Εύη Παπαγιάννη

Με την Xanthí συστηθήκαμε μουσικά όταν κυκλοφόρησε το video clip του τραγουδιού "Nobody Remembers Anything". Και παρά τον τίτλο του κομματιού της, η εντύπωση που άφησε η εικόνα της, λεπτεπίλεπτη μα άθραυστη σίγουρα δεν μας επέτρεψε να την ξεχάσουμε. Από την άλλη, της εικόνας του Γιώργου προηγήθηκε το καλλιτεχνικό του όνομα. Oytekan. Και στις δύο περιπτώσεις, κοινό στοιχείο για τον ακροατή η (θετική) έκπληξη που φέρνει ένας ήχος φρέσκος, αστικός, που συναντιέται από διαφορετικές πλευρές της πόλης στο κέντρο της. Μεταφορικά, γιατί όπως μας λένε, είναι γείτονες, αλλά και πρακτικά, μιας και την Παρασκευή 7 Μαρτίου μοιράζονται τη σκηνή της Death Disco, σε ένα double bill με πολλούς καλεσμένους και την Savina να ανοίγει τη βραδιά.

Με αφορμή την κοινή τους εμφάνιση, τους ζητήσαμε να απαντήσουν στις ερωτήσεις μας, αλλά και να θέσουν μεταξύ τους ερωτήσεις. Οι απαντήσεις τους, μας άφησαν να θέλουμε κι άλλο από αυτό, και σίγουρα να ανυπομονούμε για το live τους.

Γιώργο, Ξανθή. Σε τι απαντάτε «Ούτε κάν»;

Ξ: Ούτε καν απαντάω στην ομογενοποίηση της συνείδησης, παγκοσμίως. Ο κόσμος έχει ανάγκη από ανθρώπους που σκέφτονται μόνοι τους και όχι μόνο για να χωράνε ή να ταιριάζουν. Επίσης απανταώ «Ούτε καν» στην πίτσα με λεμόνι.

Γ: Στο «Έχεις insta;»

Και σε τι λέτε «Οπωσδήποτε ναι;»

Ξ: Εγώ λέω οπωσδήποτε ναι σε οτιδήποτε θυμίζει παιχνίδι και σε οποιαδήποτε πρόταση για φαγητό.

Γ: Α ναι θα συμφωνήσω πολύ με την Ξανθή στο φαγητό. Είναι αυτόματο ναι.

Η μουσική σας είναι πολύ διαφορετική, όμως αισθάνομαι πως ανήκετε σε μία ευρύτερη καλλιτεχνική κοινότητα που, με κάποιο τρόπο, συνδέεται. Πού εντοπίζετε τη μουσική σύνδεση σας; Πώς προέκυψε η προσωπική σας γνωριμία;

Ξ: Γνωριστήκαμε όσο ήμουν στο ίδιο συγκρότημα με τον Atana (2008-2012) με τον οποίο συνεργάζομαι πάλι στενά, σε studio και σκηνή. Ο Γιώργος ήταν και αυτός φίλος του και τον θυμάμαι να έρχεται στα live μας και να βρισκόμαστε στα φοιτητικά πάρτι. Μάλιστα φέτος γιορτάζουμε 14 χρόνια φιλίας - έτσι με ενημέρωσε το Facebook. Εγώ δεν θεωρώ ότι είναι τόσο διαφορετικές οι μουσικές μας με τον Γιώργο, αντιθέτως θεωρώ ότι ταιριάζει πολύ ο ήχος μας. Εχουμε και οι δύο αυτό το κόμπο mellow και δυναμικού, και θεωρώ πως χρησιμοποιούμε το ηλεκτρονικό στοιχείο με την ίδια διάθεση και πρόθεση.

Γ: Καταλαβαίνω τι εννοείς «διαφορετική», αν και πράγματι έχει πολύ κοινές καταβολές. Σαν παιδί του indie των ‘00s έχω να πω ότι αυτό που δημιουργεί αυτή τη στιγμή σκηνή - και ναι το λέω, αυτή τη στιγμή υπάρχει σκηνή - δεν είναι τόσο ο κοινός ήχος όσο η κοινότητα, η διάθεση για συνεργασίες και αλληλοβοήθεια ακομπλεξάριστα. Προφανώς υπάρχουν και εξαιρέσεις, αλλά μ’ αρέσει αυτό το ρεύμα που έχει δημιουργηθεί. Δεν το είχαμε πριν από 10 χρόνια.

Σας συναντώ συχνά «εκεί έξω», σε εγχώριες συναυλίες. Ως μέρος του κοινού, τι περιμένετε ο ένας / η μία από την εμφάνιση του άλλου;

Ξ: Δεν έχω προσδοκίες όταν πηγαίνω στα live, γιατί συνήθως είναι η ευκαιρία των μουσικών να δώσουν κάτι διαφορετικό από τα studio versions. Ο Γιώργος έχει πολύ δυναμικά κομμάτια, οπότε θα ήθελα να τον δω να χτυπιέται κρεμόμενος από τα φώτα, αλλά όπως είπα, δεν θα πάω με αυτό στο μυαλό, για να μην απογοητευτώ.

