Devin Townsend - Empath

Έχεις συμπληρώσει πάνω από 25 χρόνια καριέρας. Έχεις δει το όνομά σου σε περισσότερα από 25 άλμπουμ, είτε με τα δικά σου συγκροτήματα, είτε δίπλα στον Steve Vai. Ο μουσικός Τύπος σε αποθεώνει σχεδόν σε κάθε κυκλοφορία, ενώ μόλις επέστρεψες από μία ακόμα παγκόσμια περιοδεία, η οποία πέρασε και από την Ελλάδα, για πρώτη φορά (δείτε εδώ). Κοιτάς λίγο τα logistics της τελευταίας. Είσαι και πάλι στο «νεκρό σημείο»: έσοδα-έξοδα, δηλαδή, περίπου στα ίδια. Σε πιάνει μια τρέλα· και η πρώτη σου κίνηση είναι να βάλεις στον «πάγο»/σταματήσεις τους Devin Townsend Project.

Γιατί; Από τη μία, είσαι αρκετά χρόνια εκεί και θεωρείς ότι έχεις πια κορεστεί· από την άλλη, το όλο εγχείρημα κοστίζει αρκετά, περίπου $15.000 τον μήνα –κάτι οικονομικά ασύμφορο. Χαζεύεις έπειτα στο ίντερνετ και ενδεχομένως να διαβάζεις τις ενδιαφέρουσες δηλώσεις ενός καταξιωμένου δημιουργού, ο οποίος βρίσκεται σε παρόμοια κατάσταση (ηλικιακά, καλλιτεχνικά, μουσικά) με εσένα: «Με έχουν χαρακτηρίσει ως «τον πιο πετυχημένο Άγγλο καλλιτέχνη που δεν έχεις ακούσει» και μπορώ να πω ότι συμφωνώ, σε γενικές γραμμές… Όμως για τα mainstream media είναι σαν να μην υπάρχω! Οπότε ναι, ήθελα με κάποιον τρόπο να προσεγγίσω ένα ευρύτερο κοινό» (δείτε εδώ). Νιώθεις λοιπόν ότι είσαι ακριβώς στην ίδια θέση με τον Steven Wilson.

Μέσα σου μπαίνει ο διάολος· το «ψήνεις» το επόμενο άλμπουμ να είναι το πιο ραδιοφωνικό που ενδεχομένως μπορείς να γράψεις. Έτσι, με μια κίνηση που εκνευρίζει τους οπαδούς, στέλνεις tweet στον Chad Kroeger των Nickelback, λέγοντας ότι σου αρέσει το νέο τους τραγούδι –θυμίζουμε εδώ ότι στο παρελθόν μισούσες/ζήλευες τη συγκεκριμένη μπάντα. Κρατάς κατόπιν μια επαφή με τον Kroeger και, όταν συναντιέστε, του λες την ιδέα σου. Αλλά η απάντηση που λαμβάνεις, είναι σαν να δέχεσαι μπουνιά στο πρόσωπο από τον Ιβάν Ντράγκο: «Κόψε τις μαλακίες, πρέπει να κάνεις αυτό που ξέρεις καλύτερα και ακόμα περισσότερο, να το πας στα όριά σου». Τα υπόλοιπα είναι ιστορία. Άλλο τώρα αν ο Kroeger δέχτηκε να συμμετάσχει στο τραγούδι “Hear Me”.

Επειδή είσαι βέβαια ο Devin Townsend, στο «άρρωστο» μυαλό σου έχεις σκεφτεί ότι θέλεις 3 ντράμερ για το Empath. Πληκτρολογείς έτσι στο κινητό σου τα ονόματα των Morgan Ågren (Mats And Morgan, Frank Zappa, Fredrik Thordendal), Samus "66Samus" Paulicelli (Decrepit Birth, Abigail Williams) και Anup Sastry (Monuments, Periphery) και τους λες ότι θα τους χρειαστείς. Ομοίως, παίρνεις τηλέφωνο τους παλιούς γνωστούς Elliot Desgagnés και Anneke van Giersbergen για τα επιπλέον φωνητικά, ενώ δεν παραλείπεις να φωνάξεις και τους Mike Keneally, Steve Vai και Ryan Dahle για μερικές πενιές.

Όταν άκουσα για πρώτη φορά το Empath, αναλογιζόμενος ότι έπρεπε να γράψω και κριτική, πραγματικά προβληματίστηκα. Πώς να το περιγράψεις, όταν στο δεύτερο κιόλας κομμάτι (“Genesis”) ακούς κάτι που θα μπορούσε να είναι μουσική για τη Disney, μα την ίδια στιγμή έχει blastbeats τα οποία ούτε οι Dimmu Borgir δεν θα έπαιζαν; Αξίζει να δείτε το βιντεοκλίπ (εδώ), για να παρατηρήσετε τις αντιδράσεις του ίδιου του Townsend.

