Ο Γιώργος Κωστογιώργης γεννήθηκε το 1998 στη Θεσσαλονίκη. Μεγάλωσε στην Καβάλα και επέστρεψε στη γενέτειρα του για σπουδές στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης. Τα πρώτα του μαθήματα στο πιάνο προηγήθηκαν των μαθημάτων της Α' τάξης του δημοτικού. Η πρώτη του συναυλία δόθηκε στις 31.5.2022 στο Τελλόγλειο Ίδρυμα Τεχνών του ΑΠΘ. Τον Δεκέμβριο του 2021 ο Γιώργος Κωστογιώργης μάς συστήθηκε για πρώτη φορά ως συνθέτης με τον πρώτο του δίσκο Το καλοκαίρι πέρασε σα ρίγος, 14 μελοποιημένα ποιήματα των Κ.Ουράνη, Ν.Λαπαθιώτη, Α.Εφταλιώτη, Κ.Χατζόπουλου και Τ.Άγρα, ερμηνευμένα απ’ τον Αργύρη Μπακιρτζή. Δύο χρόνια αργότερα, κυκλοφόρησε ένα ακόμη «μπουκέτο» 14 τραγουδιών με γενικό τίτλο Τα άνανθα χρόνια μου, προσφεύγοντας και πάλι στην ποίηση, μελοποιώντας αυτήν τη φορά Ρ.Γκόλφη, Ρ.Φιλύρα, Μ.Παπανικολάου, Κ.Χατζόπουλο, Κ.Θεοτόκη και Έ.Ντίκινσον, ερμηνευμένα απ’ τον ίδιο και την Κατερίνα Σισίννι, ενώ σε δύο συμμετέχει ο Φοίβος Δεληβοριάς και σε ένα ο Αργύρης Μπακιρτζής.
Τη Δευτέρρα 24 Φεβρουαρίου o Γιώργος Κωστογιώργης παρουσιάζει στο Piraeus Club Academy μέρος της συνολικής του δισκογραφίας, έχοντας στο πλευρό του αγαπημένους μουσικούς συνοδοιπόρους, συμπεριλαμβανομέντων των Φοίβου Δεληβοριά και Αργύρη Μπακιρτζή. Ενόψει αυτής της εμφάνισης, αλλά και της κυκλοφορίας του τρίτου του δίσκου -με στίχους κυρίως δικούς του, αυτή τη φορά- θελήσαμε να τον γνωρίσουμε καλύτερα.
Τώρα που έχει περάσει ένα διάστημα από την κυκλοφορία του άλμπουμ, τι είναι για σένα «Τα άνανθα χρόνια μου»;
Το δεύτερο μου άλμπουμ με τίτλο Τα άνανθα χρόνια μου είναι μάλλον ένας φόρος τιμής σε ένα μεγάλο κομμάτι της παιδικής μου ηλικίας. Από μωρό παιδί, κυριαρχούσαν στο σπίτι και στο αυτοκίνητο δυο μουσικά σύμπαντα. Έβαζε ο πατέρας μας Μάρκο, απαντούσαμε εμείς με Rolling Stones. Απαντούσε αυτός με Παπαγκίκα, βάζαμε εμείς Otis Redding. Το πρώτο μου άλμπουμ με τίτλο Το καλοκαίρι πέρασε σα ρίγος που έχει σαφή ακουστικό χαρακτήρα, είναι ένα «ευχαριστώ» στον πατέρα μου. Το δεύτερο, σε όλα εκείνα τα CD που έγραφε ο αδερφός μου για να ακούσουμε στο αυτοκίνητο.
Δεν είναι η πρώτη φορά που μελοποιείς ποιήματα. Μίλησέ μου για τη σχέση σου με την ποίηση.
Τα αγαπημένα μου ποιήματα εξηγούν πράγματα τα οποία εγώ δεν είμαι σε θέση να εξηγήσω ή δεν έχω τον τρόπο να τα εκφράσω. Μπορεί να με ταλανίζει ένα ζήτημα κι ένα ποίημα εντελώς άσχετο με αυτό που με βασανίζει να με ηρεμεί και να με «λύνει τελικά». Προτιμώ τον μεσοπόλεμο, λατρεύω από την πρώτη μεταπολεμική γενιά τον Αναγνωστάκη, έχω μεγάλη αδυναμία στον πρωτοπόρο του δημοτικισμού Κωνσταντίνο Χατζόπουλο.
