«Κι όμως είμαι ακόμα εδώ/κι αυτό το καλοκαίρι». Αυτόν τον χιλιοτραγουδισμένο, χιλιοαγαπημένο και χιλιοπλυμένο στίχο από το «Λιωμένο Παγωτό» των Ξύλινων Σπαθιών ήταν σαν να τραγουδούσαν με τον δικό τους ιδιοσυγκρασιακό τρόπο οι Στέρεο Νόβα, ο Κωνσταντίνος Βήτα και ο Μιχάλης Δέλτα, το καλοκαίρι που μας πέρασε -για την ακρίβεια για όλο το 2023 μέχρι στιγμής- εδραιώνοντας ένα momentum έμπρακτης επανεμφάνισης στα εγχώρια μουσικά πράγματα. Η πολυαναμενόμενη -τουλάχιστον από όσους δεν είχαν καταφέρει να εξασφαλίσει την είσοδο τους στην συναυλία της Τελετής Έναρξης του Eleusis 2023 τον περασμένο Φεβρουάριο- εμφάνισή τους στο Release Athens το περασμένο καλοκαίρι σε συνδυασμό με την κυκλοφορία νέου υλικού, του EP Ίριδα από τη Sky Vector Music (το label που ανέλαβε και την ψηφιακή επανακυκλοφορία του ιστορικού πρώτου album του συγκροτήματος) και την Inner Ear σε ό, τι αφορά το φυσικό format του βινυλίου, διαμόρφωσαν την πλατφόρμα μιας Στέρεο Νόβα επιστροφής η οποία συνεχίζει τα επεισόδια της με την εμφάνιση του ντουέτο στο φετινό Reworks στη Θεσσαλονίκη πριν λίγες ημέρες. Και το μεγάλο ερώτημα, του ενός ή του κανενός εκατομμυρίου, είναι αν πρόκειται για μια επιστροφή με αξιώσεις.
Σε ό, τι αφορά το δισκογραφικό της σκέλος -γιατί για εκείνο του live show μπόλικο αόρατο ψηφιακό μελάνι χύθηκε και έχουμε ήδη και εμείς καταθέσει τις απόψεις μας- η Ίριδα μας έβαλε δύσκολα – από εκείνα τα δύσκολα που εύχεσαι να μη σου τύχουν τουλάχιστον όταν έχεις να κάνεις με ένα κεφάλαιο, όπως αυτό των Στέρεο Νόβα, με κάτι τόσο βαθιά δικό σου όσο τόσων και τόσων άλλων, με όνομα πίσω από ένα έργο που ενεργοποιεί ακαριαία δεκάδες συναισθηματικές συνάψεις. Ως η πλέον πρόσφατη εγγραφή λοιπόν σε ένα τέτοιο έργο η Ίριδα φαίνεται να τερματίζει τελευταία, φανερώνοντας σε έναν ικανό βαθμό την αμηχανία αυτής της επιστροφής.
Αιχμές αυτής της αμηχανίας τα δείγματα που «βγήκαν προς τα έξω» από το EP, δηλαδή το φερώνυμο ραδιοφωνικό single με την ΙΟΤΑ PHI στα φωνητικά και την αισθητική που συμπυκνώνεται στο εξώφυλλο του δίσκου. Αμφότερα σχηματίζουν τον ένα πόλο της κυκλοφορίας, εκείνον που συνάδει αρκετά και με το αποτύπωμα των live εμφανίσεων των Στέρεο Νόβα, εκείνον που τους θέλει στρογγυλεμένους, κάπως διεκπεραιωτικούς, κάπως άψυχους (τουλάχιστον σε σύγκριση με τις προσδοκίες που γεννά η ιστορία τους), σίγουρα κάτι άλλο από αυτό που είχαμε μάθει και αγαπήσει ό, τι είναι. Το track “Ίριδα” ηχεί παράταιρα ποπ, επιτηδευμένα φωτεινό, φτιαγμένο για τα ραδιοφωνικά airplays των ραδιοφώνων που «θυμήθηκαν» τους Στέρεο Νόβα το 2023, ενώ παρότι η IOTA PHI καταθέτει ένα ενδιαφέρον και έντιμο vocal feature δεν μπορείς να μη νιώσεις ότι σου λείπει η φωνή του Κωνσταντίνου Βήτα, δεδομένου μάλιστα ότι πρόκειται για το μοναδικό track με στίχους στο EP.
Ευτυχώς όμως υπάρχει και ο άλλος πόλος, το σύμπλεγμα των τριών υπόλοιπων tracks που συμπληρώνουν το EP, σώζοντας την παρτίδα της αμηχανίας, και ανοίγοντας τη χαραμάδα για το πραγματικό φως, μέσα στο οποίο οι Στέρεο Νόβα αφήνουν μια υπόσχεση για το που μπορεί να τους πάει ο όποιος πειραματισμός της τρέχουσας φάσης τους. Καλαίσθητα synths και ηλεκτρονικά ηχοτοπία, το βραδύκαυστο urban theme “Κέδρος”, το “Ντούνα” έτοιμο να σημάνει σε techno γλώσσα προσκλητήριο για το επόμενο μεγάλο αστικό ηλεκτρονικό πάρτι, και για το τέλος ο "Χαλαζίας" που κάπως σαν μέσα σε ένα όνειρο να συνομιλεί με τις δημιουργικές τάσεις φυγής αξεπέραστων ύμνων όπως το "Κλέμμένο Ποδήλατο" και ο "Εξώστης". Αποσπασματικά ναι, άτακτα, μη απαλλαγμένα εντελώς από τις ενστάσεις clean cut στροφής, όμως στέρεα συνδεδεμένα με το Στέρεο Νόβα legacy, γραμμένα στην ίδια γλώσσα που κάποτε γράφτηκε η ιστορία που ξεκινάει κάπως έτσι «Θα διασχίσεις ένα πρωινό το κόσμο/ και θα είναι πιο όμορφα και από ένα όνειρο». Η ιστορία που ακόμα κρατάει τους Στέρεο Νόβα σε ένα απυρόβλητο, στο καταφύγιο της βιωματικής μας σύνδεσης μαζί τους.
