Αυτήν τη στιγμή, ο Example είναι από τα πιο «καυτά» ονόματα στην Αγγλία. Καλύτερη δικαιολογία για τον παραπάνω χαρακτηρισμό δεν υπάρχει από το ότι τα δυο singles που προηγήθηκαν του Playing In The Shadows χτύπησαν κορυφή στα βρετανικά charts, ενώ το ίδιο συνέβη λίγο μετά και με τον δίσκο. Διόλου παράξενο, καθώς ο ήχος του Example συνδυάζει πολλά από τα στοιχεία που κυριαρχούν στους πίνακες επιτυχιών του Ηνωμένου Βασιλείου κατά την τελευταία δεκαετία: συμβατικό ραπάρισμα καταπιανόμενο με «μαζικώς αποδεκτά» θέματα, mainstream dance στοιχεία που καθιστούν τα κομμάτια προσβάσιμα στις playlists των μεγάλων clubs, αλλά και κάποια dubstep περάσματα για να μην μένουμε και εκτός των εξελίξεων –και, κατ’ επέκταση, των προτιμήσεων της νεολαίας.
Κάπως έτσι αποφάσισε και το Ministry Of Sound πως, τώρα που φέρνει τα λεφτά στο ταμείο, καλό θα ήταν να προτείνει στον Example να δημιουργήσει τη δική του mix συλλογή. Λογικό και κατανοητό σαν αρχική σκέψη, μόνο που στην πράξη τα πράγματα δεν πάνε καθόλου καλά σε πολλά και διαφορετικά μέτωπα.
Για αρχή, από τα 30 κομμάτια τα οποία μιξάρονται εδώ, τα 11 ανήκουν στον ίδιο τον Example. Πόση αυτοπροβολή πια; Κατά δεύτερον, η μίξη ακολουθεί τη συνταγή ένα τραγούδι + ένα remix του το ένα μετά το άλλο, εμφανές δείγμα έλλειψης ικανοτήτων και φαντασίας ενός DJ. Σα να μην έφταναν αυτά, υπάρχει κι άλλο δείγμα έλλειψης βασικών χαρακτηριστικών δισκοθέτη, καθώς στις μίξεις βλέπουμε να χαμηλώνει η ένταση του προηγούμενου τραγουδιού και να εισάγεται το επόμενο κατευθείαν από το μελωδικό του μέρος. Σαφώς κάτι τέτοιο αποτελεί εύκολη λύση, μιας και δεν χρειάζεται να συγχρονίσεις καθόλου τα τέμπο και να εισάγεις το επόμενο beat στον ρυθμό του προηγούμενου κομματιού...
Υπάρχουν όμως και περαιτέρω δείγματα κακής νοοτροπίας στο Playlist του Example και του συνεργάτη του DJ Wire. Επιλογή τραγουδιών από τους ίδιους καλλιτέχνες ξανά και ξανά, δηλαδή 11 ο Example, 2 οι Nero, 2+1 remix από τον Doctor P κ.ο.κ. Βλέπουμε επίσης μια έλλειψη συνοχής και γενικότερου concept πίσω από τη συλλογή, καθώς ο ρυθμός της δεν κρατιέται σε συγκροτημένη πορεία αλλά είναι παντού και τελικά πουθενά. Αφήστε δε τη λογική σούπερ μάρκετ, τύπου θέλω να πιάσω τη νεολαία αλλά να μη χάσω και τους λίγο μεγαλύτερους... Οπότε ας βάλω εδώ κάνα-δυο παλιότερα dance anthems (βλέπε “Gypsy Woman” και “Born Slippy”, με μόνο το μελωδικό του μέρος βεβαίως-βεβαίως) δίπλα σε πρόσφατες μαζικές επιτυχίες που θα τους φανούν γνώριμες στο αυτί (π.χ. “Satisfaction” από Benny Benassi και “I’m Not Alone” από Calvin Haris). Ε, και μιας και ακολουθήσαμε αυτόν τον δρόμο να μην βάλουμε και τη νέα συμπάθεια (μετάφραση σε DJ διάλεκτο: σιγουράκι) της Αγγλετέρας, την Katy B –μια από το προσωπικό της άλμπουμ και μια από τη συνεργασία της με τους Magnetic Man;
Ξέχασα κάτι; Α ναι, βεβαίως... Συνοδευτικά στη συλλογή υπάρχει κι ένα εξτρά δισκάκι με 11 κομμάτια που, όπως αναφέρεται, «συνοδεύουν το ντουέτο στο tour bus τους». Τραγούδια δηλαδή τα οποία αγαπούν οι συντελεστές μα αφήνουν συνήθως εκτός των σετ τους. Δεν θα ήταν καθόλου κακή ιδέα, εάν υπήρχε μια ελάχιστη προσπάθεια ομοιομορφίας στην επιλογή τους ή έστω ένα ευφυές μιξάρισμα. Αντίθετα εδώ ούτε μιξάρισμα θα βρούμε, αλλά ούτε καν μια σοφή τοποθέτηση: ανάκατα συνυπάρχουν οι Drums με τον Busta Rhymes, οι Mystery Jets ακολουθούν τους... Booka Shade και πάει λέγοντας.
Εν κατακλείδι, το Playlist των Example & DJ Wire μπορεί να ειδωθεί μόνο ως αστειότητα, ή ως προχειρότητα. Το θεωρώ δεδομένο πως κάπου εκεί έξω στους δρόμους της αγγλικής γης υπάρχουν πιτσιρικάδες ικανοί να φτιάξουν πολύ (μα πολύ) καλύτερες και πιο ευφάνταστες μιξαρισμένες συλλογές –απλά δεν διαθέτουν το όνομα που θα εξασφαλίσει τις πωλήσεις. Επειδή όμως ο Example έχει κερδίσει τη δημοσιότητα (για τη μουσική του ωστόσο, και όχι για τη DJ πορεία του) δείχνει να νομίζει ότι κάνει για όλους τους ρόλους. Καλά θα κάνει λοιπόν να μείνει στο να σκαρώνει ποπ επιτυχίες (παρεμπιπτόντως, δεν είναι καθόλου εύκολο –για να μην παρεξηγούμαστε) και να αφήσει τον τομέα του DJing σε όσους διαθέτουν μεγαλύτερη φαντασία και ικανότητα.
