Έβδομος δίσκος για τους Groundation το Building An Ark, σε μια σχεδόν δεκαπενταετή πορεία, την οποία μπορούμε ίσως να τεμαχίσουμε (χονδροειδώς) σε τρία εξελικτικά στάδια, άμεσα συνδεδεμένα με το πού στέκεται το φετινό τους πόνημα.
Στάδιο πρώτο: οι Groundation ξεκινούν από τη βόρεια Καλιφόρνια (1998). Συστήνονται μέσω της roots reggae, φόρμα την οποία αφουγκράζονται και επί της οποίας τοποθετούνται. Αποκτούν γρήγορα οικειότητα με τους τρόπους και τα νοήματά της, βελτιώνουν συνεχώς τον εκφερόμενο λόγο τους και, συν τω χρόνω, διαμορφώνουν μία όλο και πιο αυθύπαρκτη μουσική προσωπικότητα.
Στάδιο δεύτερο: Ίσως για να απογαλακτιστούν από την αρχική μήτρα, για να εκφράσουν καλύτερα την ιδιαιτερότητα του μουσικού τους ταλέντου ή απλώς για να παντρέψουν τις δύο κύριες επιρροές τους, οι Groundation αποφασίζουν να κάνουν το βήμα παρακάτω (γύρω στα μέσα της προηγούμενης δεκαετίας). Εντάσσουν, λοιπόν, σταδιακά στον κώδικά τους μία «εφαρμοσμένη» τζαζ φιλοσοφία. Η μουσική τους σκέψη γίνεται περιπετειώδης και –τηρουμένων των αναλογιών– αρκετά τολμηρή. Αν και η roots reggae διατηρεί την πρωτοκαθεδρία σε επίπεδο ταυτότητας, τα ερείσματά τους αποκτούν διττή υπόσταση. Με δύο (τουλάχιστον) εξαιρετικούς δίσκους (Upon The Bridge και Here I Am) οριοθετούν το νέο, διευρυμένο πεδίο δράσης τους και καταφέρνουν να «επιβάλλουν» τους δικούς τους όρους –μένοντας παράλληλα αληθινοί στις ρίζες τους.
Στάδιο τρίτο: Βρισκόμαστε στο παρόν, τρία σχεδόν χρόνια μετά το Here I Am και έναν μετά την –μετριασμένης επιτυχίας– πρώτη σόλο δουλειά του frontman Harrison “Professor” Stafford. Η παραπάνω διεργασία έχει πλέον εγγραφεί στα γονίδια των Groundation και ό,τι κάποτε τους έκανε να ηχούν περιπετειώδεις, σήμερα είναι ό,τι αναμένεται από εκείνους. Ο δευτερογενής φορμαλισμός εμφανίζεται ενώπιόν τους ως ένας διόλου αμελητέος κίνδυνος.
Μία λύση θα ήταν η ριζική επανατοποθέτηση· μία νέα φυγή προς τα εμπρός. Μία άλλη θα ήταν να δράσουν μέσα στο ίδιο περιβάλλον, μιας που στο κάτω-κάτω εκεί έχουν βρει την –αληθινά– προσωπική φωνή τους. Ελπίζοντας πως η ποιότητα της γραφής και η εμπειρία που έχουν στην πορεία αποκτήσει, θα σταθούν ικανές παράμετροι ώστε να διατηρήσουν το πρόσημο θετικό.
Οι Groundation διαλέγουν τον δεύτερο δρόμο εδώ. Με το στοιχείο της έκπληξης σχεδόν απόν (αφήνουν απλά περισσότερους χώρους στις δύο κυρίες των φωνητικών –την Kim Pommell και την Kerry-Ann Morgan), ρίχνουν το βάρος ακριβώς στην ποιότητα και στην εμπειρία τους. Ήτοι, στην πάντα ενδιαφέρουσα συνθετική τους τοποθέτηση, στην εκτελεστική τους επάρκεια και στη διαυγή τους στιχουργική.
Ο Ryan Newman στο μπάσο, ο Marcus Urani στα πλήκτρα και ο David Chachere στην τρομπέτα δημιουργούν και πάλι τη γνώριμη τριπλέτα που επωμίζεται το μεγαλύτερο βάρος της συνθετικής ανάπτυξης. Για άλλη μια φορά τα καταφέρνουν περίφημα, είτε καθοδηγώντας το γκρουπ προς τζαζ παρεκκλίσεις, είτε χτίζοντας ένα στέρεο «δίχτυ ασφαλείας» με βάση τη reggae ρυθμολογία. Πάνω σε αυτό το υπόβαθρο η φωνή του Harrison Stafford πρωταγωνιστεί ίσως πιο κυριαρχικά από άλλες φορές. Ενυπάρχει εδώ η τάση να ενισχυθεί περαιτέρω η τραγουδιστική πλευρά των Groundation, κάτι που σε κάποιες περιπτώσεις τους κάνει να φλερτάρουν με τη φλυαρία (λ.χ. κάποια σημεία του “Humility”).
Όμως ο Stafford, ως στιχουργός, αποδεικνύεται για ακόμα μία φορά εξαιρετικός. Με μεστό, ουσιώδη λόγο, φανερά προβληματισμένος, μα και πεπεισμένος ότι η μάχη δεν έχει χαθεί. Πλάι έτσι στις αναμενόμενες ουμανιστικές παροτρύνσεις, υπάρχει κι ένα έντονο σχόλιο για τα προβλήματα των καιρών μας, για κοινωνίες οι οποίες «έχασαν τον δρόμο τους», για τα δυσάρεστα αποτελέσματα του άκρατου μονεταρισμού. Πάντοτε όμως με την πεποίθηση ότι, αν ο άνθρωπος κοιτάξει και πάλι τον άνθρωπο, τα προβλήματα και οι φορείς τους θα κατανικηθούν.
Το Building An Ark είναι ίσως λιγότερο οξύ από τους δισκογραφικούς του προγόνους, παραμένει όμως το ίδιο βαθύ. Περιέχει δε ορισμένες εξαιρετικές συνθέσεις –όπως σίγουρα είναι τα “Building An Ark”, “Daniel”, “Payaka Way” και “Be That Way”– που αφενός υπερνικούν τα όποια μειονεκτήματα του συνόλου και αφετέρου φανερώνουν μία ώριμη, κατασταλαγμένη προσέγγιση εκ μέρους των Groundation. Αλλά κι έναν χαρακτήρα που, αν και έχει εκδηλωθεί με μεγαλύτερη ενάργεια στο παρελθόν, διατηρεί ακέραιη και τη φλόγα και την αλήθεια του.
{youtube}Xk91OBuZhgw{/youtube}
