Είναι πολύ ευχάριστο που επιστρέφεις τόσο σύντομα στην Αθήνα. Πέρυσι στο Half Note έπαιξες με το γκρουπ του David Murray. Πριν από λίγο καιρό, εμφανίστηκες με τους Irreversible Entanglements και τώρα, για πρώτη φορά, έρχεσαι με το Silt Trio. Οι προσεγγίσεις μπορεί να διαφέρουν, αλλά αναρωτιέμαι—ποιος είναι ο στόχος σου σε κάθε συνεργασία;
Ο στόχος μου ως μουσικός είναι να συνδέομαι με το παρελθόν, το παρόν και το μέλλον. Να αντλώ έμπνευση από την ιστορία της Μουσικής και του Πολιτισμού, να δημιουργώ με συνομηλίκους και παλαιότερους μουσικούς απαντώντας στα ζητήματα του σήμερα και να επιδιώκω την διάκριση και την καινοτομία στη μουσικότητα και την έκφραση.
Έχω διαβάσει σε συνεντεύξεις σου ότι δίνεις έμφαση στην έννοια της συλλογικότητας και της κοινότητας και αμφισβητείς την ιδέα του συνθέτη με κεφαλαίο «Σ», καθώς και την ιεραρχία και την ιδιοκτησία μιας ιδέας. Αυτό είναι εμφανές στις συνεργασίες σου, στους μουσικούς με τους οποίους δουλεύεις και στις δισκογραφικές εταιρείες που κυκλοφορούν τη δουλειά σου. Είναι αυτός ο λόγος που εστιάζεις περισσότερο σε αυτοσχεδιαστικά σύνολα παρά σε παραδοσιακά; Νιώθεις ότι αν σου επιβληθούν αυστηρά όρια, η δημιουργική διαδικασία χάνει το νόημά της;
Ο αυτοσχεδιασμός είναι η Παράδοση. Τα αυτοσχεδιαστικά σύνολα είναι παραδοσιακά, από την ελληνική παραδοσιακή μουσική με κλαρίνο μέχρι το ragtime. Ο αυτοσχεδιασμός είναι μια παράδοση που εφαρμόζεται από πολιτισμούς σε όλο τον κόσμο και εκφράζεται μέσα σε ένα συγκεκριμένο πολιτιστικό πλαίσιο. Μόνο πρόσφατα αυτή η αυτοσχεδιαστική παράδοση χάθηκε, λόγω των επιβολών της μουσικής βιομηχανίας, που επηρεάζουν ακόμα και τον τρόπο που αντιλαμβανόμαστε τη μουσική και, φυσικά, τις δομές της. Δεν μας επιβάλλονται αυστηρά όρια, παρά μόνο αυτά που θέτουμε εμείς οι ίδιοι. Πιστεύω ότι είναι χρήσιμο για τους καλλιτέχνες να αναγνωρίζουν τα όρια, αλλά να παραμένουν όσο το δυνατόν πιο ανοιχτοί. Ο κόσμος και τα περιβάλλοντά μας είναι ήδη αρκετά περιοριστικά.
Μιλώντας για κοινότητα, είσαι συνιδρυτής του CapitalBop, που ξεκίνησε ως ένα διαδικτυακό περιοδικό αλλά εξελίχθηκε σε μια οργανωτική δύναμη για τη jazz σκηνή της Ουάσινγκτον, D.C. Αν δεν κάνω λάθος, τώρα ζεις στη Νέα Υόρκη. Συνεχίζεις να ασχολείσαι με το CapitalBop; Δουλεύεις πάνω σε κάτι αντίστοιχο στη Νέα Υόρκη;
Ναι, είμαι συνιδρυτής του CapitalBop και ξεκίνησα το DC Jazz Loft ως μια κοινοτική προσπάθεια να επαναφέρουμε τη jazz στο πλαίσιο και την κουλτούρα του DIY. Άλλωστε, αν δεν ήταν οι δεκάδες άνδρες και γυναίκες που ζούσαν και έπαιζαν μουσική σε αποθήκες και lofts, παίζοντας jazz και δημιουργική μουσική, δεν θα υπήρχαν τα κινήματα του punk, του house/techno ή του hip-hop, που αντλούν μεγάλο μέρος της ταυτότητάς τους από την DIY κουλτούρα. Συνεχίζω να ασχολούμαι με το CapitalBop και δουλεύω πάνω σε κάτι παρόμοιο στη Νέα Υόρκη, χτίζοντας πάνω σε όλη τη δουλειά που έχω κάνει, τόσο εντός όσο και εκτός του CapitalBop.
