Το My Beautiful Dark Twisted Fantasy δεν ήταν ο καλύτερος περσινός δίσκος –πολλούς μάλιστα ίσως και να ξίνισε η δίχως τέλος και όριο προώθησή του– πάντως ένα είναι σίγουρο: πύκνωσαν από τότε οι φήμες για συνεργασία ανάμεσα στα μεγαθήρια Kanye West & Jay-Z, κίνηση που θα ήταν τόσο τολμηρή, όσο και έξυπνη: όλο το πρώτο μισό του 2011 ο hip hop κόσμος περίμενε τους καρπούς, μειώνοντας έτσι –φαινομενικά– την «πιστοληπτική ικανότητα» άλλων καλλιτεχνών και την ίδια στιγμή δημιουργώντας τέτοιες προσδοκίες, που οι δυο τους δύσκολα θα μπορούσαν να ικανοποιήσουν.
Όταν βέβαια μιλάμε για ονόματα τέτοιου βεληνεκούς, μερικά πράγματα είναι εγγυημένα: πρώτα-πρώτα, το ρόστερ των συντελεστών πίσω από την παραγωγή, με τους RZA, Q-Tip, Neptunes μα και τον ίδιο τον West να καταθέτουν υποδειγματική δουλειά στα περισσότερα κομμάτια, αφήνοντας χώρο τόσο για το επικό (“Lift Off”) όσο και για τα ρυθμικά R’n’B beats, προς ικανοποίηση των χορευτικών διαθέσεων (“Niggas In Paris”). Χρησιμοποιούνται επίσης αρκετά soul samples, μέσω των οποίων αντλείται λίγη δυναμική από παλιότερες δόξες της μαύρης μουσικής (“Otis”, “New Day”), ενώ η λιτή –σε γενικές γραμμές– γραμμή της παραγωγής αφήνει μια φυσική νότα στο αποτέλεσμα.
Επόμενο κεφάλαιο, οι ρίμες. Στο Watch The Throne ο Kanye West με τον Jay-Z μοιράζονται στίχους σε όλα τα κομμάτια, διατηρώντας έτσι μια υγιή εικόνα συνεργασίας και δίνοντάς μας την ευκαιρία για συγκρίσεις εκεί όπου ο καθένας το βρίσκει δόκιμο. Διάφορα θεματικά μοτίβα απασχολούν τους στίχους, με μεγαλύτερο φυσικά την αποδοχή της ανωτερότητας των δύο ράπερ. Ξεχωρίζει εδώ το “New Day”, που, σαμπλάροντας Nina Simone, δίνει την ευκαιρία στους δύο πρωταγωνιστές να μιλήσουν στα αγέννητά τους παιδιά σε πρώτο πρόσωπο, να προσπαθήσουν να μεταφέρουν τη δική τους εμπειρία και να μοιραστούν φοβίες αλλά και ελπίδες μαζί τους. Συμμετέχοντες στα φωνητικά, η σύζυγος του «Μαύρου Sinatra», Beyonce, μα και o προστατευόμενός του, Mr. Hudson. Σε δύο τέλος κομμάτια οι Kanye West & Jay-Z επέλεξαν να συμπεριλάβουν –και να προωθήσουν με αυτόν τον τρόπο– τον χαρισματικό Frank Ocean.*
To Watch The Throne αποτελεί ένα από τα πιο συγκροτημένα ακούσματα του είδους για το 2011, ικανοποιώντας εμφανώς περισσότερο από το άλλο μεγάλο χιπ χοπ ζευγάρωμα της χρονιάς (Eminem & Royce Da 5'9”). Παρόλα αυτά, όταν προσθέτεις δύο τέτοιες δυναμικές δεν περιμένεις να μείνεις απλά ικανοποιημένος. Περιμένεις έναν καταιγιστικό δίσκο, που θα σε υποχρεώσει να τον ακούσεις και ξανακούσεις και θα διαθέτει και μια δόση «διαχρονικού». Αυτό το στοιχείο απουσιάζει. Και μένει απλά ένα δείγμα καλού, πιστού στις ρίζες χιπ χοπ.
*Για όσους εντυπωσιάστηκαν από τον νεαρό, το ντεμπούτο mixtape του έχει κυκλοφορήσει ήδη, με τίτλο Nostalgia Ultra.
