Κάνεις ένα search στο Avopolis για την Sharon Kovacs και βλέπεις στις περισσότερες αναρτήσεις να αναγράφεται «η Kovacs του My Love», και ξανά μανά τα ίδια. Είναι ευχή και κατάρα να γίνεις γνωστός από ένα τραγούδι σου όσο καλό και εάν είναι. Ομολογώ ότι από τo hype που υπήρχε για την Ολλανδή μουσικό, ήθελα πολύ να την δω στην πρώτη της εμφάνιση στην Ελλάδα , ενώ την είδα και στην μεγαλειώδη βραδιά του Robbie Williams . Εάν και θυμάμαι σχεδόν όλες τις συναυλίες που έχω πάει, παραδόξως από τις δύο εμφανίσεις της Kovacs που είχα δει δεν μου έχει μείνει τίποτα. Κάπου εκεί το 2015 την άφησα, αν και κατά καιρούς διάβαζα για τις συχνές εμφανίσεις της στην Ελλάδα, καθώς και αποσπασματικά είχα ακούσει και μερικά επιπλέον τραγούδια της.
Δεν πίστευα ότι θα ασχολιόμουν ξανά με την Kovacs, ώσπου άκουσα το “Child Of Sin”, το ντουέτο της με τον Till Lindemann των Rammstein. Μια υπνωτική, «σκοτεινή» μπαλάντα με έγχορδα και πιάνο που την κάνει ανατριχιαστική η απαγγελία του Till Lindemann στα αγγλικά. Το “Child Of Sin” μου έδωσε το έναυσμα να ακούσω το ομότιτλο άλμπουμ. Το άλμπουμ ξεκινάει με μια ακόμα μεγάλη στιγμή της Kovacs, και δεν είναι άλλο από το “Fragile” που είναι μια κατάθεση ψυχής από την Kovacs για τις επιπτώσεις της σεξουαλικής κακοποίησης στις ζωές των ανθρώπων. Στην συνέχεια έχουμε μια εναλλαγή ρυθμού με ένα uptempo τραγούδι, το “Goldmine”, και ακολουθεί και το επίσης uptempo “Bang Bang”. Γενικότερα από τα 10 τραγούδια του άλμπουμ τα μισά είναι uptempo (πάντα για τα δεδομένα της Kovacs), όπως το “Freedom” με το αρχικό ανατολίτικο ρυθμό και τα υπόλοιπα είναι πιο προσωπικά όπως το “Mama”, που κλείνει τον δίσκο.
Κοιτώντας λίγο τους αριθμούς στο Spotify, τα τραγούδια που έχουν τις περισσότερες ακροάσεις είναι τα singles που είχαν κυκλοφορήσει το 2022 , δηλαδή τα “Not Scared Of Giants”, “Bang Bang”, “Fragile” για τα οποία έχουν γυριστεί και αντίστοιχα video clip. Φυσικά τα νούμερα που έχουν τα συγκεκριμένα τραγούδια απέχουν κατά πολύ από τις εκατομμύρια ακροάσεις που είχαν τραγούδια όπως τα “Diggin’ ή το “The Devil You Know” από το πρώτο της άλμπουμ, αλλά δεν νομίζω ότι αυτό επί του παρόντος είναι κάτι που απασχολεί την Kovacs. Παρόλο που ακόμα είναι στο τρίτο της άλμπουμ, θεωρώ ότι ήθελε αυτό να είναι και το πιο προσωπικό της και μιας και το άλμπουμ κυκλοφορεί από την εταιρεία της, την Wolf Recordings, είχε την καλλιτεχνική ελευθερία να κάνει αυτό που ήθελε.
Σε αρκετές στιγμές κατά την διάρκεια των ακροάσεων σκέφτηκα την Shirley Bassey, καθώς ανεπαίσθητα μου την θυμίζει, και φυσικά τις ταινίες του James Bond. Με ένα κατάλληλο τραγούδι, θα μπορούσα να φανταστώ την Sharon Kovacs σε ένα μελλοντικό James Bond ή σε κάτι κινηματογραφικό. Μέχρι τότε, εγώ θα βάλω ξανά το τραγούδι που με έκανε να ασχοληθώ με το άλμπουμ, δηλαδή το “Child Of Sin” και παράλληλα θα σκέφτομαι με ποιον/α άλλο καλλιτέχνη θα μπορούσε να κάνει ντουέτο ο Till Lindemann. Πάλι σε pop; Γιατί όχι;
