«Το “Αγάπησέ με απόψε” ξεκινούσε μ΄ένταση, καβάλα σ’ ένα μπλε κύμα αγνής σπιθιστής ευφορίας. Ο ήχος του Ντένις Καντρέλ στη μοναδικότητά του [...] Αντικειμενικά, ήταν ένα απίστευτο τραγούδι κι η καθαρότητα στην παραγωγή του σε ξάφνιαζε για τα τεχνικά δεδομένα του 1964. Αν ο Ντένις έδειχνε παραγωγικός από πρωτύτερα, με το “Αγάπησέ με απόψε” είχε ξεπεράσει τον εαυτό του και όλους τους άλλους. Ήταν η τέλεια σύνθεση πολλών στρωμάτων ήχου, από σπινθηροβόλα κύματα βγαλμένα σε στούντιο, με τόνο διογκούμενο, καθαρσιακό ρομαντισμό ενός συγκροτήματος κοριτσιών. Αν και στο βάθος περνούσαν γλιστρώντας οι βελούδινες μαύρες κοπέλες, μία μόνο φωνή υπήρχε στον δίσκο: της Σαρλήν – ανελέητη, ανένδοτη, σχεδόν παρανοϊκή.» - James Robert Baker, Όνειρα από χρώμιο και βινύλιο (εκδ. Aquarius, 1989, μτφ. Αγγελική Βαλαβάνη)
Στο παραπάνω παράθεμα, o ήχος του Ντένις Καντρέλ και η φωνή της Σαρλήν φωτογραφίζουν το Wall of Sound του Phil Spector και την απαράμιλλη εκφραστική δύναμη της Ronnie Spector (Veronica Bennett). To Wall of Sound αποτέλεσε περισσότερο μια συνολική αντίληψη για τον ήχο της pop, παρά μια τεχνική ηχογράφησης, βασισμένη στον δομισμό: τα έγχορδα, τα χάλκινα και τα πνευστά αποσπώνται από τις μεγάλες ορχήστρες της κλασικής ή της jazz, συμπλέκουν με κιθάρες, μπάσο και τύμπανα, με σκοπό να δημιουργήσουν έναν ήχο συμπαγή και αδιαπέραστο, όπου το ένα όργανο σχεδόν δεν ξεχωρίζει από το άλλο, γεγονός που υπερτονίζει η μονοφωνική ηχογράφηση (στην οποία επέμενε ο Spector)∙ από πάνω τους γυναικείες ως επί το πλείστον φωνές (με εξαίρεση ας πούμε τους Righteous Brothers) τραγουδούν ρομαντικές ιστορίες που δεν ξεπερνούν τα τρία λεπτά σε διάρκεια. Το τελικό αποτέλεσμα προσιδιάζει σε μικρό βαγκνερικό έπος, όμως συγχρόνως είναι ξεδιάντροπα και μαγευτικά pop. Πέρα από την ιδιοφυία του ίδιου του Spector, δεν πρέπει να υποτιμάται η συμβολή αυτών καθαυτών των girl-groups (Ronettes, Crystals, Shirelles, Shangri-Las κλπ.) στο πρώτο μισό των '60s: αποτέλεσαν «τον ισχυρότερο κρίκο της αλυσίδας μεταξύ του πρώιμου rock ‘n’ roll και των Beatles», όπως σημειωνει η συγγραφέας Jacqueline Warwick στο βιβλίο της Girl Groups, Girl Culture: Popular Music and Identity in the 1960s (Routledge, 2007).
Το Wall of Sound αποκρυσταλλώθηκε στα singles (“Be My Baby”, “Da Doo Ron Ron”, “Then He Kissed Me”, "(Today I Met) The Boy I'm Gonna Marry”, κ.ά.) που συγκεντρώθηκαν το 1963 στη συλλογή Philles Records Presents Today's Hits – όπου Philles ήταν βέβαια η εταιρία που ίδρυσε ο Spector. Ο παραγωγός συνέλαβε τον ίδιο χρόνο την ιδέα να εφαρμόσει το Wall of Sound σε μια σειρά από τις πιο γνωστές και αναγνωρίσημες χριστουγιεννιάτικες μελωδίες: το "White Christmas" του Irving Berlin, το "Frosty the Snowman” των Steve Nelson & Walter Rollins, το "Santa Claus Is Coming to Town" των J. Fred Coots & Haven Gillespie, το "Sleigh Ride" των Leroy Anderson & Mitchell Parish, το "Christmas (Baby Please Come Home)" των Ellie Greenwich & Jeff Barry, το "Here Comes Santa Claus" των Gene Autry & Oakley Haldeman, το "Silent Night" των Josef Mohr & Franz X. Gruber.
Τα φωνητικά ανέλαβαν η Darlene Love (τέσσερα κομμάτια), οι Ronettes (τρία), οι Crystals (τρία) και οι Bob B. Soxx & the Blue Jeans (δύο)∙ στο “Silent Night” τραγουδάνε όλοι, μαζί και ο Spector. Δεύτερα φωνητικά σε όλα τα κομμάτια κάνει η Cher. Οι μουσικοί είναι ψημένοι σεσιονάδες, βετεράνοι του Wall of Sound: Hal Blaine (τύμπανα), Lou Blackburn (κόρνο), Sonny Bono (κρουστά), Steve Douglas (βαρύτονο σαξόφωνο), Barney Kessel (κιθάρα), Jack Nitzsche (κρουστά, ενορχηστρώσεις), Leon Russell (πιάνο), Tommy Tedesco (κιθάρα) κ.ά. Οι ηχογραφήσεις έγιναν στα Gold Star Studios του Χόλιγουντ τον Σεπτέμβριο-Οκτώβριο του 1963 και στις 22 Νοεμβρίου κυκλοφόρησε το album A Christmas Gift for You from Phil Spector στην εταιρία Philles.
Στις ηχογραφήσεις αυτές ο Spector κατόρθωσε να συνενώσει τη μυσταγωγική ατμόσφαιρα με την ευφορική διάθεση, την θρησκευτική κατάνυξη με τη σπιρτάδα και τον ερωτισμό, «το ιερό με το ανίερο». Τα κορίτσια του τραγουδάνε τους ύμνους σαν να ενώνουν τα χτυποκάρδια τους για το αγόρι τους. Δεν πρόκειται για εκκλησιαστική μουσική, ούτε καν για gospel, αλλά για καθάρια pop.
To album σκαρφάλωσε στο Νο.13 του chart του Billboard, ενώ ψηφίστηκε από το Rolling Stone ως το «καλύτερο χριστουγεννιάτικο album όλων εποχών» και ως ένα από τα «500 καλύτερα album όλων των εποχών» (στο Νο. 142). Μια άλλη μουσική ιδιοφυία του στούντιο, ο Brian Wilson, που ήταν και κατά κάποιο τρόπο ανταγωνιστής του Spector, έχει δηλώσει ότι είναι το πιο αγαπημένο του album. Σίγουρα πάντως είναι μια συλλογή τραγουδιών που καταδεικνύει ότι η pop κουλτούρα μπορεί άνετα να διαπεράσει (ή και να διαβρώσει) το πνεύμα των Χριστουγέννων.
Όπως είναι φυσικό, το A Christmas Gift for You from Phil Spector έχει γνωρίσει πολλές επανεκδόσεις μέχρι σήμερα. Στο εξώφυλλο της επανέκδοσης της Apple του 1972, φιγουράρει και το προσωπικό logo του Spector, η κόκκινη κονκάρδα που αναγράφει με λευκά γράμματα την αιώνια προτροπή του: "Back to Mono".
