Η αδιαλείπτως μεταβαλλόμενη electro-rock πρόταση του James Lavelle επιστρέφει αυτήν τη φορά με ένα EP αυστηρά και μόνο για μοναχικούς ακροατές και για (αντιστοίχως) μοναχικές ακροάσεις, όπως υποδηλώνει ευθύς αμέσως και ο τίτλος του. Κατά την προσφιλή μου λοιπόν συνήθεια (και σχετική εμμονή) –θεωρώντας πάντοτε πως μόνο τυχαίο δεν είναι ότι όλοι οι δίσκοι των U.N.K.L.E. μεταμορφώνονται προς το καλύτερο όταν τους βγάζεις βόλτα με τους τέσσερις τροχούς και το σκοτάδι για παρέα– τοποθέτησα το Only The Lonely για το σχετικό test drive. Το κλειδί στη μίζα, ανάφλεξη, εκκίνηση και οι δρόμοι της παρακμασμένης αυτής πόλης να αποτελούν το πεδίο δράσης και αξιολόγησης.... ξανά.
Σαν συνοδευτικό πιάτο του περσινού Where Did The Night Fall, το ημίωρο αυτό EP ηχεί ακριβώς όπως και το μεγάλο του αδελφάκι, τοποθετώντας την εξαίσια παραγωγή και το ατμοσφαιρικό στοιχείο σε περίοπτη θέση και δημιουργώντας ένα συνεπακόλουθο κινηματογραφικό περιβάλλον ακρόασης που δύσκολα απογοητεύει ηχητικά –ο Lavelle παραμένει αρχιμάστορας της κονσόλας. Ωστόσο το δόλωμα στην προκειμένη για τον εν δυνάμει ακροατή/αγοραστή αποτελεί, το δίχως άλλο, η συνεργασία με τον Nick Cave στο εναρκτήριο “Money And Run”. Και ο Cave είναι αλήθεια ότι δεν απογοητεύει, δίνοντας μια δυναμική α-λα-Grinderman ερμηνεία, η οποία παραπέμπει σε εφιαλτικό καταδιωκτικό road movie.
Ωστόσο, το “Money And Run” θέτει ψηλά τον πήχη για ό,τι ακολουθεί... Όχι πως παρακάτω δεν έχουμε άλλα αξιόλογα τραγούδια –π.χ. το “The Dog Is Black”, με το βαρύγδουπο ρυθμικό μέρος και τα εξαιρετικά φωνητικά της συμμετέχουσας Liela Moss (των Duke Spirit). Σε αυτήν μάλιστα τη δεύτερη συνεργασία της με τον Lavelle, η Moss κατορθώνει να ακούγεται περισσότερο ώριμη, θελκτική και συνάμα απειλητική πίσω από το μικρόφωνο. Και σοφά θαρρώ επέλεξε ο Lavelle να τοποθετήσει ένα instrumental over dub σ’ αυτό το σημείο, το οποίο, κουβαλώντας το όνομα του EP σαν κεντρικό θέμα του, περιέχει μια ρευστή μπασογραμμή που ξεχωρίζει σε συνδυασμό με τη σχεδόν παγανιστική διάθεση της σύνθεσης. Στα δύο εναπομείναντα τραγούδια συναντάμε τον συνήθη ύποπτο Gavin Clark να κινείται σε γνώριμα πεδινά χωράφια και τη Rachel Fannan (πρώην Sleepy Sun) να επιχειρεί μια καταπραϋντική προσέγγιση αστικής απομόνωσης στο αργόσυρτο, εξάλεπτο “Sunday Song”. Αν και μακριά από τη δυναμική των πρώτων δύο κομματιών, αμφότερα έχουν χαρακτήρα, δεν αποτελούν υποχρεωτικά γεμίσματα.
Παίρνοντας λοιπόν υπόψη όλες τις παραμέτρους και αφού οι βόλτες με το αμάξι έχουν πλέον αποκτήσει νέο soundtrack, πού καταλήγουμε; Ουσιαστικά το EP Only The Lonely είναι μια καλή παράπλευρη κυκλοφορία για τους U.N.K.L.E –με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Άξια προσθήκη στη δισκοθήκη των οπαδών του σχήματος (σαν και του λόγου μου), όχι όμως και για όλους τους υπολοίπους, όσους μπορεί να θεωρήσουν –και όχι άδικα– πως ο Lavelle επαναλαμβάνεται, αρκούμενος μόνο στο να αλλάζει βοκαλίστες ανά περίπτωση. Για όσους πάντως ανήκουν στην πρώτη κατηγορία και τυχόν παρέβλεψαν να αποκτήσουν το Where Did The Night Fall, να σημειώσω πως το εν λόγω EP κυκλοφορεί και σε επαυξημένη συνοδευτική εκείνου έκδοση (κάτω από την ονομασία Another Night Out), προσφέροντας μια πιο ολοκληρωμένη εικόνα για το πού πατάνε οι U.N.K.L.E. στην παρούσα φάση.