Δίνεις σταθερά έμφαση στη σημασία της κοινότητας και της οργάνωσης. Δεδομένων των ταραγμένων καιρών που ζούμε—παγκοσμίως αλλά και ειδικά στις ΗΠΑ, με την επιστροφή του Τραμπ—αναρωτιέμαι πώς ένας καλλιτέχνης βρίσκει το δημιουργικό κουράγιο να συνεχίσει χωρίς να απογοητεύεται. Ή μήπως, όσο χειρότερα γίνονται τα πράγματα, τόσο μεγαλώνει η ανάγκη για ακτιβισμό και ριζοσπαστικοποίηση;
Είναι όντως μια βαθιά αποθαρρυντική περίοδος στις ΗΠΑ. Θα ήταν ψέμα να πω ότι δεν έχω σκεφτεί να τα παρατήσω. Ειδικά τα τελευταία 10 χρόνια, η δική μου αλλά και άλλων ανθρώπων δουλειά, είναι αφιερωμένη στον αγώνα για την Απελευθέρωση. Φαίνεται ότι έχουμε αποτύχει. Ωστόσο, μελετώντας την ιστορία των αγώνων, είναι ξεκάθαρο ότι έχουμε βρεθεί ξανά σε αυτή τη θέση κι έχουμε επιβιώσει. Μιλάω συχνά με τους παλαιότερους, που έζησαν αντίστοιχες εποχές και ήταν ενεργοί με διάφορους τρόπους. Πάντα ενθαρρύνουν και υπενθυμίζουν ότι το αμερικανικό και παγκόσμιο σύστημα της Λευκής Υπεροχής πρέπει να πολεμιέται συνεχώς. Οι τελευταίες εξελίξεις είναι απλώς τακτικές που χρησιμοποιούνται συχνά από τους καταπιεστές. Ξέρουμε πώς να τις αντιμετωπίσουμε, αλλά πρέπει να παραμείνουμε ανθεκτικοί.
«Έχω γνωρίσει ποτάμια: ποτάμια αρχαία σαν τον κόσμο και πιο παλιά από τη ροή του ανθρώπινου αίματος στις ανθρώπινες φλέβες. Η ψυχή μου έχει βαθυνθεί σαν τα ποτάμια», έγραψε ο Langston Hughes. Είμαι περίεργος—ποιοι ήταν οι ήρωές σου, από την παιδική σου ηλικία στο Ocean Springs μέχρι σήμερα; Ποιοι μουσικοί ή ποιες αναγνώσεις σου άνοιξαν νέους καλλιτεχνικούς δρόμους;
Έχω τόσους πολλούς ανθρώπους που θαυμάζω, γυναίκες και άντρες, που η απάντησή μου θα ήταν πολύ μεγάλη. Θα πω ότι πρόσφατα μελετώ σε βάθος το τελευταίο βιβλίο της Rasheedah Phillips, Dismantling the Master’s Clock. Είναι μέλος του Black Quantum Futurism μαζί με τη Moor Mother και έχει κάνει εξαιρετική δουλειά τα τελευταία χρόνια, συγκεντρώνοντας πληροφορίες και εργαλεία για να αντιμετωπίσουμε το πολύπλοκο κοινωνικό κατασκεύασμα του Χρόνου. Είναι μια επαναστατική δουλειά που θα επηρεάσει βαθιά το μέλλον. Σ’ ευχαριστώ επίσης που αναφέρθηκες στο Ocean Springs.
