Μία από τις πιο ξεχωριστές Ευρωπαϊκές δισκογραφικές εταιρίες η Ισπανική Acuarela, και το επιβεβαιώνει και με την συλλογή που κυκλοφόρησε πέρυσι, αλλά φέτος έφθασε στην χώρα μας, για να εορτάσει τα έβδομα γενεθλιά της. Μία θεματική λοιπόν συλλογή, στην οποία καλλιτέχνες και groups προσφέρουν τραγούδια που αναφέρουν την λέξη “Acuarela” (νερομπογιά στη γλώσσα μας) ή τις αντίστοιχες μεταφράσεις στα Αγγλικά και Γαλλικά, “Watercolor / Watercolour” και “Aquarelle”.
Η συμπαθέστατη εταιρία από την Μαδρίτη κατάφερε να μαζέψει 32 τραγούδια, ακυκλοφόρητα αλλού, για μία διπλή cd συλλογή, με ισάριθμες slow-core, country folk, indie pop ήρεμες δυνάμεις από Αμερική, Μεγάλη Βρετανία, Αυστραλία, Νέα Ζηλανδία, Γαλλία και φυσικά Ισπανία. Θα μπορούσαμε να σταθούμε ξεχωριστά σε κάθε ένα από τα ονόματα που ακούγονται, αλλά θα μας έπαιρνε αρκετό χρόνο και χώρο, οπότε ας αρκεστούμε στο να πούμε ότι όπως συμβαίνει σε κάθε σχεδόν ανάλογη προσπάθεια, από τα 32 τραγούδια, υπάρχουν κάποια που λάμπουν, και αρκετά άλλα που ωχριούν μπροστά τους, και βέβαια με την πλειοψηφία, απλά να στέκονται σε ένα συμπαθητικό ύψος ανάλογα με αυτό των περιστάσεων.
Από την μια λοιπόν έχουμε την Paula Frazer να δείχνει για άλλη μία φορά πόσο μεγάλη ερμηνεύτρια είναι, τον Chris Hooson με τους Dakota Suite του και τα πάντα εξαιρετικά jazzy instrumentals του, την γλυκιά Aroh, τους άγνωστους αλλά πανέμορφους Magic 12, και φυσικά τους στοιχειωτικούς Willard Grant Conspiracy.
Στην μέση, οι The Clientele, Knife In The Water, The Court and Spark, και οι ενδιαφέροντες Empty House Cooperative, με μέλη μεταξύ άλλων τους Chris Brokaw, Thalia Zedek και Thierry Amar, καθώς και άλλα ονόματα, που όλα ακούγονται πολύ ευχάριστα, ιδιαίτερα δεμένοι μέσα στο σύνολο της συλλογής.
Μεταξύ κάποιως κάπως αδιάφορων στιγμών, η απογοήτευση έρχεται δυστυχώς με τις συμμετοχές των ίσως μεγαλύτερων ονομάτων, Mark Eitzel και Howe Gelb, οι οποίες απλά δεν είναι τίποτα άλλο παρά ανολοκλήρωτες κακές ιδέες, ηχογραφημένες στο πόδι, ή καλύτερα στην... τουαλέτα ενός ξενοδοχείου στο Arhus, όπως συνέβη στην περίπτωση του ηγέτη των Giant Sand.
To ερώτημα βέβαια τέλος είναι για το που «κολλάει» με το θέμα της συλλογής το “Krazy Koz”, ο ύμνος των Mojave 3 του σπουδαίου Neil Halstead στον Mark Kozelek… Εκτός και αν τελικά οι άνθρωποι της Acuarela, δεν άντεχαν να αφήσουν ανεκμετάλλευτο το ίσως καλύτερο τραγούδι που έπεσε στα χέρια τους όταν προσπαθούσαν να ενώσουν τα κομμάτια του παζλ της γενέθλιας συλλογής τους.
