνώριμη Fontella Bass, ένα τραγούδι πιο μετά, προσθέτει άλλο ένα και συγκλονίζει λίγα tracks πιο πέρα με την ασύλληπτη ερμηνεία της στο πρώτο single. Το “Breathe” είναι ένα μυσταγωγικό και μακρόσυρτο απόσπασμα, με κρύο αίμα και μαύρη ατμόσφαιρα, με την μπάντα να «κεντάει» κάτω από την απολαυστική φωνή της 67χρονης Bass.
Είναι γεγονός πως όλες οι συνθέσεις του Ma Fleur που περιέχουν φωνητικά είναι άψογες, το ίδιο μπορώ με άνεση να ισχυριστώ και για τις ορχηστρικές. Το νευρώδες “Child Song”, με την jazzy περιστασιακή ηρεμία στη μέση του, ή το “As The Stars Fall”, ένα κλασικό Cinematic Orchestra απόσπασμα, είναι μερικά απ’ αυτά.
Εκτός από την Bass και τον Watson στο Ma Fleur συμμετέχει στα φωνητικά, δύο φορές, η Lou Rhodes των ξεχασμένων Lamb (το “Time And Space” είναι ένα ιδανικό grand finale), συμπληρώνοντας το παζλ όλων των μουσικών που πλαισιώνουν τη μεγάλη ιδιοφυΐα που ακούει στο όνομα Jason Swinscoe.
Απαραίτητο από την κορυφή μέχρι τα νύχια!