Γιατί επέλεξες τα συγκεκριμένα ποιήματα; Πώς γίνεται όλοι να μιλούν για τους ποιητές και τελικά να τους διαβάζουν λίγοι;
Δεν μπορώ να σας απαντήσω με σιγουριά στο γιατί επέλεξα τα συγκεκριμένα ποιήματα. Ίσως γιατί με το που τα διάβασα, τα αισθάνθηκα εξαρχής σαν τραγούδια – αυτή είναι η επίδραση ενός ποιήματος που με γοητεύει, να το διαβάζω ξανά και ξανά φτάνοντας ασυναίσθητα στο σημείο να το τραγουδάω.
Νιώθω πως είναι στην επικαιρότητα κυρίως ποιητές που με τον τρόπο ζωής τους μυθοποιήθηκαν, χωρίς φυσικά να αναιρείται η σπουδαιότητα του λογοτεχνικού τους έργου. Οι ιστορίες πίσω από τις πολυτάραχες ζωές ορισμένων λογοτεχνών, όπως του Λαπαθιώτη ή του Καρυωτάκη για παράδειγμα, δημιουργούν πρόσφορο έδαφος για συζητήσεις ή και αντιπαραθέσεις. Σαν το rock 'n' roll είναι η ποίηση: γεμάτη μύθους. Κι αυτό είναι πολύ ενδιαφέρον.
Πες λίγα λόγια για όσους συμμετείχαν στο άλμπουμ.
‘Ανθρωποι συνοδοιπόροι και φίλοι εγκάρδιοι. Η Κατερίνα Σισίννι που είναι στ’ αλήθεια μεγάλη τύχη να γράφω τραγούδια για την αγαπημένη μου γυναικεία φωνή. Ο αδερφικός πλέον φίλος μου Πάνος Βουλγαράκης, μαζί στην παραγωγή του δεύτερου μου άλμπουμ αλλά και του τρίτου που ετοιμάζουμε. Ο Γρηγόρης Οικονόμου, εξαιρετικός μουσικός και φίλος με τον οποίο μιλάμε τα ξημερώματα στο τηλέφωνο για τα εσωτερικά προβλήματα της ποδοσφαιρικής ομάδας που υποστηρίζουμε. Η Νεφέλη Δοδοπούλου, με την οποία ήμασταν συμφοιτητές στο Παιδαγωγικό Τμήμα του Αριστοτελείου και τώρα διαπρέπει στο Θέατρο Τέχνης Κάρολος Κουν, έπαιξε βιολί. Η συμμαθήτρια μου στο Δημοτικό Ωδείο Καβάλας Άρτεμις Κουκουζίκα που σπουδάζει Τσέλο στο εξωτερικό. Η Θεοδώρα Κοντούδη και η Καλλιφώνη Σαραντάκου στο τσέλο και τη βιόλα αντίστοιχα. Επίσης, ήταν τεράστια τιμή που συμμετείχαν στο άλμπουμ τρεις πολύ σπουδαίοι μουσικόί: Ο Γιάννης Καραγιαννάκης στην τρομπέτα – επί πολλά χρόνια στενός συνεργάτης του Λουκιανού, ο Κωστής Βαζούρας στο σαξόφωνο και ο Γιώργος Ζαρέας στο τρομπόνι. Τέλος, ο Φοίβος Δεληβοριάς και ο Αργύρης Μπακιρτζής είναι, για διαφορετικούς λόγους ο καθένας, δύο πολύ σημαντικοί άνθρωποι για μένα και νιώθω ευγνώμων για τη συμμετοχή τους.
Το ηχόχρωμα των τραγουδιών σου έχει πολλά στοιχεία. Πώς θα περιέγραφες αυτό το άλμπουμ σε κάποιον που δεν το έχει ακόμη ακούσει;
Έχει όντως πολλά στοιχεία γιατί όπως ανέφερα και παραπάνω, είναι επηρεασμένο από κάποιες μουσικές της παιδικής μου ηλικίας που με καθόρισαν. Θα του έλεγα σίγουρα πως ίσως έχει ενδιαφέρον να το ακούσει αν του αρέσει η Amy Winehouse, οι Oasis, ο Bix Beiderbecke, οι The Band, οι MGMT και ο Χατζιδάκις.