Στο Unknown Rivers με το Silt Trio, στο μισό άλμπουμ παίζει ντραμς ο "Trae" Crudup, ενώ στο άλλο μισό ο Chad Taylor. Ήταν τυχαίο ή το είχατε σχεδιάσει από την αρχή;
Έτσι προέκυψε. Νομίζω ότι ήταν μια εξαιρετική ιδέα, που βασίζεται στην παράδοση πολλών άλμπουμ της Blue Note, όπου η μία «πλευρά» είχε ένα σύνολο μουσικών και η άλλη ένα διαφορετικό.
Έχεις συμμετάσχει σε διάφορα πρότζεκτ, αλλά έχεις δουλέψει και σόλο. Η jazz, όπως την ορίζουμε παραδοσιακά, φτάνει πλέον σε ευρύτερο κοινό—ή, αλλιώς, σε ακροατές που δεν έχουν απαραίτητα τη jazz ως κύριο μουσικό τους είδος. Ποιες είναι οι σκέψεις σου για το σημερινό μουσικό κλίμα;
Αυτή είναι η καλύτερη περίοδος για τη μουσική στη δική μου εποχή. Συμβαίνουν τόσα πολλά σε όλο τον κόσμο. Το μόνο ζήτημα τώρα είναι ότι χρειάζεται μεγαλύτερη ενασχόληση και κατανόηση του παρελθόντος. Αυτό είναι μια φυσική εξέλιξη, καθώς πολλοί από τους μεγάλους δασκάλους έχουν φύγει από τη ζωή ή είναι εγκλωβισμένοι σε «ελεφάντινους πύργους», προσβάσιμοι μόνο απ’ όσους είναι προνομιούχοι ή έχουν τα χρήματα. Τουλάχιστον έτσι είναι στις ΗΠΑ. Έχω παρατηρήσει σε πολλές μουσικές κοινότητες ότι οι άνθρωποι ενδιαφέρονται πολύ για τη jazz ή τη δημιουργική μουσική, αλλά τις περισσότερες φορές δεν ξέρουν πού να στραφούν για καθοδήγηση, πέρα από τα άλμπουμ και τα βιβλία. Το ξέρω γιατί έτσι ήταν και για μένα όταν μεγάλωνα στο Μισισίπι. Μόνο όταν βρήκα παλαιότερους μουσικούς που ήταν βαθιά συνδεδεμένοι με την παράδοση και την κουλτούρα της jazz μπόρεσα να αποκτήσω ουσιαστικές συνδέσεις. Τόσες πολλές κοινότητες «κολυμπούν» χωρίς κατεύθυνση ή, ακόμα χειρότερα, παραπλανώνται από δασκάλους και καθηγητές που δεν έχουν πραγματική σύνδεση ή κατανόηση της jazz μουσικής και του jazz πολιτισμού.
Το 2024, εκτός από το Unknown Rivers, συμμετείχες σε κυκλοφορίες με τον David Murray, τον Elucid, τον Tomlin και την Janel Leppin, μεταξύ άλλων. Μπορείς να μας πεις για τα επόμενα σου σχέδια, συνεργασίες ή μελλοντικές κυκλοφορίες;
Οι Irreversible Entanglements μόλις ηχογράφησαν το νέο τους άλμπουμ. Το Silt-Remembrance Ensemble έρχεται σύντομα. Επίσης, περισσότερα από τη σειρά Works for Upright Bass and…! Και πολλά ακόμα!
To Silt Trio του πρωτοπόρου Αμερικανού μπασίστα Luke Stewart εμφανίζεται για πρώτη φορά στην Αθήνα την Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου στο ΡΟΜΑΝΤΣΟ, με opening act τους SMOOP. Περισσότερα εδώ.
