Οι Αυστριακοί Sofa Surfers είχαν καιρό να μας επισκεφθούν δισκογραφικά, συγκεκριμένα από τότε που εκείνο το άλμπουμ που έφερε το όνομά τους σε κόκκινο φόντο έγινε η αρχή μίας ηχητικής στροφής σε πιο ροκ μονοπάτια. Το Blind Side –που διανέμεται με καθυστέρηση στη χώρα μας– τους βρίσκει να κινούνται στους ίδιους δρόμους, φτιάχνοντας έναν δίσκο που συνεχίζει από εκεί όπου σταμάτησε το Sofa Surfers του 2005.
Μετά από τόσα χρόνια απουσίας, είναι αρκετά αυτά που περιμένεις από ένα γκρουπ που προ δεκαπενταετίας «βγήκε μπροστά», παρουσιάζοντας ένα ισχυρό μείγμα trip hop, dub και drum & bass –το οποίο αρχικά πήρε σάρκα και οστά με το Transit του 1997 και συνεχίστηκε επάξια με τα Cargo (2000) και Encounters (2002). Έτσι, ίσως κάποιοι να απογοητεύτηκαν ελαφρώς (ή βαρέως) ακούγοντας το άλμπουμ του 2005, αφού βασικό του όχημα ήταν οι κιθάρες, οι οποίες συχνά παραμορφώνονταν και αντικαθιστούσαν τα πιο εγκεφαλικά synths των προηγούμενων κυκλοφοριών, που έπαιζαν με διαθέσεις πιο ελεύθερες.
Όπως και στο Sofa Surfers –αλλά και σε πολλές σύγχρονες κυκλοφορίες πλέον– έτσι και στο Blind Side υπάρχει μία τάση επιστροφής στο απλό, στο ανεπιτήδευτο και σε έναν παλαιότερου τύπου αναλογικό ήχο. Αυτό που κάποτε θεωρείτο «μπροστά από την εποχή του» και ερμηνευόταν από τους Αυστριακούς ως πολύπλοκες εναλλαγές ρυθμών, «μπερδεμένα» μουσικά δείγματα και ελευθερία στο παίξιμο, τώρα αντικαθιστάται από την αμεσότητα που διέπει την ποπ/ροκ σύνθεση, με σταθερά beats τεσσάρων τετάρτων, ευκολοχώνευτες κιθαριστικές μελωδίες και φωνές που κάνουν ό,τι θεωρείται αυτονόητο: τραγουδούν. Η μπάντα δημιούργησε λοιπόν 9 (θα θέλαμε λίγα ακόμα) απλά τραγούδια με αρχή, μέση και τέλος, με κουπλέ, ρεφρέν και ό,τι άλλο συνηθίζεται, προσπαθώντας να τους εμφυσήσει την αντίληψή της περί μουσικού εκσυγχρονισμού.
Στην προσπάθειά τους όμως αυτή και διεκδικώντας το κομμάτι της σύγχρονης μουσικής πίτας που τους αναλογεί, οι Sofa Surfers έχασαν (ή ξέχασαν) την έμπνευσή τους. Κι έκαναν τον εκμοντερνισμό αυτοσκοπό, δημιουργώντας κάτι που πίστεψαν πως θα τους πάει πιο πέρα από εκεί όπου βρίσκονταν –τουλάχιστον μέχρι και το Encounters. Η trip hop αίσθηση που φωνάζει Sofa Surfers είναι μεν παρούσα στο Blind Side, μα βρίσκεται καλά κρυμμένη πίσω από τις βρώμικες κιθάρες-πρωταγωνιστές σε τραγούδια ισάξια, τα οποία αποτελούν όμως μόνο σκιές των έξυπνων, ατμοσφαιρικών τους συνθέσεων των παρελθόντων ετών. Η παραγωγή είναι άρτια και διαυγής, στα επίπεδα που η μπάντα μας έχει συνηθίσει, όμως ακούγεται ελαφρώς επίπεδη, μη διαθέτοντας τα απαραίτητα «τραντάγματα» που θα κρατούσαν ψηλά το ακουστικό ενδιαφέρον. Η δύναμη της ερμηνείας του “Heavy Water”, παρόλα αυτά, μπορεί να καθηλώσει, ενώ το κιθαριστικό ριφάκι του “Gutcut/U.D.H.W” μπορεί αρχικά να μοιάζει με σπαζοκεφαλιά, γρήγορα όμως θα αντιληφθείτε ότι η απάντηση που ψάχνετε βρίσκεται προς το τέλος του “War Pigs” των Black Sabbath.
Το Blind Side των Sofa Surfers διαθέτει πάντως αξιοπρέπεια, σεβόμενο τις trip hop καταβολές των δημιουργών του, αλλά και τις ροκ προσδοκίες τους. Όσοι βέβαια γνωρίστηκαν δισκογραφικά με τους Αυστριακούς πριν την αυγή της χιλιετίας, από την πολυσυλλεκτικότητα του Transit έως και το “Gamelan” –ένα από τα ομορφότερα κομμάτια που βρέθηκαν στο τέλος ενός δίσκου– ίσως να απογοητευτούν και πάλι.
