Για όσους αναρωτιούνται αν υπάρχουν ακόμα νεοσύστατα συγκροτήματα με ψυχή και με δυνατότητα να συγκινήσουν και να προκαλέσουν το μυαλό χωρίς να χρειάζονται ούτε εκτεταμένο promotion, ούτε φανταχτερά σόου, ούτε μεγάλες δισκογραφικές, οι ΒlackIce έρχονται να εξασφαλίσουν μια θετική απάντηση. Χωρίς να σημαίνει αυτό ότι ο ήχος τους μπορεί να γίνει αποδεκτός από οποιονδήποτε ψάχνει κάποιο συγκρότημα με ψυχή, φυσικά. Αγγίζουν, όμως, ετερόκλητο κοινό, από ταγμένους deathrockers μέχρι λάτρεις του avant-garde, της performance, πιθανώς και της ψυχεδέλειας ή της post-rock. Εξηγώ αμέσως: οι Βlack Ice έχουν χαρακτηριστεί no wave, new wave, deathrock, εκ των οποίων όλα από μια άποψη ισχύουν. Κατά βάση, όμως, είναι πειραματικοί και δημιουργούν το δικό τους ηχητικό υπόβαθρο.
Ξεκίνησαν το 1999, ως αποτέλεσμα της επιθυμίας δύο μελών των Phantom Limbs –Stevenson Sedgwick και Skοt B– να εκφράσουν τις ως τότε αδοκίμαστες ατμοσφαιρικές τους αναζητήσεις στη μουσική, με αποκλειστικά ορχηστρικά κομμάτια, στα οποία εμπλέκονταν διαφόρων ειδών αυτοσχέδια κρουστά και μη συμβατικά όργανα. Δυο χρόνια αργότερα προστέθηκε στο line-up η Miss Kel, η οποία ήρθε να δώσει μια νέα διάσταση στο project με τη φωνή και τη στιχουργική της ικανότητα. Αν θα ταίριαζε κάποια περιγραφή στα φωνητικά της, αυτή θα ήταν χονδρικά «darkwave». Όσο για τους στίχους που γράφει, είναι καθαρά προσωπικοί και εκ πρώτης όψεως ακατανόητοι. Αυτή η εσωτερικότητα πραγματώνεται συχνά με τρόπο ωμό, ακατέργαστο, με κραυγές ή ουρλιαχτά στην κορύφωση ενός τραγουδιού, προτρέποντας τον ακροατή να εμβαθύνει και να αποκωδικοποιήσει τις μεταφορές και τα σύμβολα για να βρει κρυφά νοήματα, να διερωτηθεί, να συσχετιστεί με χαρακτήρες.
Το τρίτο κατά σειρά LP των Καλιφορνέζων κυκλοφόρησε 5 χρόνια μετά το τελευταίο, Myopia. Η αναμονή άξιζε, χωρίς αμφιβολία. Mε τον στίχο «Oh, in these times I hardly recognize my own face» ξεκινά το εναρκτήριο “These Times” –όποιος όμως τους έχει ξανακούσει, αναγνωρίζει από τις πρώτες νότες το «πρόσωπό» τους, το στίγμα των Black Ice. Όπως και όλα τα στοιχεία τα οποία μπορούν να επιτρέψουν στο αρκετά δύσκολο άκουσμα αυτής της μπάντας να γίνει αγαπητό. Παράλληλα, παρατηρούνται και κάμποσες διαφορές σε σχέση με τα δύο προηγούμενα. Περισσότερα κομμάτια με σαφή δομή, με αρχή-μέση-τέλος, λιγότερο «χάσιμο» και όχι τόσο deathrock συγκριτικά με το ντεμπούτο τους (Terrible Birds), περισσότερες δοκιμές με νέα εφέ και επιρροές από άλλα είδη. Το επίμονο μπάσο και η μελωδία των synths που μαγνητίζoυν στο “Sooner Or Later”, μια πινελιά από gothic rock με τα riffs και τα «γαυγίσματα» στο “Dee Is Roaming”, το συγκλονιστικό πιάνο και οι στίχοι του “Divination”, η αιθέρια ατμόσφαιρα που δημιουργείται με τα πλήκτρα και τους ψιθύρους στο “Castles In The Ground” με τις 1980s synthpop επιρροές, το κινηματογραφικό “Before The Dawn” με δυσδιάκριτα αλλά υπαρκτά ambient στοιχεία. Αλλού, όπως στο “Bells Of Sicily”, απαιτείται η πλήρης εμπλοκή του αυτιού σε ό,τι αντιλαμβάνεται και η συγκέντρωση σε κάθε μικροσκοπικό ήχο που έχει καταγραφεί στο background.
Όσο για τη φωνή της Miss Kel, εκείνη άλλοτε μετατρέπεται σε μέσο έκφρασης πόνου και άλλοτε απλής εκτόνωσης, σχεδόν πάντα εκφέροντας σπασμένα σουρεάλ λόγια, που δεν μπορούν να ειπωθούν υπό φυσιολογικές συνθήκες γιατί συχνά δεν έχουν σύνδεση. Αυτό που πετυχαίνει καλά η μουσική των Black Ice σε συνδυασμό με τον στίχο είναι η επίκληση στο συναίσθημα και η βουτιά στα βάθη του υποσυνείδητου. Οι συνθέσεις τους, και στο Before The First Light, σαν θρυμματισμένα όνειρα, παίζουν με αλλαγές, έντονες κορυφώσεις και απότομες μεταπτώσεις, όπως μεταβάλλεται και η διάθεση ενός κυκλοθυμικού, προκαλώντας σκοτεινές εξερευνήσεις και ενδόμυχους συνειρμούς.
Η καλλιτεχνική επιμέλεια του δίσκου έχει και πάλι ρετρό τάσεις, τοποθετώντας τη μπάντα κάπου ανάμεσα στο σύγχρονο και στην αναβίωση του παλιού. Πράγμα που δεν παρατηρείται στη μουσική τους. Μετά από αρκετή σκέψη, κατέληξα στο ότι η μουσική τους δεν μοιάζει ούτε παλιά, ούτε καινούργια, αλλά άχρονη. Το οποίο είναι μάλλον θετικό.
Δεν είναι ποτέ αργά, λοιπόν, για να γνωρίσει κανείς τους Black Ice, έστω κι αν δεν έχει ξανακούσει τίποτα πριν το Before The First Light –προσοχή, όμως, στις τυχόν συγχύσεις με κάμποσους άλλους καλλιτέχνες που μοιράζονται το ίδιο όνομα.
