“We are young, we run green/Keep our teeth nice and clean/See our friends, see the sights
/Feel alright” – τριάντα χρόνια πέρασαν από τότε που τέσσερις νεανίες της Οξφόρδης έσκασαν πάνω στο brit pop κύμα που ξέπλενε φρεσκάροντας τον ροκ μουσικό λόγο της δεκαετίας του ’90 και σχεδόν τριάντα από τότε που οι στίχοι αυτοί από το μεγαλύτερο -ίσως- hit τους “Alright” οδήγησαν το ντεμπούτο album τους Ι Should Coco στις κορυφές των βρετανικών charts και την μπάντα των Supergrass πρώτη θέση στο τελευταίο ροκ επεισόδιο του προηγούμενου αιώνα. Άτυπος frontman της μπάντας, ο lead τραγουδιστής και κιθαρίστας της Gaz Coombes, που έζησε το σύντομο μεν σε όλο του το μεγαλείο δε όνειρο του “rock n roll” σταρ, σε εποχές που είχε αρχίσει να είναι φανερό ότι κάτι τέτοιο δεν θα ήταν καθόλου δεδομένο στο εξής – ένα όνειρο ο απόηχος του οποίου επιβιώνει στην αποδοχή που βρίσκουν οι reunion συναυλίες και εμφανίσεις των Supergrass, με τελευταία τη συμμετοχή τους στο tribute concert στον Taylor Hawkins των Foo Fighters τον περασμένο Σεπτέμβριο στο Wembley. Κι αν ρωτήσει κανείς τι έκανε ο Gaz Coombes όλα αυτά τα χρόνια, έστω τα μισά, όσα δηλαδή μεσολάβησαν από το τελευταίο album των Supergrass το 2008; Η απάντηση είναι απλή και συνηθισμένη σε αντίστοιχες περιπτώσεις: He went solo, μεγάλωσε, έκανε οικογένεια, χαλάρωσε.
Αυτή η «ενηλικίωση» του Gaz Coombes, βέβαια, θα μπορούσαμε να πούμε ότι έχει, κατά κάποιον τρόπο, τις ρίζες της στην ενηλικίωση της ίδιας της μπάντας που ξεκίνησε να είναι ορατή πια μετά τις αρχές των ‘00s κάπου εκεί γύρω στα δέκατα γενέθλια της. Ενώ όμως στους Supergrass η ωριμότητα στέρησε ένα μεγάλο κάτι από τις ένδοξες ημέρες των early days στον Gaz Coombes φαίνεται να πηγαίνει πολύ. Το τέταρτο προσωπικό album του, Turn The Car Around, είναι αδιαμφισβήτητα το πιο ώριμο, ενήλικο και ολοκλρηρωμένο πόνημά του μέχρι σήμερα με τη συνήθη κομψή τραγουδοποιία σε υψηλά επίπεδα συνοχής και ισορροπίας. Όμορφα έως πολύ όμορφα τραγούδια, με προσοχή στη λεπτομέρεια, ικανό βάθος και ακόμα περισσότερο συναίσθημα, σαφώς επηρεασμένα τόσο από την οικογενειακή ζωή και τη βιωμένη ενηλικότητα του Coombes πατέρα και συζύγου όσο και από τα μυθικά ινδάλματα του Coombes μουσικού και κάποτε ροκ προσώπου της ημέρας, με μεγάλες νότες soul εξερευνήσεων δημιουργούν ένα σφιχτό σύνολο εννέα εγγραφών στον προσωπικό κατάλογο του Gaz Coombes – από τις καλύτερες που έχει να επιδείξει στην μετά – Supergrass εποχή του.
Από το εναρκτήριο, σαγηνευτικά και τόσο όσο σκοτεινό “Overnight Trains" στο ραδιοφωνικό hit “Don’t Say It’s Over”, από την γκρούβα του “Feel Loop” -άριστο δείγμα των κλεισιμάτων του ματιού στον «μαύρο» ήχο που δοκιμάζει σε αυτόν τον δίσκο ο Gaz- στο εθιστικά οικείο “Long Live The Strange” από το αναμμένο στη μνήμη του Bowie “This Love” στη νοσταλγική κατακλείδα του “Dance On” το Turn The Car Around είναι ένα μεγάλο κερδισμένο στοίχημα για τον Gaz Coombes, η ευπρόσδεκτη απόδειξη ότι παραμένει στο δισκογραφικό παιχνίδι, πλήρως ικανός για το καλύτερο: καλή μουσική, καλά τραγούδια με ουσία, μακριά από τις παγίδες που παραμονεύουν τα μεσήλικα καλλιτεχνικά βήματα του μέσου πάλαι ποτέ πρωταγωνιστή μιας κάποτε σημαντικής μπάντας. Οι Supergrass δεν υπάρχουν πια, Gaz Coombes δεν είναι πια είκοσι χρονών αλλά είναι ακόμα εντάξει, φαίνεται σε φόρμα και συνεχίζει. Dance On.
