Δύσκολο εγχείρημα η σύζευξη house μουσικής και world ήχων, όταν συγχρόνως φιλοδοξεί να καλύψει κι ένα ευρύ φάσμα άλλων ηχοχρωμάτων, όπως latin, reggae και R&B. Παρ’ όλα αυτά, η αφρικανικής καταγωγής Anane επιχειρεί για μία ακόμα φορά στον δεύτερο δίσκο της Ananesworld να δαμάσει το συγκεκριμένο «θηρίο» –έχοντας στο πλευρό της σημαντική βοήθεια από τον σύζυγό της και βετεράνο disc jockey “Little” Louie Vega. H πολύπλευρη δημιουργικότητα της Anane Vega εκφράζεται με πολλούς τρόπους στο συγκεκριμένο άλμπουμ, με την ίδια να αναλαμβάνει χρέη συνθέτη, παραγωγού και βέβαια τραγουδίστριας.
Το τελικό όμως αποτέλεσμα χαρακτηρίζεται τόσο από ανομοιομορφία όσο και από αναποφασιστικότητα. Το Ananesworld δεν θυμίζει ολοκληρωμένο δίσκο, αλλά μάλλον συλλογή κομματιών που επιζητούν την προσοχή των απανταχού lounge συλλογών. Την αρχική αίσθηση ότι ο δίσκος θα προσπαθήσει να σε ταξιδέψει αντικαθιστά σύντομα η ενοχλητική αίσθηση του να βλέπεις τις διακοπές κάποιου άλλου σε σπασμένα, ακατανόητα στιγμιότυπα. Τα 74 επίσης λεπτά διάρκειας καταλήγουν εντέλει να κουράζουν, μένοντας αρκετά μακριά από τις ηχητικές προκλήσεις τις οποίες θα περίμενες (ή θα έλπιζες) να προσφέρει ένα ανάλογο δημιούργημα. Κάτι που εντέλει μοιάζει ως βασική παράλειψη, εφόσον, έχοντας στην παλέτα σου χρώματα από τόσα πολλά ηχητικά πλαίσια, γίνεται εμφανώς πιο εύκολο να «προκαλέσεις» ακουστικά.
Μην με παρεξηγήσετε. Ο δίσκος, παρόλα αυτά και ανεξαρτήτως συνόλου, κρύβει κάποιες ενδιαφέρουσες και συμπαθητικές δημιουργίες: το “Standing In Line”, με τον απλό ρυθμό και με μια πινελιά παραμορφωμένου ήχου ηλεκτρικής κιθάρας, το έντονα ρυθμικό, προσανατολισμένο προς την ποπ “Plastic People”, το αισθαντικό “My Sexy Way”, το φτιαγμένο-για-αθλητικό-ύμνο “One Dream” και το χορευτικό/λάτιν “Bem Ma Mi”. Υπάρχουν και πιο μοντέρνα/ευρείας κατανάλωσης ακούσματα εδώ, όπως το “Shake It”, το οποίο, σε μια απελπισμένη προσπάθεια να πείσει δύσπιστα αυτιά, ενσωματώνει και ινδικά πνευστά. Μία έντονα funky διασκευή πάλι του “Love To Love You Baby” στο δεύτερο μέρος του δίσκου ακούγεται συμπαθητικά, χωρίς όμως να στοχεύει ψηλότερα. Τα πιο εύκολα ακούσματα, από την άλλη, ίσως είναι και τα βέλτιστα δείγματα της δουλειάς, όπως π.χ. τα “Terra Longe” και “Bigger Than Life”, τα οποία ο απλός, επαναλαμβανόμενος ρυθμός καθιστά ιδανικό φόντο για έναν απογευματινό καφέ.
Πολύγλωσσο, πολυ-πολιτισμικό και πολύηχο λοιπόν το αποτέλεσμα του Ananesworld της Anane. Ενδιαφέρουσα προσπάθεια, αλλά σε καμιά περίπτωση ιδανική. Ίσως η σχέση της με τον Louie Vega την κρατήσει για κάποιο καιρό στο μουσικό στερέωμα, αλλά, αν η κυρία Anane δεν αναζητήσει το κάτι παραπάνω στη μουσική της έκφραση, δεν νομίζω ότι υπάρχουν πολλοί λόγοι για να ασχοληθούμε παραπάνω με το όνομά της.