Γ: Όταν πάω σε live το μόνο πράγμα που με νοιάζει είναι να ακούσω μουσική. Με μαγεύει όταν γίνομαι μάρτυρας μια στιγμής ειλικρινούς και με ξενερώνει όταν κάποιος διεκπεραιώνει. Όταν παίζουν φίλοι θα κρατήσω και τις σημειώσεις μου για κουβέντα μετά - nerd.

Τι έχει «κολλήσει» στα αυτιά σας το τελευταίο διάστημα;

Ξ: Το "TERETETE" από Page of Cups και Nikkolas Dashy, το "Salt of the Earth" από Eli and the Portraits και το "Femmeland" της VASSIŁINA.

Γ: Terrone / Hot Chip / Little Simz.

Αυτή η ερώτηση είναι εμπνευσμένη από την τελευταία κυκλοφορία της Ξανθής με τίτλο “Σκοτάδια”, στην οποία έχει συνεργαστεί με την Καλλιόπη Μητροπούλου. Το κομμάτι αυτό μου δημιουργεί μια αίσθηση συμφιλίωσης με τις πιο σκοτεινές πλευρές μας, αλλά παράλληλα και μία επιμονή στην φωτεινότητα μας. Πώς αντιμετωπίζετε τις δικές σας σκοτεινές στιγμές;

Ξ: Η συμφιλίωση με τις σκοτεινές πλευρές μας θέλει πολλή δουλειά και παίρνει πολλά χρόνια. Πλέον, τις στιγμές που βρίσκομαι μέσα τους αφήνομαι με λιγότερο φόβο, όσο αντιφατικό κι αν είναι αυτό, γιατί οι σκοτεινές στιγμές μας είναι οι φόβοι μας. Σκέφτομαι εν τέλει ότι είναι οκ να φοβάμαι, κι έτσι βλέπω πιο καθαρά μέσα στο σκοτάδι τους και βρίσκω πιο γρήγορα την έξοδο.

Γ: Μεγάλο battlefield τα σκοτάδια. Προσωπικά, προσπαθώ να τα αγκαλιάζω, να τα παρατηρώ και να μαθαίνω. Αυτή είναι μάλλον η συμφιλίωση. Τώρα σε ό, τι αφορά την φωτεινότητα έχω καταλάβει ότι εμφανίζεται περιοδικά και απρόσκλητη όπως ο ήλιος σε μια μέρα μουντή. Drop mic (γέλια).

Ο ΓΙΩΡΓΟΣ ΡΩΤΑ ΤΗΝ ΞΑΝΘΗ

Ξανθή, θα κάνουμε κανένα κομμάτι μαζί; Τι θα γίνει;

Ξ: Είμαστε γείτονες και έχεις το drum machine μου στο στούντιο σου κάτι χρόνια τώρα. Φυσικά και θα κάνουμε κομμάτι μαζί. Θα είναι η ευκαιρία μου να το πάρω πίσω, αφήνοντας για αντάλλαγμα μια συνεργασία ΑΞΕΠΕΡΑΣΤΗ.

Φεστιβάλ ή κλειστό venue;

Ξ: Αν εννοείς φεστιβάλ σε ανοιχτή σκηνή, φεστιβάλ και πάλι φεστιβάλ, τι συζητάμε καν, Oytekan μου. Αέρας, χώρος, άραγμα, και ιδανικά μεγάλο stage για να χοροπηδήσεις ελεύθερα. Είτε είσαι πάνω στη σκηνή είτε κάτω, είναι ανώτερη εμπειρία. Το μόνο αρνητικό είναι η διαδικασία του να φτάσεις και να φύγεις.

David Bowie ή Kevin Parker;

Ξ: Δεν είμαι τρελή φαν κανενός, αλλά θα πω Kevin Parker γιατί πιο πιθανό είναι να βάλω να ακούσω Tame Impala, παρά David Bowie.

Η ΞΑΝΘΗ ΡΩΤΑ ΤΟΝ ΓΙΩΡΓΟ

Γιώργο, πες μου το dream line-up στο οποίο θα συμμετείχες.

Opening κατά τις 18.00 με Viagra Boys. Στις 20.00 Hot Chip. Στις 22.00 Radiohead ft. Kendrick Lamar. Και στη μία Τρύπες. Κι ας μη συμμετέχω καν.

Το “several bars” που το γράφεις και στα ελληνικά, πώς και προέκυψε σαν στίχος μέσα σε ελληνικό κομμάτι; Θέλω το back story.

Γ : Το back story ε; Θα σε ξενερώσω λίγο. Δεν θέλω να το σποιλάρω αυτό το στόρι. Θα σου πω όμως ότι είναι μια μίξη ζωής και φαντασίας που προέκυψε ακούγοντας LCD Soundsystem ένα απολογιστικό μεσημέρι. Τα υπόλοιπα από κοντά.

Ποιο άλλο μουσικό όργανο θα ήθελες να παίζεις, που πιστεύεις ότι θα μπορούσες να χρησιμοποιήσεις και στον τωρινό σου ήχο;

Γ : Θα ήθελα να παίζω ακραίο πιάνο. Είναι το πιο δυνατό συνθετικό εργαλείο.

 

OYTEKAN x XANTHÍ & friends την Παρασκευή 7 Μαρτίου στην Death Disco, με opening act την SAVINA. Περισσότερα εδώ.

 

Ακολούθησε το Avopolis Network στο Google News

 

Διαβάστε Ακόμα

Featured