Freeway & Statik Selektah - The Statik-Free EP

Το ότι ο Βοστονέζος παραγωγός Statik Selektah συγκαταλέγεται ανάμεσα στους πιο ταλαντούχους beatmakers των τελευταίων ετών δεν αποτελεί πλέον μυστικό. Έχοντας δώσει παραγωγές του σε ονόματα όπως ο Nas, οι Mobb Deep, o AZ και o KRS-One από την παλιά φρουρά, αλλά και στον Termanology, στον Reks και στον Joell Ortiz από τη νεότερη, έχει καταφέρει να χτίσει σημαντική φήμη. Η οποία υποστηρίζεται επιπρόσθετα από την ακατάπαυστη παραγωγή του σε καινούργια κομμάτια, στεκούμενα πάντα πάνω από συγκεκριμένα στάνταρ.

Η αλήθεια είναι πάντως ότι τελευταία, πιθανότατα λόγω της υπερπαραγωγής, ο Statik Selektah είχε αρχίσει να δείχνει σημάδια κόπωσης. Ο Freeway, από την άλλη, είναι από εκείνους τους MCs που κατάφεραν να διακριθούν την τελευταία δεκαετία, χάρη στο πάθος της ερμηνείας του, στην ιδιαίτερα χαρακτηριστική χροιά της φωνής του και στο flow του. Εξάλλου, όπως έχει αναφέρει σε ένα verse του κι ο Brother Ali, «Freeway got a voice like an electric guitar». Μετά λοιπόν τη συνεργασία του με τον Jake One πέρυσι, συνεχίζει φέτος να δουλεύει με ακόμα έναν σημαντικό παραγωγό. Ας πιάσουμε όμως τα πράγματα από λίγο πιο πριν. Ο Statik Selektah είχε λοιπόν δημιουργήσει ένα ΕΡ με τον Saigon το 2009 –μέσα σε μία ημέρα– με τον χαρακτηριστικό τίτλο All In A Day’s Work. Το εγχείρημα κρίθηκε επιτυχημένο κι έτσι έπραξε το ίδιο με τον Termanology στο The Evening News ΕΡ, κάτω από το όνομα του κοινού τους γκρουπ, 1982. Τώρα λοιπόν ήρθε η σειρά να δουλέψει και με τον Freeway στο συγκεκριμένο concept. Και το αποτέλεσμα προκύπτει μάλλον το καλύτερο μέχρι στιγμής από τα τρία.

Ξεκίνημα με το “Back At It”, που ρίχνει στο παιχνίδι ευθύς εξαρχής τα ανατολίτικα έγχορδα, τα οποία τόσο είχε χρησιμοποιήσει στο παρελθόν ο Madlib: ο Freeway «κάθεται» πολύ άνετα πάνω τους, με ένα ραπάρισμα γεμάτο μαγκιά και οσμή του δρόμου. Το πέρασμα στο “The Flow” γίνεται αβίαστα, παρόλο που ηχητικά τα δυο κομμάτια δεν έχουν ουδεμία σχέση –με το δεύτερο να βασίζεται σε soulful πλήκτρα και σε δυνατά drum breaks, σαφώς περισσότερο στο στυλ του Freeway. Στο “P.A.”, πάλι, με τον Mac Miller, σειρά παίρνουν τα πνευστά και τα μελωμένα βιολιά, εν πολλοίς ορίζοντας το πώς οφείλει να ακούγεται ένα σύγχρονο conscious hip hop κομμάτι –με τη θεματολογία να καλύπτει την πολιτεία καταγωγής τόσο του καλεσμένου, όσο και του ίδιου του Freeway, την Πενσυλβάνια. Επόμενη στάση το “Im In The Hood”, με έναν ήχο πολύ κοντά σε αυτόν του Pete Rock και τον Reek Da Villian να ραπάρει με τρόπο που σε κάνει να αναρωτηθείς εάν πρόκειται για τον Talib Kweli, ιδιαίτερα όσον αφορά στη χροιά του.

Για τη συνέχεια το μενού των καλεσμένων περιλαμβάνει τον Termanology και τον Lil’ Fame από τους M.O.P. στο “From The Street” και όπως είναι φυσικό και αναμενόμενο πρόκειται για το banger της όλης προσπάθειας: οι τρεις τους δημιουργούν μακελειό στα μικρόφωνα με τα flows τους να πετούν φωτιές, ενώ ο Statik στο παρασκήνιο «πυροβολεί» ακατάπαυστα με απανωτά scratch phrases, μια χαμένη τέχνη στο hip hop σήμερα, την οποία ωστόσο ο συγκεκριμένος κύριος φροντίζει να χρησιμοποιεί σχεδόν πάντα στις παραγωγές του. Λίγο πριν το τέλος έρχεται το “And It Don't Quit” με σαμπλαρισμένο Snoop Dogg από τα παλιά, τον Tek από τους Smif N Wessun να προσθέτει στο όλο εγχείρημα και τη θεματολογία να κυμαίνεται στην εξιστόρηση των τεκταινόμενων στους δρόμους των αμερικανικών μεγαλουπόλεων. Το κλείσιμο γίνεται με το “All Kinds Of 'Em”, το οποίο ρίχνει τους τόνους μετά από τη συνεχόμενη ένταση των προηγούμενων επιλογών. Επίσης, κινείται σε πιο ενδοσκοπικά στιχουργικά τοπία, με μια πιο γήινη αντιμετώπιση σε πολλά θέματα τα οποία απασχολούν τον μέσο Αμερικάνο που παλεύει για την επιβίωση.

Ως απόσταγμα μιας πλήρης ακρόασης του The Statik-Free EP των Freeway & Statik Selektah, το συμπέρασμα που προκύπτει είναι αρκετά απλό: όσο κι αν χλευάζεται το σύγχρονο hip hop από ξεχασμένους στο οπαδιλίκι των 1990s παλιοσχολίτες, εξακολουθεί να βγάζει ιδιαίτερα αξιόλογες προτάσεις σε όλο το φάσμα του –είτε μιλάμε πλέον για ραδιοφωνικώς φιλικούς ήχους, είτε για την underground πραγματικότητα. Απλά χρειάζεται όρεξη για ανακαλύψεις και μια προθυμία μη ισοπέδωσης των πάντων. Ο Statik Selektah και ο Freeway δημιουργούν λοιπόν ένα ΕΡ που στέκεται με το σπαθί του δίπλα σε ολοκληρωμένες δισκογραφικές προσπάθειες, ανοίγοντας εντυπωσιακά το καινούργιο έτος για τον χώρο της μαύρης μουσικής. Όπως ακριβώς κι αναμενόταν δηλαδή, από δύο ανθρώπους σαν κι αυτούς, με πραγματική αγάπη για το είδος και σεβασμό για την ιστορία του.