Και τι να πεις αλήθεια για το πανέμορφο “Spirits Will Collide”, με τα χορωδιακά φωνητικά; Το “Why?” θα μπορούσε να έχει μπει στη Fantasia (1940) και, ως εκ τούτου, είναι «εκνευριστικό», καθώς θες να το χαρακτηρίσεις ως το πιο cheesy που έχει γράψει ως τώρα ο Καναδός μουσικός. Το φειδωλό στα λόγια "Sputnikmusic", πάλι, το περιγράφεις ως ένα από τα καλύτερα τραγούδια του, ενώ στο “Borderlands” ακούς έναν πετεινό(!) στο ξεκίνημα –τυγχάνει και το πιο αισιόδοξο στιγμιότυπο του δίσκου. Όσο για το “Requiem”, στρατηγικά τοποθετημένο στην προτελευταία θέση, προετοιμάζει για το κλείσιμο.

Ένα επικό άλμπουμ, τώρα, δεν θα μπορούσε να κλείσει παρά με ένα επικό τραγούδι: να λοιπόν το 23άλεπτο "Singularity", που έρχεται χωρισμένο σε 6 μέρη. Για να είμαι ειλικρινής, στα πρώτα 3 λεπτά μου φάνηκε αδιάφορο. Όταν πάλι έπιασε τα blastbeats (γύρω στο 9ο λεπτό), με εκνεύρισε. Αλλά με έτρωγε να συνεχίσω ν' ακούω, για να δω πού το πάει. Τελικά, αποτελεί μια σύνοψη της καριέρας του Devin Townsend. Θέλεις δηλαδή να ακούσεις Strapping Young Lad, θέλεις να ακούσεις The Devin Townsend Band, θέλεις να ακούσεις Steve Vai, όλα υπάρχουν εδώ. Δεν είναι τυχαίο, μάλιστα, ότι το τελευταίο act έχει τίτλο «Here Comes The Sun», έχοντας τα φωνητικά της Anneke van Giersbergen δίπλα σ' αυτά του τρελο-Devin, αλλά και την κιθάρα του Steve Vai. Δύο καλούς λόγους, δηλαδή, για να φτάσεις μέχρι το τέλος της ακρόασης, στην κορύφωση της περιγραφόμενης ιστορίας.

Ο ίδιος ο Devin Townsend εξηγεί με τον καλύτερο τρόπο τις 3 κατηγορίες ακροατών που άκουσαν το φετινό του άλμπουμ, καθώς και τις αντιδράσεις τους:
- Η καλύτερη δουλειά που έχει κυκλοφορήσει ποτέ
- Η μεγαλύτερη παπαριά που έχω ακούσει ποτέ
- Εάν και όταν γράψει ένα τραγούδι που να ακούγεται (ας πούμε προσβάσιμο σε όλους), φώναξέ με.

Μπορώ απερίφραστα να πω ότι δέχομαι οποιονδήποτε υποστηρίξει την πρώτη ή τη δεύτερη δήλωση. Ποτέ άλλωστε ο Devin Townsend δεν ήταν για όλο το ροκ κοινό, κάτι που δεν αλλάζει ούτε τώρα. Οι φανατικοί οπαδοί θα πουν μάλιστα ότι πολλά σημεία του Empath θυμίζουν Devin Townsend Project, Strapping Young Lad και The Devin Townsend Band και ότι κάποιος ίσως από τους 22+ δίσκους που έχει κυκλοφορήσει στο παρελθόν, είναι καλύτερος. Αρκετοί, μάλιστα –από την άνεση βέβαια του πληκτρολογίου τους– λοιδόρησαν τη δήλωση του Καναδού ότι ξόδεψε $170.000 από τα χρήματά του για το Empath, όπως και την προτροπή του να αγοραστεί το άλμπουμ, καθώς μόνο έτσι θα μπορεί να «επιβιώσει» (πολλοί πάντως στήριξαν, όπως δείχνουν τα νούμερα: Η.Π.Α. #169, Βρετανία #23, Αυστραλία #10, Γαλλία #60, Γερμανία #12).

Για όλους τους παραπάνω, μπορώ απλά να πω ότι το Empath είναι ένα μουσικό αριστούργημα, το οποίο αξίζει κάθε του νότα. Και το λέω εγώ, που στο παρελθόν είχα προσπαθήσει να ακούσω άλμπουμ του Devin Townsend, και απλά ποτέ δεν μου έκανε κλικ –μαζί μου συμφωνούσε μάλιστα και ο αρχισυντάκτης Χάρης Συμβουλίδης. Πραγματικά, δεν υπάρχει άλλη λέξη για να το περιγράψω πέρα από το «αριστούργημα» και δεν νομίζω να έχω ξαναβάλει υψηλότερη βαθμολογία στο διάστημα που γράφω στο Avopolis. Για μένα, είναι το καλύτερο rock/metal άλμπουμ του 2019, αλλά κι ένα από τα καλύτερα της τρέχουσας δεκαετίας. Τίποτα άλλο…

{youtube}AdHJurX0yVA{/youtube}