Various Artists - Athens [compiled by Underworld vs The Misterons]

Ακόμα και κάποιος με ελάχιστες γνώσεις ηλεκτρονικής μουσικής (ή ευρύτερα ποπ κουλτούρας), το τελευταίο πράγμα που θα σκεφτόταν ακούγοντας το όνομα Underworld είναι η τζαζ. Όμως οι βετεράνοι του βρετανικού techno έχουν δείξει σε διάφορες ηχογραφήσεις τους στο παρελθόν πως η συγκεκριμένη μουσική κουλτούρα έχει αφήσει τα σημάδια της (έστω και σαν ψήγματα) στον ήχο τους. Και η πρόσφατη συλλογή Athens έρχεται να συμπληρώσει αυτό το κενό σύνδεσης, με επιλογές μάλιστα τις οποίες δύσκολα θα περίμενες να προκύψουν από τα χεράκια των Karl Hyde και Rick Smith.

Το ξεκίνημα με Alice Coltrane και Mahavishnu Orchestra καταθέτει ευθύς αμέσως τα διαπιστευτήρια επ’ αυτού, η συνέχεια όμως δείχνει ότι δεν θα έχουμε να κάνουμε με κλασικό τζαζ ήχο, μα περισσότερο με το ανά τα χρόνια ζύμωμά του με άλλα είδη –άρα και με τα εξαγόμενα από τη διαδικασία υβριδικά αποτελέσματα. Έτσι, βρίσκουμε στη συνέχεια του Athens τραγούδια από τον Squarepusher, τους Soft Machine και τους Roxy Music, τα οποία διατηρούν τα βασικά στοιχεία του είδους, εντάσσοντάς τα, ταυτόχρονα, στα δικά τους ακούσματα και γούστα. Λίγο μετά, δε, οι Underworld αναχωρούν και από αυτό το στυλ, περνώντας σε ένα πιο ηλεκτρονικό φάσμα επιρροών. Έτσι, από τον Moodyman και τον Osunlade βρισκόμαστε σε ένα σχετικά άγνωστο κομμάτι των ίδιων, το “Oh” από το soundtrack του A Life Less Ordinary του Danny Boyle. Όταν το είχα πρωτακούσει πίσω στο 1997, μου είχε θυμίσει το ύφος του Laurent Garnier και –προς έκπληξή μου– διαπίστωσα ότι εδώ οι Underworld το μιξάρουν με το “Gnanmankoudji” του προαναφερθέντα κυρίου! Για το τέλος, η συλλογή παίρνει τον δρόμο της επιστροφής και γυρνάει σε πιο κλασικά μονοπάτια, με το “New York City” του Miroslav Vitous να κρατάει τη γκρούβα ζωντανή διαμέσου funky πλήκτρων και μπασογραμμών και το κλείσιμο να έρχεται με τους Karl Hyde και Brian Eno να μπλέκουν jazzy κρουστά με ηλεκτρονικές πινελιές, συνοδεία του γνώριμου μουρμουρητού του τραγουδιστή των Underworld.

Ενδιαφέρουσα νότα, αλλά όχι και τόσο καλό όσο τα ονόματα που το δημιούργησαν. Παρατήρηση που μπορεί να επεκταθεί και στο σύνολο της λογικής των Underworld όσον αφορά στο Athens. Γιατί, κι ενώ σε γενικές γραμμές η συλλογή κυλάει ευχάριστα και αβίαστα, εντούτοις μένεις μονίμως με την αίσθηση ότι κάτι λείπει για να την απογειώσει. Φαινομενικά ψεγάδια δεν εντοπίζεις, όταν όμως καλείσαι να την αποτιμήσεις ως σύνολο τότε συνειδητοποιείς πως ναι μεν ικανοποιεί, απέχει ωστόσο αρκετά από το να χαρακτηριστεί ως κάτι το απαραίτητο ή έστω το εξέχον στον τομέα του.