Ποια είναι η διαδικασία που ακολουθείς όταν βυθίζεσαι στη δημιουργία ενός άλμπουμ;
Η διαδικασία σύνθεσης των τραγουδιών είναι κάτι λυτρωτικό και μια ασχολία που με ηρεμεί πραγματικά. Από την άλλη, η διαδικασία ηχογράφησης και παραγωγής ενός άλμπουμ, είναι ένα μείγμα τεράστιας ευχαρίστησης, αλλά και μια πηγή αρκετού άγχους για μένα. Αν μπορούσα να αλλάξω κάτι σε εμένα, ίσως θα διάλεγα να μην με άγχωναν τόσο αυτά που με χαροποιούν τόσο πολύ.
Γιατί αξίζει κάποιος να έρθει στην παρουσίαση του άλμπουμ στην Αθήνα και τι άλλο ετοιμάζεις;
Δεν μπορώ να σας απαντήσω στο γιατί αξίζει να έρθει κάποιος στην συναυλία μας γιατί θα χρειαστεί να γίνω αυτοαναφορικός και δεν είμαι κατάλληλος γι’ αυτό. Αν ακούσει κάποιος άνθρωπος όμως την δισκογραφία μου και του φανούνε τα τραγούδια ενδιαφέροντα, νομίζω θα τον ικανοποιούσε σημαντικά αυτό που έχουμε ετοιμάσει.
Τον τελευταίο χρόνο έχω συνθέσει κάποια τραγούδια για τη φωνή της Κατερίνας Σισίννι, τα οποία θα αποτελέσουν την καινούργια μας δισκογραφική δουλειά. Είναι σε στίχους κυρίως δικούς μου και γράφτηκαν, κάπως, πάνω σε μια νοητή γέφυρα μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης.
Η Θεσσαλονίκη έχει κτίσει μια ολόκληρη μυθολογία στον χώρο της τέχνης. Ως παιδί της Βόρειας Ελλάδας, βλέπεις να εξακολουθεί να βγαίνει καλή τέχνη από κει;
Στη Θεσσαλονίκη γεννήθηκαν και πραγματικά μεγαλούργησαν ορισμένες από τις σημαντικότερες φιγούρες της χώρας στον χώρο των τεχνών. Μέχρι και σήμερα, εξαιρετικοί μουσικοί, ηθοποιοί, λογοτέχνες και κάθε λογής δημιουργοί ξεκινάνε το ταξίδι τους στην πόλη που γεννήθηκα. Το βασικό πρόβλημα είναι πως πλέον δεν υπάρχει κάποιος ή κάτι για να τους κρατήσει στη γενέτειρά τους. Ο δρόμος προς την Αθήνα είναι κατηφορικός και η εσωτερική μετανάστευση ορισμένες φορές μονόδρομος. Αυτή η συνθήκη είναι ιδιαίτερα στενάχωρη αλλά όταν η δεύτερη μεγαλύτερη πόλη της χώρας δεν προσφέρει ασφάλεια και ευκαιρίες για εξέλιξη, πώς να μην επιλέξει το άτομο το πιο πρόσφορο έδαφος των Αθηνών;
Αισθάνθηκες ποτέ να σε βαραίνει η οικογενειακή μουσική κληρονομιά;
Ουδέποτε αισθάνθηκα να με βαραίνει η οικογενειακή μουσική κληρονομιά μου γιατί ήταν για μένα ευχή και τύχη να μεγαλώσω σε ένα σπίτι γεμάτο δίσκους και βιβλιοθήκες. Αγάπησα την μουσική και την ποίηση γιατί απ’ όταν θυμάμαι τον εαυτό μου, οι εικόνες μου είναι γεμάτες από αυτά τα δυο.
Πες μου λίγα λόγια για τη δράση σου στις κινηματογραφικές αίθουσες. Πάντως τα τραγούδια σου έχουν έντονο κινηματογραφικό ύφος.
Στη Θεσσαλονίκη, την πόλη που ζω και εργάζομαι, είμαι στην ομάδα διαχείρισης τεσσάρων κινηματογράφων της πόλης και υπεύθυνος των ειδικών εκδηλώσεων και προβολών σε αυτά. Είναι τα χειμερινά Βακούρα και Μακεδονικόν και τα θερινά Απόλλων και Ναταλί. Το να γνωρίζεις και να βιώνεις τη μαγεία της αίθουσας εκ των έσω είναι κάτι για το οποίο θα νιώθω πάντα ευγνώμων.
