Είναι μεγάλο πράγμα ότι σύνδεσαν την ηλεκτρική κιθάρα με την επικαιρότητα της δικής τους γενιάς, όμως το ντεμπούτο καταγράφεται ως ένα άσφαιρο άλμπουμ, με «ιδέες» εκνευριστικά ξεσηκωμένες από τους Led Zeppelin...

Από κομμάτια που λειτούργησαν σαν soundtrack για σεξ στις τουαλέτες των clubs της Γκρενόμπλ και της Μόσχας, έφτασε τώρα να εξερευνά το σκοτάδι της, ψάχνοντας απαντήσεις σε πανάρχαια ερωτήματα...

Μπορεί να μην λειτουργούν όλα, ωστόσο η Σήλια Τσιούφη μπαίνει στη δισκογραφία με ένα φιλόδοξο άλμπουμ καλαίσθητης art pop, γεμάτο σύγχρονες ηλεκτρονικές ανησυχίες, τζαζ ευαισθησίες και grunge απολήξεις...

Από τα καλύτερα νεκρομεταλλικά πράγματα που έχουν κυκλοφορήσει τελευταία: ένα άλμπουμ σκοτεινού και αεικίνητου death metal, ρωμαλέο, τρανταχτό και γεμάτο με thrash παραφυάδες...

Χωρίς πλέον λυμένη γραβάτα, γίνεται ο παράνομος jazz crooner με τη μπλαζέ μελαγχολία, που ακόμα είναι ικανός να κάνει τις γυναίκες στο κοινό να δαγκώσουν με λαγνεία τα καλαμάκια των κοκτέιλ τους...

Ο κιθαρίστας που μάθαμε από τους Τρύπες συνεχίζει να εκπλήσσει, αναζητώντας τώρα την ουσιαστική συνύπαρξη του ηλεκτρικού του ήχου με λούπες, εφέ και samples, έχοντας ως φόντο μια παράσταση σύγχρονου χορού...

Καταπιάνονται με νέα κόλπα, σε μια απόπειρα προσέγγισης της φινετσάτης dance σκηνής της Γαλλίας. Το πείραμα, ωστόσο, πετυχαίνει μόνο σε σποραδικές στιγμές...

Άλμπουμ επηρεασμένο από τη synth pop της δεκαετίας του 1980, χωρίς ευδιάκριτο χιτάκι, που όμως θα θυμίσει στους παλιότερους ημέρες που πήγαιναν στο βίντεο κλαμπ να ζητήσουν τη νέα ταινία του Michael J. Fox...

Άχρονη house, ατμοσφαιρική IDM, αναμνήσεις techno διαταραχών και γενναίες δόσεις απόκοσμων φωνητικών χαρακτηρίζουν τη νέα συλλογή της Nutty Wombat, που μας συστήνει 10 Ελληνίδες και Κύπριες δημιουργούς του τώρα...

Παραμένει ένα από τα δυνατά χαρτιά του εγχώριου χιπ χοπ, χαραμίζει όμως μεγάλο μέρος της δυναμικής του σε γλυκουλίνικες low bap μανιέρες και στην τυποποιημένη επίκληση μιας μαυροκόκκινης συντροφικότητας...

Επιφανειακά ίσως μοιάζει με άκακη απόπειρα ποπ αναβίωσης, αλλά επί της ουσίας πρόκειται για μια αριστοτεχνική χορευτική ρουτίνα επί πολιτικής πατίνας –για ένα άλμπουμ από εκείνα που πυροδοτούν γόνιμες συζητήσεις...

Το πρώτο άλμπουμ του βρετανικού τρίο επικαλείται την αισθητική των Raincoats και των Sleater-Kinney, βασιζόμενο στη δύναμη της ηχητικής αμεσότητας, της στιχουργικής ωμότητας και της συναισθηματικής ειλικρίνειας...

Βουκολική φυσιολατρία με cascadian ταυτότητα και funeral doom βηματισμούς από την ελληνικής καταγωγής Αμερικανίδα Yianna Bekris, σε ένα ατμοσφαιρικό άκουσμα, χωμένο στα δάση της βορειοδυτικής ακτής των Η.Π.Α.

Χτυπάει στο σέικερ των pedals του τον έρωτα και την πίκρα, τα νεύρα και τον ρομαντισμό, φτιάχνοντας ένα κοκτέιλ όπου η κληρονομιά των Smiths συναντάει τον κατάλογο της Sarah Records...

Η αισθητική του φινλανδικού διδύμου και η ικανότητά του να «πιάσει» τη νωχελικότητα και την εσωστρέφεια της βαρυχειμωνιάς, κάνουν λειτουργικό το ανακάτεμα post-rock με Boards Of Canada...

Αργός μα βέβαιος βηματισμός προς το άγνωστο, για μία αειθαλή ψυχή, η οποία αποζητά ακόμη λίγες φέτες από τις ομορφιές που έχει να προσφέρει η ζωή, πριν το ταπεινό τέλος...

Στο καλύτερο και πιο αυθεντικό τους υλικό μέχρι σήμερα, οι Νορβηγοί δομούν πάνω σε παραδοσιακά όργανα και σε μια διατρέχουσα μελαγχολία, φτιάχνοντας έναν δίσκο απόλυτα ταιριαστό με το αναμμένο τζάκι της εποχής...

Δουλειά όχι μόνο επίκαιρη, μα και ζωντανή, η οποία βρίσκει το ιστορικό βρετανικό σχήμα να ξεμπερδεύει με το Soft Machine Legacy, δίνοντας μια καλή απάντηση στο τι είναι σήμερα, 52 χρόνια μετά την ίδρυσή του...

Ο Max Cavalera βρίσκεται ξανά σε (απρόσμενη) στιγμή έμπνευσης, γιορτάζοντας έτσι με τον πρέποντα τρόπο τα 20 χρόνια του γκρουπ στη δισκογραφία...

Δίσκος-παραφωνία στις σύγχρονες χιπ χοπ τάσεις, που δεν είναι εύκολο να αρέσει, όμως εντυπωσιάζει με τον άφιλτρο νατουραλισμό του, τις ξέπνοες ερμηνείες, τα «μισοκοιμισμένα» beats και τα τραγούδια-στιγμιότυπα...