Δίσκος τυπικός αρκετών συνισταμένων της σύγχρονης μουσικής το I A Moon των North Sea Radio Orchestra. Πρώτον, δυσκολεύεσαι να ορίσεις το είδος στο οποίο ανήκει. Αν βέβαια ο όρος classical pop δεν ήταν πιασμένος από τους Αντρεομποτσέλιδες και τις Σαραμπραϊτμάνες αυτού του κόσμου, ομολογώ ότι θα έμπαινα στον πειρασμό να τον χρησιμοποιήσω. Δεύτερον, είναι δίσκος φτιαγμένος για εκείνες τις στιγμές που ιδιωτεύουμε από την καθημερινότητα: η «συνείδησή» του σχετίζεται ευθέως με τις μοναχικές ακροάσεις του 21ου αιώνα. Τρίτον, δεν είναι παντός στιγμής. Σε θέλει κι εσένα σε κάποιο μενταλιτέ, σε κάποια συγκεκριμένη ώρα της μέρας όπου οι ρυθμοί χαλαρώνουν και το φως προέρχεται από ηλεκτρική και όχι φυσική δραστηριότητα.
Αν είναι καλός δίσκος; Ναι, καλός είναι, χωρίς μα και μου. Από εκείνους ίσως που κατέβαζες μα δεν αγόραζες –αν υποθέσουμε ότι ακόμα αγοράζεις ή ότι ακόμα μπορείς να αγοράζεις– μα θα άκουγες συχνά/πυκνά και δεν θα ξέχναγες έτσι εύκολα. Το σύμπαν του έχει (κυρίως) να κάνει με την κλασική μουσική στη νεο– εκδοχή της, άλλο τόσο όμως αφορά και όσους λατρεύουν την εκλεκτική, πολυσύνθετη ποπ της Kate Bush, της Joanna Newsom ή της Tori Amos (στη 2011 Ντόιτσε Γκράμοφον περσόνα της), όσους αγαπούν τα αγγλοσαξονικά folk φωνητικά, όσους ρέπουν προς το art rock, ακόμα και όσους επιμένουν εντεχνοελληνικά.
Από αυτήν την άποψη ανήκει στην πρωτοπορία, η βασική του όμως επιτυχία είναι ότι δεν την επιδιώκει μέσω του μαζικώς δυσνόητου. Είναι δουλειά λόγια μαζί και γήινη, φεγγαροπαρμένη (όπως δηλώνει και ο τίτλος) μα όχι χαζορομαντική, οικεία μα όχι κλισέ, αισθαντική με τρόπο λεπτεπίλεπτο και «υπόγειο». Δεν έχει σπουδαίες κορυφώσεις, μα διαθέτει ροή συνεκτική και με σταθερή ποιότητα, απ’ όπου και μεμονωμένες στιγμές μπορείς να διακρίνεις, αλλά και τα όμορφα φωνητικά της Sharron Fortnam να προσέξεις.
Έχεις όμως δει και τον βαθμό παραπάνω, το έχεις υποψιαστεί: πράγματι, κάτι λείπει. Κάπου μέσα στις περίτεχνες ενορχηστρώσεις και στη σπουδή τους να γίνουν όλα «σωστά», οι North Sea Radio Orchestra σε πάνε στην καρδιά μέσω Λαμίας (ή Βόρειας Θάλασσας, αν προτιμάτε). Δεν είναι δυσνόητοι μεν, δεν προκρίνουν όμως και την αμεσότητα, γι’ αυτό και τις θέλει τις ακροάσεις του το I A Moon, δεν πρόκειται για μπαμ και κάτω υπόθεση. Κι αυτό δεν λειτουργεί πάντα υπέρ του. Ίσως σε κανα-δυο στιγμές να κουράζει, παρότι δεν αμφισβητώ πως το γκρουπ τον βρίσκει τελικά τον στόχο: ασυγκίνητοι δεν θα μείνετε, αρκεί να στήσετε λίγο αυτί και να μη χαζολογείτε με κάτι άλλο ενώ ακούτε.
Φυσικά και δεν σας έγραψα τίποτα για το τι εστί North Sea Radio Orchestra και σε ποιο άλμπουμ βρίσκονται. Προτιμάς μια τυπικώς βαρετή παράγραφο πληροφοριών που θα μεγαλώσει αχρείαστα το κείμενο ή να κάνεις ένα απλό ψάξιμο στο Google;