Αγαπώ πολύ τον κινηματογράφο. Το σινεμά είναι στάση ζωής και μια πολύ ριζοσπαστική όψη μιας εσωτερικής επανάστασης που όλοι έχουμε ανάγκη. Συνθέτω μουσική για ταινίες που δεν έχουν γυριστεί ποτέ, ίσως γιατί τα soundtrack του Bernard Herrmann καθόρισαν τον τρόπο που βλέπω τη ζωή.
Πρόσφατα, στο Σινέ Βακούρα, κάνατε αφιέρωμα στον Χρήστο Βακαλόπουλο, ο οποίος ήταν και φίλος με τον Αργύρη Μπακιρτζή. Γιατί πιστεύεις ότι είναι τόσο αγαπητός στους νέους; Έχει παίξει ρόλο το βιβλίο του Κωστή Παπαγιώργη σε αυτό;
Σίγουρα δεν είμαι ο κατάλληλος για να απαντήσει σε αυτό το ερώτημα ωστόσο μπορώ να σας πω με σιγουριά, πως το αφιέρωμα στον Χρήστο Βακαλόπουλο πραγματοποιήθηκε σε κλίμα μεγάλης συγκίνησης. Έγινε για πρώτη φορά στη Θεσσαλονίκη και η αίθουσα του κινηματογράφου Βακούρα γέμισε ασφυκτικά από ανθρώπους που για τους δικούς τους λόγους ξεχωριστά, γοητεύτηκαν από αυτόν τον τόσο σπουδαίο διανοούμενο που έφυγε από την ζωή μόλις στα 37 του χρόνια. Στο αφιέρωμα μας, μίλησαν για τον Χρήστο φίλοι και συνεργάτες του που τον έζησαν στα πιο δημιουργικά του χρόνια. Ο Αργύρης Μπακιρτζής, ο Νίκος Ξυδάκης, η Όλια Λαζαρίδου και ο Αντώνης Κιούκας. Ο τελευταίος, είπε κάτι που μου άρεσε: «Ο Χρήστος Βακαλόπουλος έγινε μύθος μέσα στα χρόνια για τον φιλοσοφικό τρόπο σκέψης του».
Είμαστε κοντά στην ηλικία και θέλω να σε ρωτήσω πώς βλέπεις την Ελλάδα και τον κόσμο σήμερα.
Για την χώρα μας τι να πρωτοσχολιάσω; Τα γεγονότα μιλάνε από μόνα τους. Θέλει κουράγιο και δύναμη για να αντέξουμε. Να χτίσουμε κάποιους πυρήνες με ανθρώπους που μπορούμε να επικοινωνήσουμε, να επικοινωνούμε και να συνεργαζόμαστε με ανθρώπους που δεν θεωρούν την διαφθορά αμελητέα συνθήκη της καθημερινότητας. Όσον αφορά τον κόσμο, στεκόμαστε πάντα δίπλα στις ευπαθείς κοινωνικές ομάδες που διώκονται ξανά με μανία από τα κράτη τους, στους ανθρώπους που ξεριζώνονται από τις πατρίδες τους, στα παιδιά της Παλαιστίνης που θάφτηκαν ζωντανά στα συντρίμμια του πλανήτη.
Πλησιάζει η ημερομηνία δύο χρόνων από το δυστύχημα των Τεμπών. Τι έχεις να πεις για αυτό;
Ότι έχω να πω θα το πούμε όλοι μαζί στο δρόμο, στις 28 του Φλεβάρη.
Τι σου δίνει χαρά και ελπίδα;
Ο έρωτας.
Κλείσε με έναν στίχο από κάποιο ποίημα που δε βρίσκεται στο άλμπουμ.
Μόλις πεθάνει
Ἡ ἀγάπη
Θέλει σιωπὴ μεγάλη
Γιὰ νά ῾βρει στὴν ἄκρη τοῦ πόνου
Τὴν περίφημη λίμνη
Τὴ λήθη.
Ο Γιώργος Κωστογιώργης παρουσιάζει μέρος της συνολικής του δισκογραφίας τη Δευτέρα 24 Φεβρουαρίου στο Piraeus Club Academy, συνοδευόμενος στη σκηνή από αγαπημένους μουσικούς συνοδοιπόρους. Συμμετέχουν: Φοίβος Δεληβοριάς, Αργύρης Μπακιρτζής. Περισσότερα εδώ,
