Οι Λονδρέζοι Chap έχουν στον μπάσο τον δίκο μας Παναγιώτη Γκίκα και για αυτό κάθε νέα κυκλοφορία τους παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το μικρό indie κοινό της χώρας μας. Στο νέο τους άλμπουμ με τίτλο Well Done Europe καταφέρνουν να κάνουν μερικά βήματα μπρος από το προηγούμενο Mega Breakfast όπως και από το EP Builder's Brew του 2008, βάζοντας τις ευκολοχώνευτες pop μελωδίες ακόμα πιο δυνατά στο παιχνίδι τους.
Οι art rock καταβολές μπαίνουν έτσι για λίγο στον πάγο και τη θέση τους παίρνουν φωνητικά βγαλμένα από τα 1980s και synths με disco κιθαριστικά riffs, που και στη μόδα είναι αλλά και γλυκαίνουν κατά πολύ τον ήχο της μπάντας. Αυτά τα στοιχεία κυριαρχούν στην πλειοψηφία των συνθέσεων του Well Done Europe, διαμορφώνοντας τη βάση του νέου Chap ήχου. Παρόλα αυτά θα ήταν λάθος να συμπεράνει κανείς ότι οι παλιοί, καλοί Chap δεν είναι παρόντες και σε αυτή τη δουλειά. Αν αναρωτηθεί κανείς ποια τα στοιχεία τους καθιέρωσαν και θυμηθεί το πόσο καλά ξέρουν να δουλεύουν τις πολλές (και διαφορετικές) διφωνίες και τριφωνίες τους, θα συνειδητοποιήσει ότι η αρμονία και τα παιχνίδια των φωνών αποτελούν τη βάση κι αυτού του δίσκου τους, π.χ. σε τραγούδια όπως τα “Obviously”, “Nevertheless, The Chap” και “Gimme Legs” –με το τελευταίο να αντιγράφει στις ρυθμίσεις της κιθάρας τον ήχο του Chris Isaak. Και μιλώντας για τον «μάστορα του έρωτα», είναι ευκαιρία να θίξουμε και την πιο ευαίσθητη πλευρά των Chap: τo “Pain Fun”, ένα ακόμη highlight, είναι δροσερό, ρυθμικό και ανακαλεί τις παρεΐστικες διακοπές τους μερικά χρόνια πριν. Στο “Τorpor” πάλι ή στο “Even Your Friend” επιστρέφουν για λίγο στο art rock περιβάλλον, αλλά 3 λεπτά μετά έρχεται η indie pop του “Work In Bars” και αντιλαμβάνεσαι ότι έχουν πια αφήσει για τα καλά πίσω τον τραχύ ήχο του Ham και πλέον μπορούν να φλερτάρουν καλύτερα την αμερικανική αγορά.
Προσωπικά, θεωρώ πολύ πιο ταιριαστό το Well Done Europe ως προς τους Chap τους οποίους είχα στο μυαλό μου, μα και ως προς τις προσδοκίες των ιδίων –όπως είχαν φανερωθεί σε μεταξύ μας συζητήσεις. Λίγο πριν το φινάλε έρχονται άλλωστε τα “Maroccan Nights” και “Few Horoscope” να δικαιώσουν τη νέα τους εμμονή με τη δημιουργία κανονικών pop κομματιών, με σύγχρονες φόρμες. Επιπλέον, το άλμπουμ ακούγεται ιδιαίτερα καλοκαιρινό και αν τύχει και έχετε ξεμείνει από indie pop ήρωες με έξυπνες συνθέσεις θα σας πρότεινα να προτιμήσετε τους Λονδρέζους. Κατά πάσα πιθανότητα, πλησιάζει η ώρας τους να γίνουν μεγάλοι...
